ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Το παιχνίδι που έγινε το περασμένο Σάββατο (18/5)) στο «Τάσος Μάρκου» μπορεί να ερμηνευτεί και να αναλυθεί ποδοσφαιρικά ή άλλως πώς ποικιλοτρόπως. Ο Γιώργος Σπυριδάκης, εντούτοις, πάνω στην πίκρα, τη στεναχώρια και την απογοήτευσή του, είπε μεγάλη, πολύ μεγάλη, κουβέντα που δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης ή άλλου σχολιασμού. «Τα λόγια είναι περιττά».
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το είπε για να απαλλαγεί από όλο εκείνο που βίωσε και διαδραματιζόταν για δύο σχεδόν ώρες στο γήπεδο, ούτε μπορώ να γνωρίζω αν το είπε με την ηρεμία και την ψυχραιμία που τον χαρακτήριζε στις δηλώσεις που έκανε, κι ας έζησε το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θρίλερ της καριέρας του. Εκείνο που ξέρω είναι πως πολλά, μα πάρα πολλά, μπορούσαν να λεχθούν ένθεν και ένθεν για το δράμα που ζήσαμε στη μάχη της διαβάθμισης…
Τόσο για την Αλκή, αλλά και για τους γηπεδούχους που έκαναν τη διαδρομή κόλαση-παράδεισος αλέ ρετούρ! Είναι, μάλιστα, προς τιμήν όλων, τουλάχιστον μετά το τέλος του αγώνα που κράτησαν και έδειξαν επίπεδο, αν και δεν έλειψαν τα διαιτητικά λάθη, τόσο στο γκολ της ισοφάρισης της Ένωσης, όσο και σ’ αυτό της Αλκής, όταν ο Κάρλος έκανε το 2-2. Λάθη μπορεί να έγιναν κι άλλα, ωστόσο, αμφότεροι σεβάστηκαν το «Fair play» και έτσι όπως εξελίχθηκε και κατέληξε το παιχνίδι, δεν μπορούσε κάνεις από τους δύο να σταθεί και να ασχοληθεί με τη διαιτησία. Αν και μεταξύ μας, η Αλκή που ήταν και η χαμένη μπορούσε να το κάνει.
Ο Γιώργος Σπυριδάκης με τη δήλωση-παράδειγμα προς άπαντες, ακόμα κι αν υπήρχε η παραμικρή εστία φωτιάς την κατέσβησε στο «άψε-σβήσε» και μπράβο του για το ήθος και το επίπεδο που επέδειξε. Προσωπικά δεν τον γνωρίζω, άκουσα όμως -όταν ρώτησα-, μόνο καλά λόγια (και ως τεχνικός, αλλά κυρίως ως άνθρωπος) για τον 50χρονο τεχνικό όπου κι αν εργάστηκε.
Ανθρώπους σαν τον Γιώργο Σπυριδάκη τούς έχει ανάγκη το ποδόσφαιρό μας, όχι μόνο για την άξια του ως προπονητής, αλλά ειδικότερα για το ήθος και το επίπεδο που επέδειξε σ’ ένα παιχνίδι δίχως αύριο. Άλλο τόσο σίγουρο είναι πως για την Αλκή η ιστορία και η πορεία της στο ποδοσφαιρικό μας γίγνεσθαι δεν τελειώνει με έναν ή δέκα υποβιβασμούς και αποτελεί και για την ομάδα της Ορόκλινης τιμή που έχει στην ομάδα της τέτοιου ήθους και είδους ανθρώπους.