Ο «πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της Ομόνοιας», η «πιο δύσκολη αντικατάσταση προπονητή στην ιστορία της Ομόνοιας», γράφεται και λέγεται δεξιά και αριστερά μετά το διαζύγιο με τον Χένινγκ Μπεργκ.
Βαριές κουβέντες, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για ομάδα-κολοσσό του κυπριακού ποδοσφαίρου, όπως είναι η Ομόνοια. Συγγνώμη, αλλά η ιστορία της δεν άρχισε να γράφεται από το 2019 και μετά. Είναι τεράστια και από τον πάγκο της πέρασαν «γίγαντες», όπως οι Ιόντσο Άρσοφ και Βασίλ Σπάσοφ των 11 και οκτώ τίτλων αντιστοίχως, μα και άλλοι πολλοί, που δεν είχαν να διαχειριστούν προϋπολογισμούς εκατομμυρίων και δεν έπαιζαν με 15 ξένους-κοινοτικούς….
Ναι, ο Μπεργκ πέτυχε πολλά και σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα δύσκολη η ώρα της σύγκρισης με τον επόμενο ή τους επόμενους, εάν δεν έρθουν σύντομα θετικά αποτελέσματα. Δεν θα είναι όμως η πρώτη φορά ούτε θα είναι η τελευταία.
Και ο ΑΠΟΕΛ έπρεπε να μάθει να ζει στη μετά-Γιοβάνοβιτς εποχή το 2013, ενός ανθρώπου με τέσσερα πρωταθλήματα και τις γνωστές επιτυχίες στην Ευρώπη με αποκορύφωμα τους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν σταμάτησε, όμως, να.. γυρίζει η Γη στον Αρχάγγελο. Στο χέρι των πρασίνων είναι να συμβεί το ίδιο και στο «Ηλίας Πούλλος».