ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΖΕΪΔΗ
Δεν είναι ότι έθελξε ή έπαιξε σπουδαία μπάλα χθες η Ομόνοια. Βελτιώθηκε, όμως, και παρουσίασε μία σαφώς πιο ικανοποιητική εικόνα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του αγώνα σε σχέση με το ντέρμπι απέναντι στον Απόλλωνα.
Ήταν πιο δημιουργική και φυσικά πιο ανθεκτική στα μετόπισθεν. Δεν είναι βέβαιο ακόμη αν αυτό το σύστημα με δύο επιθετικούς και «ρόμβο» στη μεσαία γραμμή θα είναι αποδοτικό στη συνέχεια, όμως προς το παρόν αυτό έχει κερδίσει τον Τζον Κάρβερ. Με τα καλά του και τα κακά του.
Αυτό ταιριάζει στα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών τους και ας μένει στον πάγκο ο Δημήτρης Χριστοφή. Με αυτό το… παράξενο 4-4-2 -ο πολύ καλός- χθες Κλέιτον βρίσκει τη θέση που του πάει καλύτερα, οι Τουρέ και Μαργκάσα το ίδιο, ενώ η νέα «μόδα» με τον Φλορέσκου στο κέντρο της άμυνας μοιάζει πιο αξιόπιστη επιλογή, παρά ο Νασιμέντο.
Μην ξεχνάμε και τους δύο επιθετικούς, οι οποίοι παιχνίδι με παιχνίδι συνεργάζονται όλο και καλύτερα και είναι φανερό πως αυτοί θα τραβήξουν το κουπί στο σκοράρισμα. Ντάρμπισαϊρ και Σέρινταν συμπληρώνει ο ένας τον άλλον.
Το μόνο που απομένει είναι να φανεί πόσο ανταγωνιστική και διεκδικητική είναι σε παιχνίδια με ομάδες που βρίσκονται ακόμη πιο ψηλά από την ίδια ή με πιο ποιοτικό ρόστερ από την Ανόρθωση. Προς το παρόν κρατάει την καλή εικόνα, τη νίκη, το ψυχολογικό ανέβασμα και συνεχίζει. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος και πιο αυστηρός κριτής.