Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο συμπυκνωμένη φράση από αυτή που μόλις διαβάσατε για να περιγράψει κανείς τον Χοσέ Ελίας Μοεντίμ Τζούνιορ, περισσότερο γνωστό ως Ζε Ελίας, ο οποίος πέρασε και από τα μέρη μας με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Αυτή του η φράση έχει αποτυπωθεί χρόνια τώρα στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου. Γυρνώντας το χρόνο πίσω, πρέπει στο διάστημα που αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα, από το καλοκαίρι του 200 έως το 2003, να είχαμε συναντηθεί στο πλαίσιο συνέντευξης τουλάχιστον πέντε φορές. Το μέρος άλλαζε. Ο Ζε Ελίας που σήμερα (25/09) σβήνει 40 κεράκια στη γενέθλια τούρτα, ποτέ.
Μου προκαλούσε από τότε τεράστια εντύπωση πως ένας διεθνής ποδοσφαιριστής της “Σελεσάο” (σ.σ. έγραψε 11 συμμετοχές, δεν είναι και λίγες), με ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, εμφανιζόταν πάντα με τη φόρμα της ομάδας. Δεν τον είχα δει, ούτε μία φορά, έστω για αλλαγή, με κάτι άλλο πλην των ρούχων που παρείχε ο σύλλογος στους ποδοσφαιριστές.
Ο αστικός μύθος στις εγκαταστάσεις του Ρέντη λέει ότι κάθε φορά που οι ποδοσφαιριστές μάζευαν χρήματα για να τα δωρίσουν στους φροντιστές, συνήθως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, οι μοναδικοί που δεν συμμετείχαν σε αυτή τη διαδικασία ήταν οι Βραζιλιάνοι.
Παροιμιώδης η τσιγκουνιά τους, με πιο χαρακτηριστικό δείγμα τον Ζε Ελίας. Ο Ζιοβάνι από ένα σημείο και μετά που άρχισε να γίνεται… Έλληνας συμμετείχε και με αξιόλογα ποσά. Ο Ριβάλντο, επίσης. Εκείνος που δεν έδινε του… αγγέλου του νερό, όπως λέει και η παροιμία και δεν πρέπει να χάλασε μια… δραχμή στα τρία χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα ήταν ο αριστεροπόδαρος Μοεντίμ.
Χαφάρα ολκής, σκληρός σαν ατσάλι και «γλυκός» στις επαφές του με τη «στρογγυλή» ήρθε από την Ίντερ και στοίχισε ένα καράβι λεφτά. Νωρίτερα είχε περάσει από τη Γερμανία και τη Λεβερκούζεν. Αργότερα επέστρεψε στην Ιταλία για να αγωνιστεί μετά τους «νερατζούρι» και τη Μπολόνια, στη Τζένοα.
“Σκύλος” πραγματικός δεν καταλάβαινε τίποτα μέσα στο γήπεδο. Ούτε στην προπόνηση. Κάποτε ο θρασύς και ταλαντούχος Καστίγιο τόλμησε να του περάσει ποδιά στην προπόνηση. Κάπου εκεί έπεσε η κουρτίνα. Ο Ζε Ελίας δεν ασχολήθηκε σε όλο τα υπόλοιπο πρόγραμμα με τη μπάλα, αλλά κυνηγούσε τον Νέρι για να τον «σηκώσει» στον αέρα. Και το κατάφερε… Αν δεν τον πετύχαινε, θα ήταν ακόμη εκεί και θα τον κυνηγούσε. Αυτός ήταν ο Ζε Ελίας.
Πριν από δύο χρόνια και κάτι, όντας πιο σοφός και πιο ψύχραιμος από τότε που έμπαινε στο γήπεδο, έκανε το σταυρό του και ορμούσε σαν ταύρος στους αντιπάλους , είχε περιγράψει τον εαυτό του στο Sport24.gr.
