Δεν θέλαμε την έρευνα του διεθνούς ποδοσφαιρικού παρατηρητηρίου με έδρα την Ελβετία, για να μάθουμε ότι οι ομάδες μας δεν χρησιμοποιούν ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες τους. Το βλέπουμε κάθε βδομάδα.
Απλά, τα αποτελέσματά της επιβεβαιώνουν το καταθλιπτικό σκηνικό και τα κατά καιρούς… παραμύθια για τη δουλειά που γίνεται στα τμήματα υποδομής. Ελάχιστοι είναι οι παίκτες που προπονούνται και παίζουν στις ομάδες τους. Ο χρόνος συμμετοχής τους μετρήθηκε στο 7,1%. Στο ενενηντάλεπτο κυπριακά είναι μόνο τα έξι λεπτά (και κάτι ψιλά…)
Πάλι καλά δηλαδή που ο Ολυμπιακός και η Ένωση Νέων Παραλιμνίου, έχουν δώσει χρόνο συμμετοχής σε εφτά παίκτες που προέρχονται από τις ακαδημίες τους. Το 25,2% των τακτακαλίτικων λεπτών συμμετοχής είναι κυπριακά, ενώ τα αντίστοιχα παραλιμνίτικα είναι 15,5%. Κατά διαβολική σύμπτωση στις ομάδες με ξένους επενδυτές, όπως είναι η Πάφος FC (0%), ο Άρης (0%), ο Ακρίτας (0,3%) και η Καρμιώτισσα (0,6%) το ποσοστό των Κύπριων που προπονήθηκαν στις ακαδημίες τους για τρία χρόνια τουλάχιστον (από τα 15 μέχρι τα 21 τους χρόνια), είναι κάτω από 1%!
Είναι να διερωτάται κανείς πως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον στο οποίο οι ομάδες μας είναι από τις πιο γερασμένες στην Ευρώπη, η πλειονότητα των παικτών είναι ξένοι, ενώ παίζουν ελάχιστα αυτοί που αναπτύχθηκαν στις ακαδημίες των ομάδων τους.
Κι ύστερα έχουμε απαίτηση από τις εθνικές μας ομάδες, σε όλα τα επίπεδα, να διεκδικήσουν τη διάκριση. Χωρίς λεπτά συμμετοχής, χωρίς παραστάσεις έντονου συναγωνισμού, είναι σαν να κυνηγάς τους αριθμούς του Τζόκερ.