Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους αρθρογραφεί στο blog του sportdebate.wordpress.com για τη χρήση της τεχνολογίας στο ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά: «Πάντοτε αξιοποιώ το παράδειγμα του αμερικανικού ποδοσφαίρου για να ξεκινήσω αυτή τη συζήτηση, αφού υπήρξαν πρωτοπόροι στη χρήση τεχνολογίας για κρίση των διαιτητικών αποφάσεων. 22 αθλητές στον αγωνιστικό χώρο και 7 διαιτητές. Ο κάθε διαιτητής με δικά του ξεχωριστά καθήκοντα, χωρίς να επεμβαίνει στα καθήκοντα άλλου διαιτητή εκτός και αν ερωτηθεί από τον αρχιδιαιτητή. Ταυτόχρονα, η κάθε ομάδα έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει συγκεκριμένο αριθμό αποφάσεων (μέχρι και 3 ανά αγώνα), όπου η επαναληπτική προβολή επιτρέπεται και αξιοποιείται η τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα για να προσφέρει την υπηρεσία αυτή.
Πλέον, η πρωτοτυπία των Αμερικανών δεν αποτελεί και μεγάλη εξαίρεση στον παγκόσμιο αθλητισμό. Το μπάσκετ καθιέρωσε παρόμοιο σύστημα, ακόμα και στην Ευρωλίγκα, ο στίβος έχει το photo finish, το τένις δίνει πλέον το δικαίωμα στον αθλητή να διεκδικήσει αλλαγή απόφασης με την αξιοποίηση επαναληπτικής προβολής που μάλιστα είναι διαθέσιμη και στους θεατούς εντός σταδίου και στους τηλεθεατές, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλα αθλήματα.
Η κολύμβηση και η ποδηλασία έχουν δικά τους συστήματα παρακολούθησης της γραμμής τερματισμού και σιγά σιγά μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ο αθλητισμός αλλάζει και γίνεται πιο… Δίκαιος; Διάφανος; Μηχανικός; Τυποποιημένος; Προβλέψιμος; Ανιαρός; Ελεγχόμενος;
Υπάρχουν διάφορες σχολές σκέψεις και καμία δεν θεωρώ ότι υπερτερεί της άλλης, αν και προσωπικά δηλώνω ότι συμφωνώ με την εισαγωγή τεχνολογίας και στο ποδόσφαιρο και στηρίζω τέτοιο μέτρο. Θεωρώ ότι ο αθλητισμός γίνεται πιο δίκαιος και πιο διάφανος. Ελεγχόμενη χρήση, συγκεκριμένα δικαιώματα στις διαγωνιζόμενες ομάδες και αυτόματη κρίση ορισμένων διαιτητικών αποφάσεων. Με αυτό τον τρόπο θεωρώ ότι το άθλημα δεν χάνει από την αίγλη του, τουναντίον ενισχύεται ποικιλοτρόπως.
Η χρήση έξι διαιτητών (από το σύνηθες των 4) ήταν μια προσπάθεια η οποία στο Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ ήταν πιστεύω βοηθητική, αν και στην Κύπρο περισσότερο περιέπλεξε τα πράγματα και δημιούργησε αμφισβήτηση, παρά βοήθησε ουσιαστικά, μέχρι που σιωπηλά περιορίστηκε αισθητά, εντείνοντας την προκατάληψη.
Η χρήση του Goal Decision System (goal-line technology), που εισάχθηκε το 2012 και χρησιμοποιείται σήμερα σε τέσσερις ηπείρους και σε διεθνείς διοργανώσεις, είναι μέτρο πολύ βοηθητικό και πιστεύω ότι κάτι τέτοιο πρέπει να θεσμοθετηθεί παγκοσμίως ομοιόμορφα. Μάλιστα η τεχνολογία είναι διαθέσιμη και στο τηλεοπτικό κοινό, που μπορεί να δει τηλεοπτική προβολή με τη χρήση της τεχνολογίας και να έχει κάτι σαν επιβεβαίωση για την απόφαση του διαιτητή.
Θα μπορούσε άραγε το παράδειγμα του τένις και του αμερικανικού ποδοσφαίρου να εισαχθεί και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο; Εγώ λέω πως ναι. Για συγκεκριμένες αποφάσεις μόνο, που ομολογουμένως μπορούν να αλλάξουν την ροή και το αποτέλεσμα ενός αγώνα και μόνο ας πούμε μια φορά ανά ημίχρονο (άρα και συγκεκριμένο και ελεγχόμενο). Προτείνω συγκεκριμένα τρεις περιπτώσεις εφαρμογής: α) καταλογισμός πέναλτι, β) καταλογισμός κόκκινης κάρτας είτε απευθείας ή με δεύτερη κίτρινη και γ) περίπτωση οφσάιντ σε επίτευξη τέρματος μόνο.
Σημειώνω ότι κάτι τέτοιο αξιοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 12 Αυγούστου 2016, σε παιχνίδι στο αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (MLS), με το όνομα Video Assistant Referee (VAR). Ειδικοί ήδη μελετούν το σύστημα και την εφαρμογή του, με πιθανότητα να εφαρμοστεί ως θεσμός το 2018, σύμφωνα με ηλεκτρονικό δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας «Mirror».
Το περί δικαίου αίσθημα ενισχύεται, αποδίδεται συνήθως καλύτερη δικαιοσύνη στο γήπεδο και το πλέον σημαντικό, το τελικό αποτέλεσμα αντανακλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την προσπάθεια και την απόδοση των αθλητών στο γήπεδο, παρά οτιδήποτε άλλο. Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας. Θα ήθελα να μοιραστούμε σκέψεις και εισηγήσεις στα σχόλια. Αναμένω και σας ευχαριστώ».