“Έλεγαν ότι είμαι μαχητικός και ότι έπαιζα σκληρά. Δεν είμαι σκληρός, απλά δεν θέλω να χάνω. Όπως σου το λέω. Δεν θέλω να χάνω. Και ταίριαξα γιατί ο Ολυμπιακός ήταν επίσης μια ομάδα πρωταθλητισμού που δεν ήθελε να χάνει. Όλοι λέγανε –θυμάμαι- να διορθωθεί ο Ζε Ελίας και τα λοιπά…”.
Δεν θα ξεχάσει ποτέ –κατά δήλωσή του- τον «φίλο» του πρόεδρο Σωκράτη Κόκκαλη («τον καλύτερο πρόεδρο που είχα ποτέ μου») και τον κόσμο του Ολυμπιακού: “Καλύτερο στιγμή μου ήταν, όταν πάτησα στην Αθήνα. Στο αεροδρόμιο. Έπαθα σοκ. Το θυμάμαι ακόμη και μου σηκώνεται η τρίχα. Τόσος κόσμος να υποδεχθεί. Αυτή η εικόνα στο αεροδρόμιο με τόσο κόσμο να με υποδέχεται, και να φωνάζει ‘Ζε Ελίας’ δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από το μυαλό μου και δεν την ανταλλάσσω με τίποτα…
Ο κόσμος του Ολυμπιακού, με αγάπησε τόσο πολύ και δέθηκε μαζί μου γιατί ακριβώς κατάλαβε ότι ήρθα στην ομάδα και έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα στο γήπεδο. Όταν τελείωνε ο αγώνας ήξεραν όλοι ότι είχα δώσει τον καλύτερό μου εαυτό”.
Με τον Κριστιάν Καρεμπέ είχε συνθέσει ένα τρομερό δίδυμο στον άξονα των ερυθρολεύκων εκείνα τα χρόνια. Με τον Ζιοβάνι ήταν «κολλητός». Όταν, όμως, του ζητούσες να ξεχωρίσει τους καλύτερους συμπαίκτες στον «δικό» του Ολυμπιακού άλλες ήταν οι επιλογές του: “Είχα πολλούς καλούς συμπαίκτες. Αν μου ζητάς να ξεχωρίσω δύο ήταν ο Ζέτερμπεργκ και ο Τζόρτζεβιτς…”.
Μάγκας και αλάνι, ασυμβίβαστος και «τσαμπούκι» δεν ξεχνά μια αποβολή στο Μάντσεστερ σε αναμέτρηση με τη Γιουνάιτεντ. Είχε σηκώσει στον αέρα έπειτα από τάκλιν με τα δύο πόδια ολόκληρο Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν. Σιγά μην κώλωνε… Από τότε θεωρεί ότι ο διαιτητής τον είχε αδικήσει, αλλά σε δηλώσεις του έχει παραδεχθεί πως έδινε δικαιώματα στους ρέφερι να τον τιμωρούν συχνά-πυκνά: “Χωρίς να θέλω να δικαιολογηθώ, είναι και η θέση μου στο τερέν. Προσπαθώ να κλείσω πολλές φορές τρύπες, με αποτέλεσμα να κάνω φάουλ. Πάντως, το μεγάλο μου μειονέκτημα είναι ότι μιλάω πολύ στους διαιτητές. Φέτος θα προσπαθήσω να παίζω περισσότερο και να μιλάω λιγότερο…”.
Για να τα λέμε όλα με τους προπονητές δεν υπήρξε και ο καλύτερος φίλος. Και με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και με τον Γιάννη Μαντζουράκη είχαν γίνει διάφορα σκηνικά, τα οποία είχαν διαρρεύσει έστω κι αν είχε γίνει προσπάθεια να μείνουν πίσω από την κουρτίνα. Μετά από μία –οδυνηρή- ήττα στην Ολλανδία από τις «καρδούλες» της Χέρενφεν, είχε ερωτηθεί για τις σχέσεις του με τον τότε προπονητή της ομάδας Γιάννη Μαντζουράκη. Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση μπήκε στη διαδικασία να απαντήσει:
“Δεν είμαι το κατάλληλο πρόσωπο για να μιλήσει για τον προπονητή. Εγώ είμαι ποδοσφαιριστής και αμείβομαι για να παίζω στο γήπεδο”.
