ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΖΕΪΔΗ
Η χθεσινή «με την ψυχή στο στόμα» νίκη για την Ομόνοια μπορεί να τη βοηθήσει πολύ στη συνέχεια. Δεν είναι μόνο οι τρεις βαθμοί που διατήρησαν σε… λογική απόσταση από τις πρώτες θέσεις, αλλά ο τρόπος που αυτοί ήρθαν, με τον τσαμπουκά και το μέταλλο μεγάλης ομάδας.
Πρώτο, γιατί ανέτρεψε παιχνίδι μετά από την 5η αγωνιστική όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με την Καρμιώτισσα. Και χθες βρέθηκε δύο φορές πίσω στο σκορ, ενώ μετά το 2-1 τα περιθώρια στένεψαν ιδιαίτερα και ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά.
Δεύτερο, γιατί ούτε οι ποδοσφαιριστές, μα ούτε η τεχνική ηγεσία πανικοβλήθηκαν μετά το γκολ της Δόξας. Ναι, απέμεναν 20 λεπτά για το τέλος και ο αντίπαλος έμοιαζε πολύ συμπαγής και οργανωμένος, όμως οι πράσινοι αντέδρασαν σωστά και στο τέλος πήραν το ζητούμενο.
Τρίτο, γιατί η Ομόνοια έδειξε τόσο ευέλικτη τακτικά όσο ποτέ άλλοτε φέτος. Στο 78′ έγιναν οι αλλαγές των Κατελάρη και Χριστοφή, αμέσως το σύστημα μετατράπηκε από 4-4-2 σε 4-2-3-1 και έγινε πιο επιθετική, έβαλε τον αντίπαλο στην περιοχή του και πέτυχε δύο γκολ σε διάστημα λίγων λεπτών για να πάρει το τρίποντο.
Τέταρτο, γιατί απέδειξε πως διαθέτει (και) βάθος στον πάγκο. Δύο ποδοσφαιριστές που μπήκαν άλλαξαν άρδην την εικόνα του αγώνα και αμφότεροι μπορούν δικαίως να χαρακτηριστούν ως οι πρωταγωνιστές της ανατροπής.
Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τις αμυντικές (κυρίως) αδυναμίες που έφεραν και πάλι την ομάδα σε δύσκολη θέση. Το… τσαφ του Παντελιάδη στο πρώτο γκολ και ο «μαρκάρω με τα μάτια» τρόπος που συμπεριφέρθηκε στο δεύτερο την υποχρέωσαν να κυνηγάει το σκορ.
Σαφώς και μοιάζει αυτονόητο πως τον Χειμώνα θα πρέπει να αποκτηθεί ένας top class αμυντικός, ο οποίος θα «δέσει» ακόμη περισσότερο την άμυνα, η οποία ναι μεν παρουσιάζεται βελτιωμένη, όμως θέλει ακόμη δουλειά.