ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ
Διάβασα με προσοχή τη χθεσινή ανακοίνωση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, σε απάντηση του, ετεροχρονισμένου όντως, δημοσιεύματος στην εφημερίδα «Guardian». Στην αρχή αναρωτήθηκα: «Βρε μπας και θυμήθηκαν οι Άγγλοι να μας στείλουν δήθεν κωδικοποιημένο μήνυμα ενόψει εκλογών ΟΥΕΦΑ;» Μετά όμως σκέφτηκα: «Υπάρχει άραγε ετεροχρονισμένη τοποθέτηση για πρόβλημα που παραμένει άλυτο;». Λίγο μετά κυκλοφόρησε σε κάποια ΜΜΕ αυτή ακριβώς η λογική.
Είναι όντως περίεργη η επιλογή της χρονικής στιγμής του δημοσιεύματος. Κακόβουλη για το Κυπριακό πρωτάθλημα; Δεν νομίζω, για ποιο λόγο. Για σκοπούς αναγνωσιμότητας; Μπα, δεν γίνεται να είμαστε στις προτεραιότητες του μέσου Άγγλου αναγνώστη. Περίεργη; Σίγουρα. Μου θύμισε λίγο την υπόθεση με το δημοσίευμα για το Μαρινάκη (στο οποίο πρωτοεμφανίστηκαν οι κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση στο ελληνικό ποδόσφαιρο – ναι όντως προήλθε από την ίδια εφημερίδα) μετά που ο ΟΣΦΠ κέρδισε στο Λονδίνο την Άρσεναλ και δήλωσε ο αθεόφοβος ότι θα γίνει ιδιοκτήτης της Νότινγχαμ Φόρεστ. Θέλετε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη;
Τα τελευταία χρόνια το κυπριακό ποδόσφαιρο προοδεύει διαρκώς. Από το 2004 μέχρι το 2012 (περίπου) προόδευε αγωνιστικά. Η καταραμένη κρίση έφερε κάμψη σε αυτή την αλματώδη αγωνιστική πρόοδο, αλλά ομολογουμένως γέννησε πρόοδο σε άλλους τομείς, όπως θέματα κανονισμών και δομών και ειδικά θεμάτων νομικοτεχνικής υφής. Αυτά δεν τα αρνιέμαι και οφείλουμε όλοι να τα αναγνωρίσουμε. Όπως αποδίδουμε τα κακά, να αποδώσουμε και τα καλά. Μπορεί η ηγεσία και η Ομοσπονδία γενικότερα να καυχιέται, και δικαίως, ότι έκανε πρόοδο και της αξίζουν εύσημα.
Μια πρόοδο που, όμως, δεν βλέπουμε στη διαιτησία. Που δεν βλέπουμε στη διαπλοκή. Που δεν βλέπουμε σε κανονισμούς όπως αυτόν της συμμετοχής γηγενών παικτών στην 11αδα (που αντιβαίνει κάθε λογική και νομό περί διάκρισης και ίσων ευκαιριών). Που σίγουρα δεν βλέπουμε στο θέμα χειραγώγησης αγώνων, δυστυχώς. Που δεν βλέπουμε όταν άκουσον άκουσον κλητεύουμε τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών σε πειθαρχική ακρόαση επειδή ανέφερε τα αποτελέσματα έρευνας που έγινε.
Σε παλαιότερο άρθρο είχα γράψει για τα πέντε κακά του κυπριακού αθλητισμού, σημειώνοντας ότι το πρώτο ήταν το ντόπινγκ. Το δεύτερο είναι σίγουρα η χειραγώγηση αγώνων. Και όχι κατ’ ανάγκη με αυτή τη σειρά.
Σημειώνω για να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι το μοναδικό ευάλωτο άθλημα στη χώρα μας, σίγουρα όχι στο εξωτερικό. Απλά είναι το πιο ευάλωτο διότι ακριβώς είναι το πιο δημοφιλές. Ρωτήστε να σας πουν για το τένις και πόσο ψηλή στοιχηματική δραστηριότητα συγκεντρώνει. Ρωτήστε για τα άλλα ομαδικά αθλήματα. Ο Δρ. Καρτακούλης, Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και πρώην Πρόεδρος του ΚΟΑ, τον οποίο είχα την τύχη και τιμή να έχω και ως πανεπιστημιακό καθηγητή αλλά και ως εργασιακό προϊστάμενο, δήλωσε ξεκάθαρα ότι δυστυχώς ο κυπριακός αθλητισμός νοσεί από διαφθορά.
