ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Ο Χένινγκ Μπεργκ έχει φανερώσει πολλές φορές τον τρόπο που λειτουργεί, όταν πέφτουν συνεχόμενα ματς για την Ομόνοια σε παιχνίδια διαφορετικών διοργανώσεων. Τα διαχωρίζει σε μείζονος και ελάσσονος σημασίας, προχωρώντας πολλές φορές σε rotation ακραίας μορφής.
Στην αρχή της σεζόν, πρώτιστη σημασία είχε η προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ και στη συνέχεια, το αρχικό στάδιο των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ, με αποτέλεσμα να προχωρεί σε μαζικές αλλαγές στις εγχώριες υποχρεώσεις.
Ακολούθως, γύρισε η κατάσταση από τη στιγμή που φάνηκε πως δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια πρόκρισης στους «32». Τώρα «ψήφισε» πρωτάθλημα και όχι κύπελλο. Έτσι, σε σχέση με το ντέρμπι με την Ανόρθωση (0-0), άλλαξε εννιά ποδοσφαιριστές στη ρεβάνς με τον ΑΠΟΕΛ (0-1), έχοντας προφανώς κατά νου το ντέρμπι κορυφής του ερχόμενου Σαββάτου με την ΑΕΛ.
Ο δρόμος που επιλέγει να λειτουργεί ο Νορβηγός ασφαλώς εμπεριέχει τεράστια δόση ρίσκου και βεβαίως, τον φέρνει να ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί. Στην περίπτωση επιτυχίας γίνεται «μάγκας που τολμά» και στο ενδεχόμενο αποτυχίας μετατρέπεται αυτομάτως σε «φοβητσιάρη».
Μετά το σημερινό 0-1 από τους γαλαζοκίτρινους λοιπόν, ο Μπεργκ δέχεται τα πυρά της κριτικής. Μόνο που αυτή τη φορά χρεώθηκε την πρώτη σημαντική αποτυχία από το καλοκαίρι του 2019 που ανέλαβε την Ομόνοια. Κάτι που μεγεθύνεται ακριβώς επειδή ο αποκλεισμός ήρθε από τον «αιώνιο» αντίπαλο.
Τι εμπεριέχει η συνέχεια; Αν η Ομόνοια νικήσει την ΑΕΛ και ξεφύγει στην κορυφή με τέσσερις βαθμούς διαφορά, μπορεί και να τον δούμε στον αυτοκινητόδρομο να επιστρέφει… καβάλα στ’ άλογο. Σε αντίθετη περίπτωση, όμως, μετά από τρία δύσκολα ματς σε μία εβδομάδα και με διαχείριση εκτεταμένου rotation άνευ επιτυχίας, ασφαλώς και η επιστροφή από τη Λεμεσό θα είναι… βαριά κι ασήκωτη.