ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Ένα χρόνο στην προεδρία του σωματείου της Ομόνοιας συμπληρώνει σε λίγες μέρες ο Αντώνης Τζιωνής. Ο διοικητικός ηγέτης των πρασίνων σε συνέντευξή του στο «Goal» τόνισε ότι «άλλο να είσαι απλό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κι άλλο πρόεδρος». Αφού έκανε αναφορά στον ένα χρόνο της παρουσίας του στον προεδρικό θώκο του συλλόγου, τι κρατά και τι θέλει να ξεχάσει το συντομότερο, θέλησε περισσότερο να σταθεί στην επόμενη μέρα.
Στο όραμά του να δει την Ομόνοια κα πάλι σε πορεία πρωταθλητισμού, να πανηγυρίσει τίτλο, δίνοντας όμως και έμφαση στην οικονομική εξυγίανση του σωματείου. Επίσης, υπογράμμισε πως «είναι διαφορετικό να είσαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και πολύ διαφορετικό να είσαι πρόεδρος του συλλόγου».
Πρόεδρε, είστε για ένα χρόνο στον προεδρικό θώκο. Κάνοντας τον απολογισμό σας σ’ αυτό το διάστημα, τι κρατάτε και τι θέλετε να ξεχάσετε; «Η παρούσα χρονική συγκυρία βρίσκει την Ομόνοια σε ένα μεταβατικό στάδιο. Σε συνέχεια των οικονομικών… εγκλημάτων που προηγήθηκαν και βύθισαν τον σύλλογο στα χρέη, αλλά και της προσπάθειας που ακολούθησε για να ορθοποδήσει το σωματείο και να παραμείνει στη ζωή, αναμφίβολα η σεζόν που προηγήθηκε δεν ήταν εύκολη. Κάποια πράγματα στην πορεία δεν μας βγήκαν και το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θέλαμε. Αναλάβαμε την ευθύνη, γυρίσαμε σελίδα και κοιτάζουμε ήδη την επόμενη μέρα και την επόμενη σεζόν. Κρατώ τη στήριξη του κόσμου της Ομόνοιας στις δύσκολες στιγμές, τις επιτυχίες που καταγράφηκαν σε άλλα τμήματα του συλλόγου, όπως η κατάκτηση του πρωταθλήματος στο βόλεϊ, το κύπελλο των U21, η πολύ καλή πορεία στο φούτσαλ, οι επιτυχίες του τμήματος ποδηλασίας, η παρουσία νεαρών ποδοσφαιριστών στην πρώτη ομάδα».
Όταν πήρατε την απόφαση να αναλάβετε την προεδρία του σωματείου, μιας ταλαιπωρημένης Ομόνοιας τα τελευταία χρόνια, σίγουρα κάτι είχατε στο μυαλό σας, κάποιο όραμα. Σήμερα, ένα χρόνο μετά και με όσα βιώσατε σ’ αυτό το διάστημα, ισχύει το ίδιο; «Είναι διαφορετικό να ζεις τα πράγματα απ’ έξω και διαφορετικό από μέσα. Επίσης, διαφορετικό είναι να είσαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και πολύ διαφορετικό να είσαι πρόεδρος του συλλόγου. Όραμά μου είναι να επιστρέψει η Ομόνοια σε πορεία πρωταθλητισμού, να πανηγυρίσει ξανά τίτλους και διακρίσεις. Όπως, επίσης, η οικονομική εξυγίανση του συλλόγου, καθώς και ο συνεχής εκσυγχρονισμός του σε όλα τα επίπεδα. Στοχεύουμε στην αναβάθμιση των αθλητικών μας εγκαταστάσεων και υποδομών. Επιδιώκουμε, παράλληλα, να ενισχύουμε ολοένα και περισσότερο τα κανάλια επικοινωνίας με τον κόσμο της Ομόνοιας και να τον έχουμε συμμέτοχο στην προσπάθεια που κάνουμε. Θέλουμε η Ομόνοια να πρωτοπορεί, να καινοτομεί και να ανοίγει δρόμους».
Συνδέσατε την παρουσία σας στην προεδρία με τη μη έξοδο της ομάδας στην Ευρώπη μετά από μια 15ετία. Πώς το διαχειρίζεστε αυτό; «Με αυτοκριτική, ψύχραιμη ανάλυση, αλλά και αποφασιστικότητα για μια ισχυρή Ομόνοια τη νέα περίοδο».
Εσείς από την εμπειρία σας στα διοικητικά της Ομόνοιας, τι πιστεύετε ότι φταίει και τα τελευταία χρόνια η ομάδα έμεινε μακριά από τίτλους; «Έχω την εντύπωση ότι είναι ένα μείγμα αιτιών και συγκυριών. Τα οικονομικά εγκλήματα είναι ένας λόγος, καθώς υποχρέωσαν τον σύλλογο να επιδοθεί σε μια δύσκολη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, αφήνοντας το αγωνιστικό σε δεύτερη μοίρα. Και πιστέψτε με, είναι θαύμα που η Ομόνοια διατηρήθηκε στη ζωή. Δεν είμαι σίγουρος εάν άλλη ομάδα θα τα κατάφερνε. Επιπλέον, κάποιες εσωτερικές δυσλειτουργίες, λανθασμένες αποφάσεις σε σημαντικά ζητήματα (διαχείριση ποδοσφαιριστών, προπονητών), αποφάσεις τρίτων στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και κάποιες συγκυρίες όπως η σφαγιαστική διαιτησία με τη Δυναμό στο ΓΣΠ. Αντιλαμβάνεστε ότι εκείνο το παιγνίδι ενδεχομένως να άλλαζε την πορεία του συλλόγου. Θυμάστε τι έγινε».
Είστε ένας πρόεδρος μιας νεότερης γενιάς και με ένα ξεχωριστό λουκ. Πιστεύετε ότι αυτό μετρά στο να κερδίσετε τον κόσμο της ομάδας και γενικότερα τους νεότερους; «Ανεξάρτητα από την εικόνα, θεωρώ ότι άλλες δεξιότητες είναι που κερδίζουν τον κόσμο. Η συμπεριφορά, η προσέγγιση, ο χαρακτήρας, το μοντέλο διοίκησης και φυσικά τα αποτελέσματα. Έχω πολύ καλή σχέση με τη νέα γενιά, τους θεωρώ πολύ σημαντικούς για το παρόν και το μέλλον της Ομόνοιας. Και η Ομόνοια χρειάζεται τη νεολαία της δίπλα της, όπως χρειάζεται και τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους της, για να τη συνδέουν με το ένδοξο παρελθόν της. Η ηλικία δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο αγάπης, αφοσίωσης και προσφοράς στην Ομόνοια».