aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

ΑΛΛΑ ΣΠΟΡΑΛΛΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑΕταιρική κοινωνική ευθύνη στον αθλητισμό

Εταιρική κοινωνική ευθύνη στον αθλητισμό

Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους στο blog του sportdebate.wordpress.com κάνει αναφορά στην εταιρική κοινωνική ευθύνη στον αθλητισμό.

Αναλυτικά: «Υπάρχει αναμφίβολα μια σύνδεση της δράσης των αθλητικών οργανισμών της χώρας μας με την κοινωνία στην οποία ζούμε. Εξαιτίας και του μικρού μεγέθους της χώρας, η σύνδεση αυτή παρουσιάζεται συχνά και μετουσιώνεται σε ποικίλα οφέλη για τους αθλητικούς οργανισμούς μας. Η «κοινωνική ευθύνη» ως έννοια είναι εξ ορισμού η πολιτική που εφαρμόζεται από επιχειρήσεις και οργανισμούς και αφορά δράσεις ή/και προγράμματα κοινωνικού, πολιτιστικού, εκπαιδευτικού, περιβαλλοντικού και ερευνητικού χαρακτήρα.

Σκοπός αυτών είναι να αναδείξουν την αειφόρο ανάπτυξη, την καλή πρακτική και σωστή συνείδηση και κουλτούρα, καθώς και να συμβάλουν στην επίτευξη επωφελών στόχων, κοινής αποδοχής και κοινής ωφέλειας για την κοινωνία μέσα στην οποία δραστηριοποιούνται οι οργανισμοί.

Πολλές φορές, τα προγράμματα κοινωνικής ευθύνης εντάσσονται στην ατζέντα των αθλητικών οργανισμών μας, ως μέσο προβολής και προώθησης, πέραν της αυτονόητης κοινωνικής προσφοράς και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι και αποδεκτό και θεμιτό και σύνηθες για τα πεπραγμένα «κοινωνικής ευθύνης».

Παρατηρώ, πάντοτε κατά την προσωπική μου άποψη, μια ελαφρώς εσφαλμένη αντίληψη σε σχέση με το θέμα κοινωνικής ευθύνης στη χώρα μας και ειδικά στον αθλητισμό και καταθέτω τη σημερινή μου εισήγηση με σκοπό να συνεισφέρω συγκεκριμένη άποψη και συγκεκριμένη κατεύθυνση, που ενδεχομένως οι αθλητικοί οργανισμοί θα μπορούσαν να υιοθετήσουν.

Η φιλανθρωπία και οι πράξεις ανθρωπιάς, η βοήθεια προς το συνάνθρωπο είναι κάτι το οποίο βλέπουμε συχνά από τους αθλητικούς μας οργανισμούς και μάλιστα πιο συχνά σε περιόδους θρησκευτικών εορτών (Χριστούγεννα και Πάσχα).

Η φιλανθρωπία, η ενίσχυση ευπαθών ομάδων πληθυσμού, η επικοινωνία και αλληλοϋποστήριξη κοινωνικών συνόλων είναι κάτι το οποίο όλοι επικροτούμε, υποστηρίζουμε και φυσικά θα πρέπει να ενισχύουμε, στα μέτρα των δυνατοτήτων μας. Από την άλλη, καταθέτω την άποψη ότι τέτοιες ενέργειες δεν αποτελούν ενέργειες «κοινωνικής ευθύνης» με την αυστηρή έννοια τουλάχιστον, αν και κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση.

Προσωπικά, θα αποκαλούσα την «κοινωνική ευθύνη» των αθλητικών οργανισμών στη χώρα μας, ως την υπέρτατη ευκαιρία καλλιέργειας και δημιουργίας κατάλληλων συνθηκών λειτουργίας και κουλτούρας στον αθλητισμό. Για μένα «κοινωνική ευθύνη» θα ήταν να δημιουργηθούν χώροι άθλησης και αθλητικά πάρκα στους δήμους μας, για δωρεάν ενασχόληση με τον αθλητισμό.

