Σαν χάρτινος πύργος καταρρέει το «παραμύθι» που επικαλέστηκαν σωματεία, προπονητές και Ομοσπονδία, όταν προ τριετίας άλλαξαν την προκήρυξη στα μέσα της σεζόν για να λάβουν την απόφαση αύξησης των ομάδων Α’ Κατηγορίας από 12 σε 14. Για όσους έχουν κοντή μνήμη, πρότασσαν στα επιχειρήματα για αύξηση των ομάδων τη συμμετοχή περισσότερων Κύπριων ποδοσφαιριστών.
Η αλήθεια να λέγεται, τις πρώτες δύο σεζόν το ποσοστό χρησιμοποίησης των γηγενών παικτών αυξήθηκε. Και μάλιστα κατά πολύ. Από το 21,87% της αγωνιστικής περιόδου 2019-20 ανέβηκε στο 26,52% τη σεζόν 2020-21 και στο 31% την αμέσως επόμενη (2021-22). Σε διάστημα δύο χρόνων το ποσοστό χρησιμοποίησης των Κύπριων παικτών εκτοξεύθηκε κατά 10% και ορισμένοι λιγουρεύονταν νέα αύξηση των ομάδων σε 16. Όχι, φυσικά γιατί νοιάζονται για τον Κύπριο ποδοσφαιριστή. Μάλλον, για οικονομικά και άλλα συμφέροντα.
Έλα, όμως, που η φετινή σεζόν απέδειξε περίτρανα ότι ο αριθμός των ομάδων δεν ήταν η αιτία για την αύξηση στο ποσοστό χρησιμοποίησης Κύπριων παικτών. Στο πρωτάθλημα που διανύουμε οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές νιώθουν σαν ξένοι στo… σπίτι τους. Το ποσοστό (μέχρι στιγμής) κατρακύλησε στο ανησυχητικό 19% και η ξενομανία επέστρεψε σε προπενταετίας επίπεδα.