Διάβασα πριν από λίγο στο Balla το ρεπορτάζ του Μιχάλη Παπαγεωργίου, σύμφωνα με το οποίο βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο ενδεχόμενη επιστροφή των οργανωμένων στα γήπεδα. Όπως αναφέρεται, οι οπαδικοί σύνδεσμοι των ομάδων βρίσκονται σε επαφές μελετώντας το ενδεχόμενο συμφωνίας για να βρεθούν ξανά στις κερκίδες. Κάτι που προϋποθέτει ότι μετά από περίπου τρία χρόνια θα φροντίσουν να προμηθευτούν κάρτα φιλάθλου για να παρακολουθήσουν διά ζώσης ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Εάν λοιπόν προσπεραστούν τα εμπόδια που τους άφησαν εκτός γηπέδου για περίπου μία τριετία, θα δούμε «πόσα απίδια χωράει ο σάκος». Διότι στην απουσία των οργανωμένων λεγόταν ότι λύθηκε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα. Εάν όμως η προδιαγραφόμενη επιστροφή τους γίνει γεγονός, θα μετρηθεί για τα καλά πόσο πραγματικά λειτουργικό μέτρο πρόληψης της βίας στα γήπεδα είναι η κάρτα φιλάθλου.
Επειδή εάν οι οργανωμένοι φέρουν μαζί με την ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα και τις παλιές κακές συνήθειες, η κάρτα φιλάθλου θα δοκιμαστεί πλέον σε… αληθινές συνθήκες. Θα φανεί λοιπόν εάν το – επί Ιωνά Νικολάου στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως – πολυδιαφημισμένο μέτρο μπορεί να δώσει για τα καλά τη λύση στο πρόβλημα, που για δεκαετίες ταλαιπώρησε το ποδόσφαιρό και γενικά τον αθλητισμό της Κύπρου.