ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που ταλαιπωρεί αγωνιστικά την Ομόνοια, βάσει της εικόνας που παρουσίασε στα πρώτα έξι ματς, είναι η θέση του ανασταλτικού μέσου. Είναι ξεκάθαρο πως οι πράσινοι απέτυχαν στην επιλογή του «κόφτη». Ο Χέντβιχες Μαντούρο έχει ένα εξαιρετικό βιογραφικό, έχει την ποιότητα, όμως του λείπει ένα βασικότατα στοιχείο, αυτό της ταχύτητας. Δεν έχει τα τρεξίματα και πολλές φορές μένει εκτεθειμένος, ιδιαίτερα όταν δεν έχει και τη στήριξη των συμπαικτών του.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, στα προηγούμενα ματς έμεινε στον πάγκο και τη θέση κάλυψε ο Φάνος Κατελάρης, που επίσης δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον απαιτούμενο βαθμό. Προχθές ο προπονητής του, θέλησε να του δώσει εκ νέου την ευκαιρία, όμως και πάλι υστέρησε. Η Ομόνοια αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στην ανασταλτική λειτουργία, γιατί μπορεί να μην έχει δεχθεί πολλά γκολ λόγω αυτής της συμπεριφοράς της αλλά δέχεται αρκετές προϋποθέσεις και είναι αρκετές οι στιγμές που μένει εκτεθειμένη.
Μια λύση που «φωνάζει» είναι αυτή του Ρενάτο Μαργκάσα και προκαλεί την απορία και του κόσμου της Ομόνοιας η εμμονή του Πάμπου Χριστοδούλου, να μην του έχει δώσει ακόμη την ευκαιρία στη συγκεκριμένη θέση. Η παρουσία του ως αριστερός μπακ είναι πολύ καλή, κάνει ίσως το καλύτερο ξεκίνημα της καριέρας του, όμως από τη στιγμή που υπάρχει επιλογή για το αριστερό άκρο και ακούει στο όνομα Μαμαντού Καντέ, γιατί να μη μετακινηθεί ο Μαργκάσα στη μεσαία γραμμή. Ως μια λύση που μπορεί να αποδώσει και να αποφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εκτός κι αν, τελικά, δεν πιστεύει στον Καντέ.