TOY ANΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ
Ποιος δεν θυμάται την, επιχορηγημένη από την τότε Λαϊκή Τράπεζα, έρευνα για το κυπριακό ποδόσφαιρο; Στοιχεία για τους οπαδούς, για την προσέλευση στα γήπεδα, για την ακροαματικότητα, απόψεις περί διαιτησίας και πολλά άλλα. Μια έρευνα, που έγινε και σε επανάληψη και απασχόλησε το κυπριακό ποδόσφαιρο για πέραν της μιας πενταετίας.
Δυστυχώς, ένα από τα μεγαλύτερα κενά που παρατηρείται στην αθλητική ανάπτυξη της χώρας μας, σχετίζεται με την απουσία ερευνητικού έργου το οποίο να είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στα κυπριακά δεδομένα και συγκεκριμένα συγκεντρωμένο στη βιομηχανία του αθλητισμού. Είμαι της άποψης ότι, εν τη απουσία επιστημονικής έρευνας, δεν μπορεί να υπάρχει ουσιαστική και μακρυπρόθεσμη αθλητική ανάπτυξη.
Στο κομμάτι της αθλητικής επιστήμης, ελάχιστα είναι τα εξειδικευμένα κέντρα που παρέχουν υποστήριξη και μέτρηση αθλητικής απόδοσης, ένα εκ των οποίων είναι ημικρατικό. Ακόμα όμως και αυτά τα λίγα κέντρα, δεν παράγουν καθόλου ερευνητικό έργο, σχετικά με την αθλητική επιστήμη και την μέτρηση της αγωνιστικής απόδοσης, δεν παρέχουν συγκεντρωμένες γνώσεις και αποτελέσματα και φυσικά δεν παρέχουν στην αθλητική κοινότητα οποιαδήποτε χρήσιμα συμπεράσματα επιστημονικού επιπέδου, που θα ήταν φυσικό να εξάγονται από επιστημονική έρευνα γενικά.
Στον τομέα της κοινωνιολογικής πλευράς ή ακόμα και της ψυχολογικής πλευράς του αθλητισμού, η απουσία έρευνας δυσκολεύει την αθλητική κοινότητα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που ταλανίζουν τον κυπριακό αθλητισμό. Για να δώσω ένα παράδειγμα, δεν είναι μυστικό ότι οι ενέργειες προς θέσπιση νομοθεσίας για πρόληψη και καταστολή της βίας στους κυπριακούς αθλητικούς χώρους ήταν βασισμένες σε συμπεράσματα που αφορούσαν συμπεριφορά οπαδών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι τη δική μας.
Στη διοίκηση του αθλητισμού, υπάρχει πέραν της απουσίας ερευνητικού έργου και ανταλλαγής γνώσης, μια μυστικοπάθεια σε σχέση με την διοικητική λειτουργία αθλητικών οργανισμών. Όταν δεν υπάρχει διαμοιρασμός και επικοινωνία της γνώσης και των δεδομένων, όταν δεν υπάρχει συγκέντρωση και έλεγχος δεδομένων, φυσικό επακόλουθο είναι να μην μπορεί να διεξαχθεί και έρευνα και να εξαχθούν επιστημονικά συμπεράσματα. Ειδικά σε διοικητικό επίπεδο, η έρευνα σε σχέση με οικονομική, νομική, λειτουργική, εμπορική πτυχή (και όχι μόνο) θα μπορούσε να βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό τα δεδομένα της διοικητικής μας λειτουργίας.
Εξαίρεση στα όσα αναφέρω πιο πάνω, αφορούν οι δράσεις και οι προσπάθειες των ιδιωτικών πανεπιστημίων και ειδικά αυτό του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, μέσω του Κέντρου Αναψυχής, Τουρισμού, Αθλητικής Έρευνας και Ανάπτυξης (CLTS). Προσθέστε και το ελάχιστο, συγκριτικά με τη διεθνή βιβλιογραφία, ερευνητικό έργο φοιτητών διδακτορικού επιπέδου στον κυπριακό αθλητισμό και θα κατανοήσετε και θα δικαιολογήσετε όλα όσα αναφέρω.
Για να υπάρξει έρευνα πρέπει να υπάρξουν ερεθίσματα. Πρέπει να υπάρξει οργάνωση και στόχευση σε αθλητικό και κυπριοποιημένο ερευνητικό έργο. Πρέπει να υπάρξει συγκέντρωση στον συγκεκριμένο τομέα και φυσικά πρέπει να υπάρξει και οικονομική ενίσχυση. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα οργανωμένα επαγγελματικά σύνολα, οι αθλητικές αρχές της χώρας, αλλά και τα ερευνητικά κέντρα και ερευνητικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις οφείλουν άμεσα να εντάξουν την αθλητική βιομηχανία της χώρας μας στις ερευνητικές τους επιδιώξεις. Η επιχορήγηση από τον ιδιωτικό τομέα είναι σίγουρα αναγκαία και οφείλει ο ιδιωτικός τομέας να αναγνωρίσει ότι οποιαδήποτε ερευνητικά συμπεράσματα θα αποβούν ωφέλημα και σημαντικά όχι μόνο για την αθλητική ανάπτυξη αλλά και για την επιχειρηματική, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα.
Το σίγουρο είναι ότι ένα από τα πολλά επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν στον κυπριακό αθλητισμό είναι να εμπλουτιστεί το ερευνητικό έργο σε όλα τα φάσματα λειτουργίας και διεξαγωγής του αθλητισμού μας.