ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΖΕΪΔΗ
Μαθαίνει, προοδεύει και εξελίσσεται παιχνίδι με παιχνίδι η Ομόνοια του Τζον Κάρβερ. Μπορεί να μην έχει φτάσει ακόμη στο 100% αυτών που μπορεί να βγάλει στο γήπεδο, όμως θα ήταν ανόητο κάποιος να μην βλέπει τα βασικά βελτιωτικά έργα που παρατηρούνται κάθε εβδομάδα.
Το βασικότερο όλων είναι πως ο Άγγλος τεχνικός έχει καταλήξει σε μία ενδεκάδα και σε ένα σύστημα, το οποίο βοηθά αφάνταστα το πιο μεγάλο ατού αυτής της ομάδας. Την επίθεση. Και όταν οι ευκαιρίες γίνονται γκολ τότε όλα γίνονται σαφώς πιο εύκολα. Η άμυνα άρχισε να δένει και με την παρουσία του Όρσουλιτς αποκτά ύψος και δύναμη.
Χθες (ξανά) η Ομόνοια ήταν επιβλητική, ήταν πιεστική, είχε την κατοχή, τις ευκαιρίες και φυσικά τα τέρματα. Μέχρι και από στατική φάση σκόραρε, πράγμα σπάνιο για την ίδια. Μπροστά της έχει άλλο ένα παιχνίδι -θεωρητικά βατό- όπου μπορεί να προσθέσει άλλο ένα τούβλο αυτοπεποίθησης και καλής ψυχολογίας που φέρνουν οι συνεχόμενες νίκες.
Αν τα καταφέρει με πανομοιότυπο τρόπο, όπως και χθες, τότε θα πάει στα ντέρμπι που έρχονται στον καλύτερο βαθμό ετοιμότητας. Και αν οι Σέρινταν και Ντάρμπισαϊρ συνεχίσουν να «πυροβολούν» ασταμάτητα, τότε έχει το δικαίωμα να ελπίζει πως μπορεί να κερδίσει το μάξιμουμ των βαθμών από αυτά.
Μοναδικό ψεγάδι η μέτρια εικόνα που βγάζει ο Κλέιτον. Χθες έγινε αλλαγή στο 60ο λεπτό και γενικά έδειχνε εγκλωβισμένος και χωρίς καθαρό μυαλό για να κουμαντάρει το παιχνίδι του «τριφυλλιού». Ο Βραζιλιάνος ξέρει όσο λίγοι το… τόπι και θα χρειαστεί να ανέβει πολύ για να κάνει την Ομόνοια ακόμη πιο επικίνδυνη και απρόβλεπτη στην επίθεση.