«Κοινωνική ευθύνη» θα ήταν η δημιουργία προγραμμάτων ενσωμάτωσης στον αθλητισμό, ατόμων με αναπηρίες ή ατόμων που παραμένουν αποκλεισμένα εξαιτίας κοινωνικών φαινομένων και κοινωνικού ρατσισμού. «Κοινωνική ευθύνη» θα ήταν η δημιουργία πλαισίων και ευκαιριών εντός της κοινωνίας, για ενίσχυση των αθλητικών ιδεωδών και των καλών πρακτικών, που ανεπτυγμένες κοινωνίες χρειάζονται για να οδηγήσουν τον αθλητισμό προς ανάπτυξη, ευημερία και «υγεία».

«Κοινωνική ευθύνη» θα ήταν τα στάδια μας να είναι «πιο πράσινα», να αξιοποιούν εναλλακτικές και «πράσινες» πηγές ενέργειας. Να είναι περισσότερο συσσωματωμένα στην ανάγκη προστασίας της κοινότητας τους όχι μόνο από πλευράς καθαριότητας, αλλά και από πλευράς ηχορύπανσης και οπτικής ρύπανσης, αφού τα περισσότερα είναι κτισμένα σε κατοικημένες περιοχές (κλειστά και ανοικτά γήπεδα).

«Κοινωνική ευθύνη» θα συνιστούσε η ευκαιρία επιμόρφωσης αθλητικών στελεχών, η ευκαιρία εκπαίδευσης νεαρών φιλάθλων, η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών σεβασμού και αποδοχής της αθλητικής διαφορετικότητας. Προπάντων, την ενίσχυση και εξάπλωση της αθλητικής κουλτούρας, που ακούραστα θα διακηρύττω ότι είναι σχεδόν εξαφανισμένη, μονίμως υποβαθμισμένη και ο κυπριακός αθλητισμός υποφέρει και αδυνατεί να γιγαντωθεί, εξαιτίας ακριβώς αυτής της έλλειψης αθλητικής κουλτούρας και σωστής αθλητικής παιδείας.

Αν και δύσκολο να γίνει αποδεκτό και μάλιστα ίσως για κάποιους «επικίνδυνο» να συζητείται, η υπέρτατη πράξη «κοινωνικής ευθύνης» σε αυτό το βασανισμένο τόπο, θα μπορούσε να ήταν η αξιοποίηση του αθλητισμού ως όχημα κοινωνικής αλλαγής… συμπεριλαμβανομένης της αποδοχής και της κουλτούρας που πρέπει να δημιουργηθεί σε περίπτωση, που μια βιώσιμη, λειτουργική και δημοκρατική λύση του Κυπριακού προβλήματος επέλθει στη χώρα μας. Και εννοείται ότι κάτι τέτοιο καλλιεργείται και προετοιμάζεται για χρόνια και όχι δεν εφαρμόζεται προ τετελεσμένων…και ο νοων νοείτο.

Κλείνω τη σημερινή μου παρέμβαση χαιρετίζοντας μια ιδιωτική πρωτοβουλία που περιήλθε στην αντίληψη μου και αντικρύζω ως άκρως ενδιαφέρουσα, υποβοηθητική και αναγκαία για τα κυπριακά δρώμενα, συμπεριλαμβανομένων και των αθλητικών. Πρόσφατα δημιουργήθηκε το Κυπριακό Ινστιτούτο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (http://csr.com.cy), το οποίο αξιοποιώντας το διεθνές πρότυπο ISO 26000, ευελπιστεί να συνεισφέρει στον τομέα ανάπτυξης και προώθησης της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Ευελπιστώ να είναι καλοτάξιδο και να βρεί τρόπο και χώρο να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες και στον αθλητισμό».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