ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Όπως όλοι οι ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας και γενικώς ολόκληρη η ομάδα χρειάζεται δουλειά και την ίδια ώρα υπομονή μέχρι ο Γιάννης Αναστασίου να πετύχει την ιδανική φόρμουλα, έτσι και κάποιοι παίκτες-«κλειδιά» που αποκτήθηκαν το περασμένο Καλοκαίρι, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, θέλουν τον χρόνο τους.
Το πιο τρανό ίσως παράδειγμα, είναι ο Τζόρντι Γκόμεθ. Ο Καταλανός μέσος έχει περιθώρια βελτίωσης και μέχρι στιγμής φανερώνει κάποιες αδυναμίες τις οποίες υπό άλλες συνθήκες δεν θα φανέρωνε. Και είναι φυσικό -όσον αφορά στην κριτική από τα ΜΜΕ και τον κόσμο-, να δίνεται περισσότερη σημασία σε έναν παίκτη του οποίου η απόκτηση δημιούργησε πιο πολύ θόρυβο ενθουσιασμού από κάποια άλλα δυνατά ονόματα.
Για να λέμε όμως και την αλήθεια, δίνοντας οπτική σημασία στον έμπειρο άσο στα παιχνίδια της Ομόνοιας, μπορεί να αντιληφθεί οποιοσδήποτε από κάποιες κινήσεις του στο γήπεδο, κάποιες εκλάμψεις του σε συνδυασμό με συμπαίκτες του και κυρίως κάποια σουτ και μπαλιές του, ότι πρόκειται για πολύ καλό ποδοσφαιριστή. Παίκτης ο οποίος όπως και οι υπόλοιποι «πήγε κι αυτός θύμα» λόγω των κακών χειρισμών από ανθρώπους που επιλέγηκαν σε σημαντικά πόστα του τεχνικού τιμ το περασμένο Καλοκαίρι.
Ας μην ξεχνάμε πως ο 32χρονος μέσος αποτέλεσε την τελευταία προσθήκη της Ομόνοιας στην κανονική θερινή μετεγγραφική περίοδο (αποκτήθηκε και ο Λόρα την 1η Σεπτεμβρίου με το καθεστώς του άνεργου) και για τέτοιες περιπτώσεις η πίστωση χρόνου είναι περισσότερη και δικαιολογημένη, καθότι ο Καταλανός έχασε σημαντικό μέρος της προετοιμασίας.
Κακά τα ψέματα, εάν η φετινή Ομόνοια πραγματοποιούσε καλύτερη πορεία μέχρι σήμερα, τότε ο Γκόμεθ, αλλά και οι άλλοι ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν για να τραβήξουν περισσότερο κουπί, θα απόδιδαν πολύ καλύτερα στο γήπεδο. Διότι η ψυχολογία και το ηθικό, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Τον μεγαλύτερο για τεράστιο ποσοστό ποδοσφαιράνθρωπων.