ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Τα «πιτσιρίκια» της Ομόνοιας φιγουράρουν σε πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ στην Ελλάδα, ενώ γίνονται μέχρι και αναμεταδόσεις στην Πορτογαλία. Ο λόγος για τους Λοΐζο Λοΐζου και Ανδρόνικο Κακουλλή, που «έπαιξαν» για Ολυμπιακό Πειραιώς, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο είχαμε και ενδιαφέρον της Χρόνινχεν για τον Μαρίνο Τζιωνή.
Οι οπαδοί του «τριφυλλιού», φυσιολογικά, ανησυχούν ότι οι μικροί θα αποπροσανατολιστούν από τον μέγα στόχο, την κατάκτηση δηλαδή του πρωταθλήματος για πρώτη φορά από το 2010. Έχουν όμως και κάθε λόγο να χαίρονται για τη δουλειά της «πράσινης» ακαδημίας, ασχέτως με το εάν και πότε θα έρθει τελικώς πρόταση στον σύλλογο της Λευκωσίας για κάποιον εκ των τριών. Άλλωστε, έχουν ανέβει και αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα επίσης οι Νικόλας Παναγιώτου, Χαράλαμπος Χαραλάμπους και Κωνσταντίνος Βενιζέλου.
Είναι υγεία για κάθε ομάδα να βγάζει ταλέντα από τα σπλάχνα της και είναι γεγονός πως η ιστορία αυτή είναι μακρινή και πονεμένη για την Ομόνοια. Οι οπαδοί της έκαναν μαύρα μάτια να δουν ατόφιο ταλέντο βγαλμένο από τα μικρότερα κλιμάκιά της. Πόσο μάλλον να κινηθεί το ενδιαφέρον συλλόγων πέρα από τα στενά σύνορα του κυπριακού ποδοσφαίρου, για κάποιον που άρχισε το ποδόσφαιρο από την ακαδημία της.
Πιο πρόσφατη ήταν η πώληση του Στάθη Αλωνεύτη στη Λάρισα το καλοκαίρι του 2005, και προηγουμένως ο Κώστας Μαλέκος στον Παναθηναϊκό τον Ιανουάριο του 1997, ο Γιώργος Χριστοδούλου το 1990 στον Ολυμπιακό Πειραιώς και ο Σωτήρης Καϊάφας το 1983 στην Αλ Νασρ. Όλα συνηγορούν λοιπόν πως δεν θα αργήσει πολύ η ώρα που θα αρχίσει ξανά η εξαγωγή των πράσινων ταλέντων.
Πέρα από της πωλήσεις βεβαίως, έχει σημασία και να μπορεί να στηρίζεται στους γηγενείς παίκτες το τεχνικό επιτελείο. Διότι πέραν των 15 ξένων-κοινοτικών, όσο πιο πολλοί Κύπριοι πρώτης γραμμής υπάρχουν τόσο αυξάνονται οι επιλογές για τον κάθε προπονητή. Γεγονός σημαντικό για κάθε ομάδα που πρωταγωνιστεί, ειδικά έχοντας και υποχρεώσεις εκτός συνόρων.