ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Εποχή Παπασταύρου, λοιπόν, στην Ομόνοια. Όπου να ‘ναι, πέφτουν και οι υπογραφές. Η Ομόνοια μη έχοντας άλλη επιλογή, όπως κατά κόρον λέχθηκε, μπαίνει σε νέα φάση και εποχή με στόχο να γίνει και πάλι η κραταιά ομάδα από το παρελθόν. Εύκολο να το λέει κάποιος, αλλά κανένας, μα κανένας δεν μπορεί να φανταστεί πόσο δύσκολο είναι. Το εγχείρημα είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, αφού όπως λέει και το γνωστό moto σε διαφήμιση αθλητικής εταιρείας κολοσσού, «Impossible is nothing»!
Η Ομόνοια, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αρχίζει από το μηδέν, αλλά και πως βρίσκεται στο ναδίρ. Τα ίδια θα μου πείτε πως λέγαμε και πέρσι, τέτοια περίπου εποχή, αλλά να που οι πράσινοι κατρακύλησαν και αγωνιστικά και οικονομικά ακόμα πιο κάτω. Εν πάση περιπτώσει τα δεδομένα δεν είναι υπέρ του «τριφυλλιού», είπαμε όμως, δεν έχουν άλλη επιλογή από του να προσπαθήσουν. Τουλάχιστον εάν και εφόσον ο Παπασταύρου (για να έρθω και στο θέμα μου) τηρήσει τα όσα συμφωνήθηκαν και τα όσα θα υπογραφούν, η Ομόνοια θα μπορεί να ελπίζει πως μέσα από την επίλυση του οικονομικού προβλήματος θα μπορέσει κάποια στιγμή να σκάσει μύτη και στο αγωνιστικό. Γιατί από τη στιγμή που θα λυθεί το οικονομικό, θα μπορεί να κοιτάξει και πάρα πέρα. Και εδώ βρίσκεται το ζουμί και το μυστικό της όλης υπόθεσης.
Να μπορέσει δηλαδή η Ομόνοια να κάνει αγωνιστικό κόκαλο και να ξανασταθεί στα πόδια της. Γιατί με «μιλλοσφοτζίσματα» όπως προσπάθησε να κάνει τα τελευταία ένα-δύο χρόνια δεν γίνεται δουλειά. Όλον αυτό τον καιρό έλεγε ο ένας το «κοντό» του και ο άλλος το «μακρύ» του. Κάποια στιγμή στον σύλλογο της πρωτεύουσας φάνηκε να επέρχεται ο «διχασμός», να χωρίζονται σε «χίλια στρατόπεδα» και δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που φοβήθηκαν ακόμα και για τα χειρότερα. Τα οποία τελικά αποφεύχθηκαν, αν και ο νέος πρόεδρος του σωματείου, Λώρης Κυριάκου, πρόλαβε να ζήσει κάτι επιεικώς απαράδεκτο και ντροπιαστικό τολμώ να πω για την ιστορία και το εκτόπισμα της Ομόνοιας.
Θα έλεγα, όμως, πως αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες και το στοίχημα όλων πλέον στους πράσινους είναι να δουν την Ομόνοια να αναγεννάται κυριολεκτικά μέσα από τις στάχτες της. Να ξανακάνει τον κόσμο της περήφανο και να επιστρέψει (όπως ζήτησε και ο Λώρης Κυριάκου) και πάλι στα τσιμέντα και στις κερκίδες, για ένα ακόμα καλύτερο αύριο από το χθες. Γιατί στην τελική συμφέρει σε όλους να υπάρχει μια Ομόνοια δυνατή, ανταγωνιστική και διεκδικητική…