Όταν ομάδα που θέλει να καλύψει βαθμολογική απόσταση υποδέχεται προπορευόμενη, θεωρεί το παιχνίδι «must win». Είτε το δηλώνει είτε όχι. Χωρίς να σημαίνει πως είναι «ματς δίχως αύριο» αν υπάρχει αρκετός δρόμος, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Γι’ αυτό και όταν ισοφάρισε ο Παπουλής στο 79’ για την Ομόνοια το γκολ που σημείωσε περίπου δύο λεπτά προηγουμένως ο Μάμας για την ΑΕΚ, έγινε η μισή δουλειά.
Ήταν βεβαίως σημαντικό και πάλι καλά γι’ αυτήν που ήρθε η απάντηση αμέσως, αλλά θα ήταν πολύ καλύτερα εάν έφερνε τα πάνω κάτω ο Τζιωνής στο 82’ ή στο 84’ με τις ευκαιρίες που βρήκε. Δεν τα κατάφερε και σίγουρα το 1-1 δεν ήταν το ιδανικό αποτέλεσμα.
Ωστόσο, δεν σημαίνει πως είναι και καταστροφική η ισοπαλία, αφού ναι μεν είναι εννιά βαθμούς πίσω το «τριφύλλι» από ΑΕΚ και Απόλλωνα, αλλά έχει δύο παιχνίδια λιγότερα (με ΑΕΛ, ΑΠΟΕΛ). Σίγουρα, δεν είναι πόντοι στο τσεπάκι, δίδεται όμως η ευκαιρία να μειώσει και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής προτού μας αποχαιρετήσει το 2021.
Όσο για την εικόνα της Ομόνοιας; Σε ένα αμφίρροπο ντέρμπι, που όπως αναμενόταν και όπως αποδείχτηκε ήταν τριπλής παραλλαγής, ήταν η ομάδα που βάσει ευκαιριών έφτασε πιο κοντά στη νίκη, παρά το ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ. Απέναντι σε πολύ δυνατή αντίπαλο, που έδειξε τα δόντια της στην τρέχουσα σεζόν, πρόσθεσε άλλη μία παρουσία με θετικό πρόσημο.
Μπήκε πιο δυνατά στο ματς, στο πρώτο ημίχρονο έδειχνε να το θέλει περισσότερο και είχε το δοκάρι στο κόρνερ του Γκόμες (26’). Στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν το ίδιο καλή, αλλά μετά την ισοφάριση και με την παρότρυνση του κόσμου της ανέκτησε τα ηνία του αγώνα και είχε τις δύο φάσεις στο τέλος με τον Τζιωνή.
Το θετικό λοιπόν είναι ότι το «τριφύλλι» δίνει συνέχεια στην αγωνιστική άνοδό και διατηρεί το δικαίωμα στην ελπίδα για δυναμική επιστροφή στη διεκδίκηση του τίτλου.