ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Είναι φανερό μέχρι στιγμής ότι η Ομόνοια «αγκομαχάει» στα παιχνίδια της και δεν μπορεί να βρει εύκολες νίκες κόντρα σε υποδεέστερες ομάδες, ενώ στα ντέρμπι δυσκολεύεται ακόμη και να σκοράρει, με αποτέλεσμα να δέχεται την ήττα. Παρά τις καλές τις εμφανίσεις, στα ματς με Αλκή και Παραλίμνι η νίκη επιτεύχθηκε με τη «ψυχή στο στόμα», ενώ στις αναμετρήσεις με ΑΕΚ και Απόλλων το αποτυχημένο αποτέλεσμα δεν αποφεύχθηκε γιατί η ομάδα δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στο αντίπαλο πλεκτό. Και στα τέσσερα παιχνίδια, η εικόνα του «τριφυλλιού» ήταν πάνω-κάτω η ίδια και αυτό είναι που προβληματίζει.
Διαβάστε επίσης: Ομόνοια: Πρόβλημα με Βύντρα, ίσως χρειαστεί επέμβαση
Δε αρκεί μόνο να έχεις την κατοχή της μπάλας. Ιδιαίτερα στα ντέρμπι, είναι αναγκαία η αξιοποίηση των ευκαιριών. Είναι φανερό ότι παίκτες που θα πρέπει να σηκώσουν το βάρος στα δύσκολα δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα, ενώ η Ομόνοια δεν δείχνει (αν και είναι ακόμη νωρίς) να αλλάζει και πολλά πράγματα στο παιχνίδι της. Γι’ αυτό και ευθύνες αναλογούν και στον Χουάν Κάρλος Ολίβα. Είπαμε έχει μερίδιο στις επιτυχίες ένας προπονητής, έχει όμως και στα αρνητικά. Ο Ανδαλουσιανός τεχνικός επιμένει να στηρίζεται σε ένα κορμό 15 παικτών και να παρουσιάζει μια ομάδα με προβλήματα στον τρόπο που επιτίθεται. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να βελτιώσει τάχιστα εάν θέλει να δει την ομάδα του να πρωταγωνιστεί και να μην έχει τον ρόλο του «κομπάρσου» των τελευταίων δύο ετών.
Διαβάστε επίσης: Ομόνοια: Ερωτηματικό η… απουσία του Κούσουλου
Σίγουρα, υπάρχουν και καλά στοιχεία που φέρουν τη σφραγίδα του Χουάν Κάρλος Ολίβα κυρίως σε ότι αφορά στην αμυντική συμπεριφορά της Ομόνοιας που είναι σαφώς καλύτερη σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν, με αυτά τα στοιχεία όμως να «γκρεμίζονται» από την επιθετική αφλογιστία που παρατηρείται. Δεν γίνεται μια ομάδα όπως η Ομόνοια να μην μπορεί να πατήσει με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή και τελικά να καταφεύγει στην κλασική και αναποτελεσματική -όπως αποδεικνύεται τις πλείστες φορές- μέθοδο της σέντρας, με στόχο τους Ματ Ντάρμπισαϊαρ και Νταβίντ Ραμίρες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όποτε η Ομόνοια προσπαθούσε με σέντρες ή βαθιές μπαλιές να διασπάσει την άμυνα τόσο της ΑΕΚ όσο και του Απόλλωνα, ήταν «βούτυρο στο ψωμί» των αντίπαλων παικτών. Κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους ίσως αυτή η… μέθοδος να πετύχει, όμως στα ντέρμπι για να σκοράρεις χρειάζεται να διασπάσεις αντίπαλες άμυνες, να μπεις στην αντίπαλη περιοχή, να σηκώσεις το κεφάλι και να σημαδέψεις στην εστία.
Διαβάστε επίσης: Ο Ολίβα δεν τα βρήκε έτοιμα, ούτε ψάχνει «φτηνές» δικαιολογίες
Συν τοις άλλοις, από τη φετινή Ομόνοια απουσιάζει μέχρι στιγμής και ο παράγοντας τύχη. Σε κάθε παιχνίδι θα υπάρξει μια στιγμή που θα τα φέρει όλα… τούμπα. Χαρακτηριστικό το τι συνέβη στην «Αρένα» με την ΑΕΚ με μια μπαλιά από το κέντρο και τον Τρισκόφσκι να βρέθεται μόνος απέναντι στον Μεχίας, αλλά και προχθές στο ΓΣΠ κόντρα στον Απόλλωνα που ο Ντάρμπισαϊαρ γλίστρησε κατά την εκτέλεση πέναλτι και έστειλε την μπάλα στα… περιστέρια. Μια κακή στιγμή και το ρουν της ιστορίας γράφεται διαφορετικά. Θα πρέπει λοιπόν η Ομόνοια να μάθει να ορίζει (και) την τύχη της εάν θέλει να αρχίσει να παίρνει νίκες, για να… χτίζει ένα καλό σερί που θα της δώσει αυτοπεποίθηση για τη δύσκολη όπως προμηνύεται συνέχεια του πρωταθλήματος.