ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Δεν είναι δύσκολο να αποτυπώσει κανείς την αγωνιστική εικόνα της Ομόνοιας. Μία ματιά στη βαθμολογία ή μία ματιά στην εξέδρα, είναι αρκετή για να καταδείξει ότι οι πράσινοι βιώνουν μία από τις χειρότερες περιόδους τους. Η απογοήτευση στο ζενίθ. Και το χειρότερο; Δεν υπάρχει πίστη, η ελπίδα και η προοπτική ξεθωριάζουν και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθούν. Πώς το είπε χθες στον Active 107.4 & 102.5 ο Νικόλας Γεωργίου; «Διασύρουν τη φανέλα, διασύρουν τα πάντα. Να είσαι έξω από τους στόχους σου από την τρίτη αγωνιστική είναι ανήκουστο»!
Αυτό το… ανήκουστο είναι που τρελαίνει την πλειονότητα των οπαδών της Ομόνοιας. Δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι η ομάδα που βλέπουν είναι η Ομόνοια. Ζόρικες και δύσκολες στιγμές, το «τριφύλλι» πέρασε πολλές. Τα χάλια, όμως, των τελευταίων εβδομάδων είναι πρωτόγνωρα. Ήρθαν να προστεθούν στην αγωνιστική μετριότητα, στα λάθη του καλοκαιριού, στην επιπόλαια και επιφανειακή προσέγγιση στη δόμηση της ομάδας και ιδού τα αποτελέσματα.
Το ένα αρνητικό ρεκόρ ακολουθεί το άλλο; Πού ξανακούστηκε η Ομόνοια να δεχθεί 51 τέρματα; Δύο περισσότερα απ’ όσα δέχθηκε η Δόξα! Κύριε ελέησον… Σε ολόκληρη της διαδρομή της στο κυπριακό ποδόσφαιρο, από το 1948 μέχρι σήμερα, δεν ηττήθηκε ποτέ 11 φορές σε μία σεζόν! Κι υπάρχουν άλλες δύο αγωνιστικές…
Θα μου πείτε, είναι ακόμη «ζωντανή» στο κυνήγι ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Έχει κανένας την εντύπωση ότι θα επουλωθούν τόσο εύκολα οι πληγές στην περηφάνια του Ομονοιάτη με μια έξοδο στην Ευρώπη; Το μεγάλο πρόβλημα στην Ομόνοια του σήμερα είναι η αδιαφορία και η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
Όχι μόνο στους πρασίνους, σε όλες τις ομάδες, ο οπαδός, ο πιστός στρατιώτης που κάνει πολλές θυσίες για να βρεθεί στην εξέδρα, δεν μπορεί να δεχθεί τον ποδοσφαιριστή που περπατά ανέμελα στο γήπεδο λες και δεν συμβαίνει τίποτα! Τέτοιοι στην Ομόνοια, εμφανίστηκαν πολλοί τον τελευταίο καιρό. Λες και δεν έχουν κίνητρο, λες και κάνουν αγγαρεία, λες κι είναι υποχρεωμένοι να παίζουν τζάμπα.
Μοιραίος στον προχθεσινό αγώνα κόντρα στον Απόλλωνα ήταν Ντερμπισάιρ, ο οποίος έχασε μία ευκαιρία απ’ αυτές που δεν χάνονται. Μόνο που ο Άγγλος ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα για τη φιλοτιμία του, για την προσπάθειά του. Θα τρέξει μέχρι το κόρνερ για να παλέψει μία χαμένη μπαλιά, θα διεκδικήσει όλες τις μπάλες, ψηλά και χαμηλά, θα τρέξει, θα μαρκάρει, θα ιδρώσει. Και δίπλα του κάτι παιδαρέλια να συμπεριφέρονται λες και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πού θα πάνε το βράδυ για ποτό. Ήθελα να ‘ξερα πώς συγκρατείται ο Ντερμπισάιρ. Στη θέση του, μπορεί να τους πλάκωνα στο ξύλο…
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι εκείνη η απόφαση να μη φορέσει τις φόρμες του ο Πάμπος Χριστοδούλου και αμέσως να πιάσει δουλειά σε όλα τα επίπεδα, δεν βοήθησε καθόλου. Το λένε άλλωστε και τα αποτελέσματα. Το είπε χθες και ο Νικόλας Γεωργίου: «Από τη μέρα που ανακοινώθηκε ο Πάμπος Χριστοδούλου, η Ομόνοια πάει από το κακό στο χειρότερο χωρίς να θέλω να πω κακό. Δεν ξέρω πώς το βλέπουν οι παίκτες και τι προβλήματα υπάρχουν, αλλά βλέπω τι παρουσιάζουν στο γήπεδο».