ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Η πορεία της Ομόνοιας στην τρέχουσα σεζόν είναι τραγική. Το λένε οι αριθμοί, το «φωνάζει» με τις εμφανίσεις της. Μια του ύψους και τρεις του βάθους, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να «χτίσει» σερί. Έφθασε μόλις στις δύο διαδοχικές νίκες σε δυο περιπτώσεις. Ως εκεί. Δείγμα της αδυναμίας της να ανακτήσει αυτοπεποίθηση και δυναμική.
Την ίδια ώρα που δεν μπόρεσε να κοιτάξει στα μάτια αντιπάλους σε παιχνίδια ντέρμπι, μέτρησε σημαντική απώλεια βαθμών απέναντι σε μικρομεσαίες ομάδες. Οι πράσινοι απώλεσαν συνολικά 13 βαθμούς, είτε εντός είτε εκτός έδρας, ένα γεγονός που τους έκοψε τα φτερά να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Δείγμα ότι έχει χαμηλώσει ο πήχης, βάσει των κακών επιλογών που έγιναν το καλοκαίρι, ενώ η νοοτροπία δεν είναι αυτή που αρμόζει σε μεγάλη ομάδα.
Όταν χάνεις 13 βαθμούς με αντιπάλους που είσαι το φαβορί, πού πας… Όταν η απώλεια βαθμών σε τέτοια ματς δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά γίνεται συνήθεια, είναι δύσκολο να κυνηγήσεις τη διάκριση και αυτό ισχύει για τη φετινή Ομόνοια. Συγκεκριμένα, δεν πήρε βαθμό σε δυο ματς με την Πάφος FC (2-4 και 0-1), έχασε από τη Νέα Σαλαμίνα (0-1) και έμεινε στην ισοπαλία με το Παραλίμνι (1-1) και με τη Δόξα (2-2). Από τις ομάδες που είναι από κάτω της, κέρδισε και στα δυο ματς μόνο τις Αλκή και Ερμή που είναι στις δυο τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Πέτυχε στα πέντε πιο πάνω ματς μόλις πέντε γκολ και δέχθηκε εννιά.
Στατιστικά που φανερώνουν το πόσο κακή είναι η Ομόνοια στην τρέχουσα περίοδο και δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις. Αν θα βρίσκεται ή όχι στην εξάδα με το τέλος της Α’ φάσης θα γίνει γνωστό σύντομα. Για τους πράσινους δεν είναι αυτό που θα μετρήσει περισσότερο, πέρα από το πρεστίζ, αλλά να παρουσιαστούν έτοιμοι για τη νέα σεζόν.