ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση όταν πρωτακούσαμε τ’ όνομα Λούκα Ελσνερ είναι ότι όλο του το σόι ήταν και είναι … μπαλαδόφατσες. Ο παππούς του, συγχωρεμένος πια, ο Μπράνκο Έλσνερ ήταν παίκτης και προπονητής, έφτασε μέχρι να κάνει κουμάντο στην Εθνική Αυστρίας (δύο φορές μάλιστα). Ο πατέρας του, ο Μάρκο Έλσνερ ήταν ακόμη καλύτερος ως ποδοσφαιριστής, αφού φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας κι έχει ως παράσημο τη συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του ’84 όταν στις ΗΠΑ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με συμπαίκτες τον Σρέτσκο Κάτανετς, τον Μεχμέτ Μπατζάρεβιτς και τον Ντράγκαν Στοΐκοβιτς. Αργότερα, όταν η Σλοβενία ανεξαρτητοποιήθηκε φόρεσε και τη φανέλα με το εθνόσημο της Σλοβενίας, κατά διαβολική σύμπτωση έκανε ντεμπούτο κόντρα στην Κύπρο.
Έχει και συνέχεια… Ο μικρός αδελφός του Λούκα, ο Ροκ Έλσνερ είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, έχει παίξει σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Σλοβενίας και τώρα στα 31 του χρόνια βγάζει… μεροκάματο στην Ντόμζαλε. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα ήταν παραφωνία αν ο Λούκα Έλσνερ ασχολείτο με το… πιάνο. Όλη μέρα στα γήπεδα, με παππού, πατέρα και αδελφό ήταν φυσιολογικό να κολλήσει το «σκουλήκι» της στρογγυλής θεάς.
Μεγαλώνοντας στη Γαλλία, αφού εκεί έπαιζε ποδόσφαιρο ο μπαμπάς, έμαθε τα μυστικά του ποδοσφαίρου στη Νις. Δεν ήταν, όμως, αυτό που λέμε αυθεντικό ταλέντο γι’ αυτό και βρήκε στέγη στην Ντόμζαλε, στην πατρίδα του. Ρέκορτμαν συμμετοχών είναι στην Ντόμζαλε κι ίσως να μην είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο σύλλογος γνώρισε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του (πήρε δύο σερί πρωταθλήματα κι από τότε… φαγούρα) με τον Λούκα στην ενδεκάδα.
Με δεδομένο το γονίδιο στο προπονητιλίκι, πριν συμπληρώσει τα 30 του χρόνια ανέλαβε βοηθός προπονητής κι ένα χρόνο αργότερα, πήρε την Ντόμζαλε στους ώμους του κι ανέλαβε πρώτος προπονητής! Για να συνειδητοποιήσουμε λίγο σε ποια ηλικία μπήκε στα βάσανα του πάγκου, αν γινόταν κάτι αντίστοιχο στον ΑΠΟΕΛ, σήμερα θα ήταν προπονητές, ο Βάτερμαν, ο Λάγο, ο Μερκής, ο Μιλάνοφ, ο Καρλάο, ο Βινίσιους, ο Μοράις, ο Ντε Καμάργκο, ο Ποτέ και ο Νεκτάριος Αλεξάνδρου.
Δεν μπορώ να ξέρω πού θα φτάσει η Πάφος FC με προπονητή τον Λούκα Έλσνερ. Άλλωστε, κανένας προπονητής δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι θα του ξημερώσει. Ακούγοντάς τον στον Active 107.4 &102.5 ήταν εύκολο να διακρίνεις ότι και μυαλωμένος είναι και φιλόδοξος. Από τη μια μας είπε ότι «ο κύριος στόχος είναι πάντα η παραμονή στην κατηγορία» και από την άλλη ότι ο σημερινός αγώνας κόντρα στην Ανόρθωση, πριν μερικούς μήνες ήταν «Mission Impossible», αλλά τώρα «όλα είναι πιθανά».
Ο Έλσνερ φατσάρει μικρός, αλλά στο προπονητιλίκι δεν είναι τόσο μικρός, αφού έχει πολύτιμες εμπειρίες 3-4 χρόνων. Έχει αυτοπεποίθηση και το δείχνει. Από μόνο του το γεγονός ότι δεν τον εκπλήσσει η πορεία της Πάφος FC, είναι αρκετό να καταδείξει ότι πλάθει όνειρα. Από τις ατάκες του με εντυπωσίασε όταν είπε ότι στην επιλογή των παικτών «επικεντρωθήκαμε στον χαρακτήρα τους και μετά στην ποδοσφαιρική τους ποιότητα». Αν κάτι τέτοιο αληθεύει, σε συνδυασμό με την οικονομική δυνατότητα του Ρώσου επενδυτή, έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται. Και να μην ξεχνάμε ότι σήμερα έχει ντέρμπι κορυφής…