ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Συνέχεια με το έβδομο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης του Μιλτιάδη Νεοφύτου στο Goal. Δείτε τι λέει για το Μαρί, την κρίση, τον Γιωργαλλίδη και τον Τούτιτς. Διαβάστε ξανά το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο και το έκτο μέρος της μεγάλης συνέντευξης του πρώην προέδρου της Ομόνοιας.
Ο Στέλιος Μυλωνάς είπε στο δικαστήριο για εκείνη την πολυσυζητημένη επιταγή στο όνομά του, ότι «ήταν για να βοηθήσει το ΑΚΕΛ την Ομόνοια». Είχατε οποιαδήποτε πληροφόρηση κατά πόσο το ΑΚΕΛ βοηθούσε και άλλα αριστερά σωματεία. Και η Νέα Σαλαμίνα είναι αριστερό σωματείο… Αυτοί πίστευαν ότι μόνο η Ομόνοια μπορούσε να εκφράσει την αριστερά και να κάνει τη διαφορά. Επειδή έχει τους περισσότερους φιλάθλους.
Τους αριστερούς Βαρωσιώτες δεν τους θέλατε; Τους ήθελαν. Γι’ αυτό ήταν προσεκτικοί να μην βγει προς τα έξω ότι βοηθούμε την Ομόνοια και δεν βοηθούμε τη Σαλαμίνα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν βοηθήθηκαν άλλα σωματεία. Η Ομόνοια είχε ιστορία, κατακτήσεις τίτλου.
Οι σχέσεις σας με τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν αρμονική ή κατά καιρούς διασαλεύτηκαν οι σχέσεις σας; Εγώ είχα τη συνείδηση μου καθαρή ότι επιτελούσα τότε -μπορεί κακώς- μία συγκεκριμένη αποστολή. Θεωρούσα τον Δημήτρη Χριστόφια φίλο μου, ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ήξερε πολύ περισσότερα από εμένα, ποια πολιτική έπρεπε να ακολουθήσει για το ευρύ κίνημα της αριστεράς. Ο Εζεκίας Παπαιωάννου έλεγε ότι ούτε ένα ζαπτιέν δεν μπορούσε να γράψει και ο Χριστόφιας πήρε το κόμμα στην προεδρία της Δημοκρατίας. Επί δικής του θητείας, το κόμμα ανέβηκε τα σκαλιά. Προεδρία της Βουλής, Προεδρία της Δημοκρατίας. Έλεγα, ποιος είμαι εγώ; Πήγα στην Ομόνοια με ένα συγκεκριμένο πλάνο. Δεν ήμουν άβουλος. Με τα καλά μου και με τα λάθη μου, εκείνα τα έξι χρόνια που η Ομόνοια δεν είχε πάρει πρωτάθλημα και ο κόσμος ήταν τόσο πιεστικός, καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, να ηρεμήσει ο κόσμος, πήραμε δύο κύπελλα. Σίγουρα φύγαμε έξω από τους προϋπολογισμούς, αλλά τα πάντα ήταν εν γνώσι τους, αφού κάθε χρόνο γίνονταν οι λογαριασμοί.
Ναι, αλλά η Ομόνοια κινδύνευσε πραγματικά λόγω των χρεών. Ήρθε η παρακμή… Γιατί δεν έπαθε κάτι;
Διότι βοήθησε ο κόσμος της Ομόνοια. Πολλές φορές βοήθησε να ξεπεραστούν κάποια προβλήματα. Η κατεύθυνση που είχα ήταν άλλη. Όταν κατέρρευσε η οικονομία, μπήκαμε σε άλλες διαδικασίες. Εάν δεν γινόταν η έκρηξη στο Μαρί κι αν δεν καταστρεφόταν η οικονομία, δεν θα ήξερε κανένας τίποτε. Αν πουλιούνταν οι Χαλεπιανές, θα ήξερε κανείς τίποτε; Κανένας! Κανένας δεν θα έπαιρνε είδηση.
Αλήθεια, αν γίνονταν όλα αυτά που λέτε, αν είχατε έσοδα τα 50 εκατομμύρια έσοδα από τις Χαλεπιανές, όπως λέτε, πιστεύετε ότι η Ομόνοια θα πανηγύριζε σήμερα μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες, ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κλπ; Εγώ τους είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείσαι μόνο με το κυπριακό πρωτάθλημα. Μόνο εάν οι στόχοι σου είναι ευρωπαϊκοί αξίζει τον κόπο. Να έχεις εισοδήματα…
Γι’ αυτό και στενοχωριόσασταν όταν έρχονταν σερί οι ευρωπαϊκές αποτυχίες; Θα μπορούσε το σωματείο να επιβιώνει και να πηγαίνει παρακάτω. Μόνο με το κυπριακό πρωτάθλημα δεν άξιζε τον κόπο.
Ήταν ένα ευρωπαϊκό ματς που η Ομόνοια αποκλείστηκε και τσαντιστήκατε άγρια. Ποιο ήταν; Προηγηθήκαμε 2-1 με τους Ουκρανούς και μετά αποκλειστήκαμε. Πατατράκ… Ρώτησα τον Χριστόφορο, τον προπονητή τερματοφυλάκων για τον Γιωργαλλίδη. Παλαιότερα, μου είχε πει ο Τούτιτς, αλλά δεν τον έλαβα υπόψιν διότι δεν ήταν καλά και τα ελληνικά του: «Πρόεδρε, αυτός δεν μπορεί να παίξει με τα πόδια». Και το δεύτερο ότι έπαιζε με το συναίσθημα και όχι με το μυαλό του. Διαπίστωσα και εγώ ότι δεν μπορούσε να παίξει με τα πόδια.
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, είναι αλήθεια, είναι πολύ σημαντικό ο τερματοφύλακας να μπορεί να παίξει σωστά με τα πόδια. Ναι, να μπορεί να πασάρει σωστά. Μου έλεγε ο Τούτιτς ότι ο Γιωργαλλίδης δεν μπορούσε και ήθελε τερματοφύλακα από το 2008. Σου το λέω καθαρά. Στην Ευρώπη, δύο φορές ο Γιωργαλλίδης είχε μεγάλη ευθύνη στον αποκλεισμό μας. Εκείνο που έλεγε ο Τούτιτς το 2008, εγώ το είδα στην πραγματικότητα… Σε μια φάση, αν έμενε όρθιος, η μπάλα θα κτυπούσε πάνω του, αλλά από τον φόβο του, έπεσε και πέρασε η μπάλα.
Συμβαίνουν αυτά, στο ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στους τερματοφύλακες. Ίσως ο Αντώνης από τη θέληση του να προσφέρει να ήταν και υπερβολικά αγχώδης. Εγώ σου λέω, αυτά που είδα και τι έλεγε ο Τούτιτς.