Το 0-2 της Ομόνοιας από τον Εθνικό θα μπορούσε να ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη της σεζόν. Η περσινή πρωταθλήτρια, που παλεύει να μπει εξάδα, να ηττηθεί στο ΓΣΠ από τον ουραγό της βαθμολογίας; Και να είναι θεωρητικά το ευκολότερο από τα ματς που της είχαν απομείνει; Αντί αυτού, όμως, παρά την καλή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο, μπορεί να εκληφθεί και ως φυσιολογικό αποτέλεσμα, από τη στιγμή που πρόκειται για την έκτη γκέλα της στο πρωτάθλημα.
Εδώ καιρό, οι «εκτός προγράμματος» απώλειες μπήκαν στο… πρόγραμμα. Άλλωστε, όποιος έχει μάτια βλέπει. Κακά τα ψέματα, το τριφύλλι δεν έδειξε συνέπεια ποτέ στο ραντεβού με τη βελτίωση σε σταθερή βάση. Μόνο λίγες εκλάμψεις από ομάδα που διατήρησε στις τάξεις της τον κορμό της κατάκτησης του περσινού τίτλου, αλλά παίζει μία και δύο ταχύτητες πιο αργά σε σχέση με πέρσι.
Με παρατεταμένο ντεφορμάρισμα πολλών ατού της περασμένης επιτυχημένης αγωνιστικής περιόδου, με επίθεση που δεν τη λες «φωτιά» (21 ενεργητικό) και με άμυνα που είναι καλύτερη μόνο από τέσσερις ομάδες (21 παθητικό)!
Από την αρχή της σεζόν δεν πατούσαν καλά οι πράσινοι, τα αποτελέσματα και οι αποδόσεις της ήταν εκεί. Όλοι περίμεναν ότι ο Χένινγκ Μπεργκ και οι συνεργάτες του θα έβρισκαν τον τρόπο για επιστροφή στις καλές μέρες, αλλά όλο και αναβαλλόταν αυτό για μετά («να προσαρμοστούν τα καλοκαιρινά αποκτήματα», «να τελειώσει η φάση των ομίλων και να επικεντρωθούμε στο κυπριακό πρωτάθλημα», «να ενισχυθούμε τον Ιανουάριο», «να μπούμε εξάδα και όλα γίνονται»).
Επομένως, δεν είναι πισωγύρισμα η ήττα από τον Εθνικό, αλλά μια επανάληψη του φετινού «εαυτού» της Ομόνοιας (έστω και εάν είχε τέσσερα δοκάρια το βράδυ της Δευτέρας.)
Αυτού του «εαυτού» που είναι ο κύριος λόγος να δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει πως θα γίνει κάτι σαν θαύμα και στις εναπομείνασες δύο αγωνιστικές της α’ φάσης θα βρεθεί στο α’ γκρουπ. Μετά έρχονται τα βαθμολογικά και τα «μαθηματικά» δεδομένα, που επίσης δεν είναι υπέρ της.