ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Οι λόγοι πολλοί και κάθε φορά ίσως διαφορετικοί που η Ομόνοια δεν μπορεί να κάνει το βήμα στην Ευρώπη. Είναι και θέμα νοοτροπίας; Ίσως. Ωστόσο, ένα τεράστιο πρόβλημα που εντοπίστηκε και τα προηγούμενα χρόνια και το πλήρωσε και φέτος η Ομόνοια, είναι η «τρύπια» άμυνά της. Κι όταν με την πρώτη, άντε τη δεύτερη ευκαιρία του αντιπάλου δέχεται γκολ, τότε δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλό. Οι πράσινοι προδόθηκαν από την αμυντική τους γραμμή, τόσο σε ομαδικό επίπεδο όσο και σε ατομικό κυρίως. Χοντρά λάθη που στοίχισαν.
Συγκεκριμένα, στο προχθεσινό ματς στο πρώτο γκολ της Μπεϊτάρ ο Καρλίτος δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον αντίπαλο εξτρέμ (όπως και στο γκολ στην Ιερουσαλήμ), έγινε η μπαλιά και ο Νασιμέντο απομάκρυνε στα τυφλά δίνοντας ασίστ στον Ατζίλι. Στο δεύτερο, ο Βραζιλιάνος αδυνατεί να μαρκάρει τον αντίπαλο επιθετικό, τον ρίχνει κάτω και… πέναλτι. Πώς να ελπίζει η Ομόνοια σε διάκριση στην Ευρώπη με τέτοια λάθη; Πέρσι, απέναντι στην Μπρόντμπι, και πάλι λόγω των λαθών στην άμυνα έμεινε εκτός της συνέχειας.
Το λάθος που διαπιστώνεται είναι ότι στην Ομόνοια δεν χτίζουν από την άμυνα. Είναι μια γραμμή στην οποία θα έπρεπε να δοθεί βαρύτητα. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικό το μηδέν παθητικό. Οι κυπριακές ομάδες που διακρίθηκαν στα ευρωπαϊκά κύπελλα, το πέτυχαν λόγω της σκληροτράχηλης αμυντικής τους γραμμής.
Παρόλο που αποχώρησε το βασικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο της περσινής σεζόν, δεν έγιναν έγκαιρα προσθήκες. Πήρε θέση ο Όρσουλιτς που πέρσι ήταν 3η–4η επιλογή, ο Παντελιάδης που δεν είναι η φυσική του θέση και προχθές ο ανέτοιμος Νασιμέντο.
Επίσης, ενώ στην ομάδα υπάρχουν δυο κλασικοί αριστεροί μπακ (Παντελιάδης, Σοϊλέδης), ο Κάρβερ επέμεινε στον Μαργκάσα, τον οποίο θα μπορούσε να αξιοποιήσει ως ανασταλτικό μέσο. Αδυναμίες που «φώναζαν» από τα προηγούμενα ματς και τελικά έγινε το κακό, ήλθε ο πρόωρος αποκλεισμός.