ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Ο προβληματισμός στην Ομόνοια για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν είναι τόσο έντονος. Απόλυτα φυσιολογικό όσο αυξάνονται τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Η υπομονή του κόσμου άρχισε να εξαντλείται και τα «πυρά» μεγάλης μερίδας στρέφονται και προς το πρόσωπο του Πάμπου Χριστοδούλου, που προηγουμένως είχε σχεδόν την πλήρη πίστωση. Κι αυτό γιατί, η Ομόνοια παραμένει αδιόρθωτη και παρά την υπόσχεση για βελτίωση των αδυναμιών. Μάλιστα, στο πρόσφατο ματς με τον Ερμή, το «τριφύλλι» πραγματοποίησε τη χειρότερη φετινή εμφάνισή του, αφού δεν ήταν μόνο τα λάθη στην άμυνα. Υστέρησε δημιουργικά, δεν υπήρξε αντίδραση μετά το δεύτερο γκολ του αντιπάλου, ενώ έκανε την εμφάνισή της η νευρικότητα και η έλλειψη ψυχολογίας.
Η τεχνική ηγεσία έχει… θέματα να επιλύσει, αφού είναι πολλά τα ανοιχτά αγωνιστικά «μέτωπα». Τα δέκα γκολ παθητικό σε έξι αγώνες, τα κενά στην άμυνα και ιδιαίτερα στις στατικές φάσεις, η κακή ψυχολογία και η μη αντίδραση στα δύσκολα, είναι στοιχεία στο παιχνίδι της Ομόνοιας που προβληματίζουν και καθιστούν αναγκαία τη λύση.
Παράλληλα, στον προπονητή καταλογίζεται ευθύνη για την πίεση που φαίνεται να έχει η ομάδα. Φαίνεται να διακατέχεται και ο ίδιος από τέτοια, με αποτέλεσμα να μεταφέρεται και στους ποδοσφαιριστές. Και η πίεση όλο και αυξάνεται από τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Εφόσον μπορέσει ο ίδιος να απαλλαγεί από την πίεση, τότε θα μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα και να βοηθήσει την ομάδα στα δύσκολα. Η άποψη που επικρατεί είναι πως, προχθές μετά το 1-2, δεν βοήθησε την ομάδα να αλλάξει την εικόνα της.
Ακόμη, είναι ποδοσφαιριστές που δεν έχουν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας μεγάλης ομάδας όπως είναι η Ομόνοια. Πού οφείλεται αυτό, εάν είναι θέμα δυνατοτήτων ή κάτι άλλο, είναι κάτι που και πάλι θα πρέπει να αναζητήσει ο Πάμπος Χριστοδούλου. Η μπάλα είναι στα δικά του πόδια για να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις με την προσδοκία να αλλάξει την κατάσταση, κάνοντας πάσα στους παίκτες του που θα πρέπει να «μιλήσουν» στο γήπεδο, πριν να είναι (πολύ) αργά.