ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Ξέρετε στο ποδόσφαιρο τι με… εξιτάρει; Όταν βλέπω τους Δαυίδ αυτού του αθλήματος να κοιτάνε στα μάτια τους Γολιάθ, με τον μικρό να εκτοξεύει προς τον γίγαντα μέσα-μέσα καμιά ξεγυριστή γροθιά και να τον πετυχαίνει στο δόξα πατρί. Και μην οδηγηθεί αβίαστα το μυαλό σας πως έχω εμμονή, κάθε τρεις και λίγο, να βλέπω τους «μεγάλους» να πέφτουν θύματα των «μικρών» ή κάτι παρεμφερές.
Εκείνο που θαυμάζω πολύ περισσότερο είναι να βλέπω για παράδειγμα τον Πανιώνιο, με προϋπολογισμό που θα τον ζήλευαν οι πλείστες κυπριακές ομάδες, να βρίσκεται στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα στη Σούπερ Λιγκ, λυγίζοντας ακόμη και μέσα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» τον Ολυμπιακό Πειραιώς που διαθέτει τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα μπάτζετ. Να βλέπω την ομάδα της Νέας Σμύρνης να παίζει μοντέρνο και ελκυστικό ποδόσφαιρο για τα ελληνικά δεδομένα, ανοίγοντας νέους ορίζοντες αισιοδοξίας για το δύσμοιρο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Αυτό είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη μαγκιά. Δεν θα γίνει ξαφνικά η Λέστερ της Ελλάδας ο Πανιώνος και αυτό, όπως υποψιάζομαι, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα δεν γίνονται συχνά τέτοιου είδους θαύματα. Υπάρχουν… ασφαλιστικές δικλίδες. Το προσπερνάμε και πάμε πιο κάτω για να μη χάσουμε την καλή μας.
https://goal.philenews.com/wp-content/uploads/2017/02/195840.jpg
Αυτή η ομαδάρα που δημιούργησε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς (δεν έκανε για την Ομόνοια) κάνει τους ποδοσφαιρόφιλους στην Ελλάδα να παραμιλούν, δηλώνοντας εντυπωσιασμένοι με τα κατορθώματά της. Και προσέξτε: Γράφουμε για έναν σύλλογο που προ (λίγων) ετών έφτασε στο χείλος του γκρεμού, αλλά οι διοικούντες τον σύλλογο εκπόνησαν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο εξυγίανσης και αυτό δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι. Όχι μόνο οι οικονομικές τρύπες κλείνουν η μία πίσω από την άλλη, αλλά με βάση του εν λόγω σχεδίου η ομάδα πάει αγωνιστικά από το καλό στο καλύτερο.
Αυτό το σύνολο αποπνέει υγεία και κερδίζει το χειροκρότημα όλων των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων. Την τελευταία πενταετία στηρίζει πολλές ελπίδες σε Έλληνες παίκτες, φέρνει παραλλήλως αξιόλογους λεγεωνάριους, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να πουλά παίκτες του και το ταμείο να γεμίζει. Και το πλέον εντυπωσιακό; Αυτοί που φεύγουν αντικαθίστανται στις πλείστες φορές από πιο χαμηλόμισθους παίκτες που αποδεικνύονται πιο καλοί και το σύνολο εξελίσσεται…
Στον «ιστορικό» είναι για άλλη μια αιτία πολύ χαρούμενοι. Ποια; Γιατί βλέπουν και τον κόσμο να επανακάμπτει. Βλέπουν ανθρώπους που εδώ και χρόνια δεν πήγαιναν στο γήπεδο, τώρα να δίνουν το «παρών» τους. Υπάρχουν πολλά παιδιά που ενδιαφέρονται πια για τα παιχνίδια, νοιάζονται για την ομάδα και αυτό είναι κάτι πολύ θετικό. Φτάνει, επιτέλους, αυτός ο διπολισμός (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός).