aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΟΜΟΝΟΙΑΝα φέρουμε και άλλους σαν τον Ματ

Να φέρουμε και άλλους σαν τον Ματ

ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ([email protected])

RADIO ACTIVE (ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ) 17.00-19.00 ΤΗΛ. 22-744744

Υπάρχει μια τάση για κάτι καλό να το θεωρούμε ξένο προς εμάς. Ότι δεν ήμαστε άξιοι να το απολαύσουμε, δεν μας αξίζει. Λες και είμαστε «μιαροί» ή πρέπει σώνει και καλά να πλαστήκαμε με προορισμό την… μιζέρια. Οι γενναιόδωροι δε, συνεκτιμούν πως θα ήταν προτιμότερο για να μπορέσει «το καλό» να ευδοκιμήσει να φύγει μακριά από εμάς, κάπου που θα βρει σκοπό, κάπου που θα αναγνωριστεί περισσότερο η αξία του.

Αυτή την κουλτούρα, νοοτροπία, αδυναμία μας να αναγνωρίσουμε τις δικές μας αρετές, δεξιότητες και να κοιτάξουμε με περηφάνια με το πρόσωπο στραμμένο ψηλά στον φωτοδότη ήλιο μας κάνει μοιρολάτρες και δεν μπορούμε να χαρούμε και να διεκδικήσουμε ότι μας αξίζει, ως άνθρωποι και ως Κυπριακή κοινωνία.

Ερεθίσματα για τα πιο πάνω παίρνω από απλές επισημάνσεις αρκετών οπαδών και ειδικών στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αφορμή μου έδωσε ο Άγγλος Ματ Ντάρμπισαϊαρ για τον οποίο έχουν γραφτεί πολλά το τελευταίο διάστημα μετά τα δύο όμορφα, αλλά με μεγάλου βαθμού δυσκολίας γκολ, που πέτυχε στο πρόσφατο ντέρμπι με την Ανόρθωση. Ο ίδιος, όπως φαίνεται, δείχνει αρκετά σεμνός και κυρίως απόλυτα ικανοποιημένος για το σύλλογο και τους οπαδούς του. Επειδή είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής διαπιστώνω επίσης, αρκετοί μπαίνουν στη λογική, ότι είναι «πολύς για την Κύπρο». Ότι είναι τιμή μας που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα μας, ότι πάλι, είναι κρίμα που βρίσκεται εδώ και όχι κάπου αλλού για να αναδειχθεί παραπάνω το ταλέντο του κλπ.

Καταλαβαίνω πως όλα αυτά έχουν να κάνουν με την εκτίμηση που υπάρχει στο πρόσωπο του και την αναγνώριση των όσων προσφέρει στην ομάδα του και κατά συνέπεια και στο ποδόσφαιρο μας. Από την άλλη όμως φαίνεται και  μοιρολατρική προσέγγιση στο όλο θέμα. Με την έννοια που αποδίδουμε στο «πολύς», κρίμα, τιμή μας… υποβιβάζουμε τον εαυτό μας λες και δεν αξίζουμε εμείς να έχουμε καλούς ποδοσφαιριστές ή προπονητές στο πρωτάθλημα μας και είναι άδικο γι’ αυτούς.

Θα ήταν όμως φρονιμότερο να φροντίζαμε, αυτού του είδους ποδοσφαιριστές που πιστεύουμε πως είναι πολυτέλεια και να τους αυξήσουμε. Να δημιουργήσουμε συνθήκες που σαν τον Άγγλο να μην αποτελεί  εξαίρεση αλλά να γίνει ο κανόνας. Δεν είμαστε επαίτες. Με τη λατρεία που τους δείχνουμε φερόμαστε σαν βασιλιάδες κάτι που δεν πιστεύω πως βρίσκουν εύκολα σε κάποια άλλη χώρα, σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