– Υπάρχει κάποιο πρόβλημα των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών με τον κ. Ματζουράκη;
“Γιατί, εσείς βλέπετε να υπάρχει κάποιο πρόβλημα; Και οι τρεις (Τζιοβάνι, Λουτσιάνο, Ζε Ελίας) προσπαθούμε για το καλό της ομάδας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια κόντρα με τον προπονητή. Για το καλό του Ολυμπιακού, μην πυροβολείτε τον κ. Ματζουράκη…”.
Σε μια από τις καλοκαιρινές προετοιμασίες που είχε κάνει με τον Ολυμπιακό στο Ζέεφελντ της Αυστρίας είχε αποκαλύψει τι του έλειπε πιο πολύ: “Η σύζυγός μου και η κόρη μου”.
Έλα, όμως, που το μέλλον δεν τα έφερε όπως τα είχε στο μυαλό του… Τα χρόνια που ακολούθησαν απέκτησε με τη σύζυγό του άλλο ένα παιδί, έναν γιο. Η εκρηκτική του συμπεριφορά, ωστόσο, που τον συνόδευε κι έξω από το γήπεδο προκάλεσε ένα διαζύγιο και μια διατροφή που ο Ζε Ελίας επέλεξε να… ντριμπλάρει όπως τους αντιπάλους χαφ πάνω στο χορτάρι. Κι αυτή του η επιλογή τον έστειλε πίσω από τα σίδερα της φυλακής.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής (σ.σ. πριν από πέντε χρόνια, καλοκαίρι του 2011), ο 35χρονος τότε Μοεντίμ συνελήφθη επειδή δεν έχει καταβάλλει διατροφή για τα δύο παιδιά του, ηλικίας 8 και 10 ετών, τα οποία απέκτησε με την πρώην σύζυγό του. Κρατήθηκε σε φυλακή της Πιριτούμπα, στην περιφέρεια του Σάο Πάουλο, ο δικηγόρος του Κάσια Άλβες κατέθεσε έφεση κατά της ποινής, αλλά για αποπληρωμένη του χρέους ούτε σκέψη…Το διάστημα που ο διεθνής παίκτης και φιλαράκι του Ρονάλντο στην Εθνική, δεν πλήρωσε αυτά που όφειλε, ήταν από τον Μάη του 2008 μέχρι τον Μάη του 2010, με το συνολικό ποσό να προσεγγίζει με τις προσαυξήσεις και τους τόκους το ένα εκατομμύριο δολάρια. Εδώ δεν έδινε λεφτά να αγοράσει μια καινούργια μπλούζα κι ένα ζευγάρι παπούτσια διατροφή θα πλήρωνε; «Δεν έχω» απαντούσε στερεότυπα και προτίμησε να μείνει ένα μήνα στο κελί, μέχρι να πεισθεί να προχωρήσει σε διακανονισμό του χρέους…
Αυτός είναι ο Ζε Ελίας. Με τα καλά του και τα άσχημά του. Τουλάχιστον ό,τι ήταν, το έδειχνε. Πέρασε καλά στην Ελλάδα, μαζί του περάσαμε καλά κι εμείς, καθώς δεν υπήρχε βδομάδα που να μην προκαλέσει το ενδιαφέρον εντός ή εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Κάποτε δήλωσε ότι θα ήθελε να φέρει το χρόνο πίσω και να αγωνιστεί ξανά για τον Ολυμπιακό. Εμείς απλά θα του ευχηθούμε “Μοεντίμ γερά και χρόνια σου πολλά…”.