Το πρόβλημα υπάρχει και όποιος το αρνιέται απλά εθελοτυφλεί. Αν είναι ποτέ δυνατό να προσπαθεί ο Γενικός Διευθυντής της ΚΟΠ να μας πείσει ότι έχουν λάβει πιστοποιητικό «καθαρού» προϊόντος. Η ΚΟΠ μπορεί ναι και να είναι «καθαρή», μακάρι να είναι, λέω εγώ. Το προϊόν όμως που διαχειρίζεται υπενθυμίζω, σύμφωνα με περσινή ειδοποίηση της ΟΥΕΦΑ, ελέγχεται (από ποιους αλήθεια;) για 39 φακέλους για ύποπτα σχετικά με χειραγώγηση παιχνίδια. Δεν τα λέω εγώ, ούτε ο Νεοφυτίδης, ούτε τα ΜΜΕ των ξένων χωρών. Τα λέει η ηπειρωτική ομοσπονδία ποδοσφαίρου.
Για να είμαστε όμως πιο δίκαιοι και πιο ορθολογιστικοί, ερωτώ: «είμαστε η μόνη χώρα με τέτοιο πρόβλημα; Μπορούμε να ελέγξουμε και να εξαλείψουμε το πρόβλημα; Μπορούμε να ελέγξουμε την ιδιωτική δράση του κάθε λογής αόρατου τρίτου;» Η δική μου απάντηση είναι αναμφίβολα: «Δυστυχώς όχι». Μπορούμε όμως καθημερινά να το παλεύουμε. Μπορούμε συνεχώς να το επιδιώκουμε.
Μπορούμε να στείλουμε και εμείς τις «δικές μας Γιουβέντους» διαβάθμιση. Μπορούμε και εμείς να μπούμε βράδυ στα σπίτια κάποιων και να τους σούρνουμε στα δικαστήρια και να τους ξεπαστρέψουμε. Μπορούμε και εμείς να θεσπίσουμε επιτροπή και κανόνες ηθικής και δεοντολογίας (αλήθεια γιατί μόνο στην Ελλάδα τα θέσπισε αυτά ο Πρόεδρος μας;). Μπορούμε να βάλουμε και εμείς αυστηρούς κανόνες για τους «ενδιάμεσους», τους γνωστούς ατζέντηδες. Μπορούμε και εμείς να ιδρύσουμε, σε συνεργασία με αρμόδιους φορείς όπως την εθνική αρχή στοιχήματος, εθνικό παρατηρητήριο για θέματα χειραγώγησης και διαφθοράς. Μπορούμε, άραγε, να ποινικοποιήσουμε όλα τα πιο πάνω;
Έδωσα αρκετές εισηγήσεις, με μόνο γνώμονα να είμαι εποικοδομητικός και να συνεισφέρω. Διαφωνώ με τη στείρα κριτική, για χάρη της κριτικής. Όποιος θέλει να μιλήσει, ας προσφέρει εποικοδομητικά. Μπορεί η ΚΟΠ με τη σειρά της να διατυμπανίζει ότι έχει θεσπίσει κανόνες για αποτροπή της χειραγώγησης, αλλά συγχωρείστε με που δεν τους θεωρώ αποτρεπτικούς. Να το κάνουν 5-6-7 φορές πληρώνοντας πρόστιμο και μετά βλέπουμε; Ε, όχι!! (επιτρέψετε μου την ελαφριά υπερβολή).
Εδώ οφείλω να στραφώ προς την ηγεσία της Αστυνομίας και τον αρμόδιο Υπουργό, φίλαθλο και γνώστη του κυπριακού ποδοσφαίρου, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από την ΚΟΠ να διαλευκάνει υποθέσεις, ούτε να αντικαταστήσει την αστυνομία. Στρέφουμε μεν τα πυρά κατά της ΚΟΠ, αλλά ας μην ξεχνούμε ότι και η Αστυνομία μας είχε και μερίδιο ευθύνης για την μη εξιχνίαση ούτε και μιας υπόθεσης, έχει και ευθύνη να διορθώσει αυτή την κατάσταση. Αλήθεια, διερωτώμαι πραγματικά: «Δεν μπορούμε;» Ο Νόμος περί παρακολούθησης ιδιωτικών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων θα λύσει όλα τα προβλήματα δια θαύματος, φίλτατε ποδοσφαιρόφιλε Υπουργέ μου;
Χθες έλαβα μια ενδιαφέρουσα εισήγηση να προσθέσω λίγο χιούμορ στην ζωή μου. Το σκέφτηκα και κατέληξα ότι επειδή θα πρέπει όντως να προσθέσουμε λίγο χιούμορ στην όμορφη ζωή μας γενικότερα, επειδή όντως εκτιμώ και σέβομαι τη συμβουλή και τον συμβουλάτορα, λέω: «Δεν θα είχε πλάκα να καθαρίζαμε το άθλημα; Δεν θα είχε πλάκα να είχαμε 2-3 άτομα στη φυλακή και 1-2 ομάδες διαβάθμιση; Εκεί να δεις πλάκα»…και ας είναι αυτή η σκέψη χιουμοριστική για τα κυπριακά δεδομένα.