Αν υπάρχει ένα πρόσωπο στη ζωή του Μιχάλη Κωνσταντίνου που επέδρασε καταλυτικά τόσο στην ποδοσφαιρική του καριέρα, όσο και στην προσωπική του ευτυχία, αυτό δεν είναι άλλο από τον Γιάννη Κυράστα. Στο τρίτο και τελευταίο κομμάτι της αποκλειστικής συνέντευξής που παραχώρησε στην ελλαδική ιστοσελίδα sdna.gr ο Κύπριος άσσος μιλάει για την οικογένεια του, τα παιδιά του, την γυναίκα του ενώ αποκαλύπτει διάφορες στιγμές από την συνύπαρξη του με τον αείμνηστο Έλληνα τεχνικό. Επιπλέον, αναφέρεται στην ενασχόληση του με την Εθνική Κύπρου και στους Κύπριους ποδοσφαιριστές.
Που πέρασες καλύτερα στον Παναθηναϊκό ή στον Ολυμπιακό;
«Είχα καλές στιγμές και κακές στιγμές και στις δύο ομάδες. Οι κακές στιγμές οφείλονται πιο πολύ σε μένα. Έτσι είναι τα πράγματα. Μπορεί τότε να μου έφταιγαν άλλα και άλλοι. Μετά από τόσα χρόνια καταλαβαίνω, ότι περισσότερο ευθύνη είχα εγώ. Δεν ήμουν άνθρωπος , που πέρναγα απαρατήρητος για διάφορους λόγους. Δεν μπορώ να ρίξω εγώ ευθύνη σε κάποιον. Ήμουν επαγγελματίας και έπρεπε να βρίσκω τις λύσεις».
Τώρα το 2018 βλέπεις με τα παιδιά σου στην τηλεόραση το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, με ποιον είσαι;
«Πραγματικά θα παρακολουθήσω πιο ουδέτερα το παιχνίδι. Λόγω της μητέρας τους τα παιδιά μου είναι Παναθηναϊκοί! Εδώ στην Κύπρο τα παιδιά μου ήταν με την ομάδα που αγωνιζόμουν εγώ. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να τους επηρεάσω. Ότι θέλουν μπορεί να είναι.
Μόνο να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο με νοιάζει. Να απολαμβάνουν τον αθλητισμό. Εγώ δεν τους λέω τι ομάδα είμαι ούτε στην Κύπρο, ούτε στην Ελλάδα ούτε σε καμία χώρα.
Στην Ελλάδα τους λέει η μητέρα τους. Δεν υπάρχει δημοκρατία εκεί . Η Εβελίνα τους έχει πει να είναι Παναθηναϊκοί και αυτό θα είναι. Δεν υπάρχει κάτι άλλο (σ.σ γέλιο)».
Διαβάστε επίσης: Κωνσταντίνου: «Αν σκεφτόμουν, μπορεί να μην πήγαινα στον Ολυμπιακό!»
Τι ομάδα υποστήριζες μικρός; Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι το δωμάτιο σου ήταν γεμάτο φανέλες και αφίσες του Παναθηναϊκό, ισχύει κάτι τέτοιο;
«Αυτό δεν είναι κρυφό. Όταν ήμουν μικρός ήμουν Παραλίμνι στην Κύπρο και Παναθηναϊκός στην Ελλάδα».
Τι σημαίνει για σένα ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας;
«Εγώ τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα τον γνώρισα στον Ηρακλή. Είχε μία πετυχημένη πορεία στον Παναθηναϊκό, έκανε μία καινούργια αρχή στον Ηρακλή. Τότε πρόεδρος του Ηρακλή ήταν ο Βαγγέλης ο Μητιλιναίος. Γνωριστήκαμε στην προετοιμασία. Ο Γιάννης Κυράστας ήταν αυστηρός αρκετά μαζί μου, προσπαθούσε να μου επιβάλλεται. Ξέρεις εμένα μ’ άρεσε στα τρεξίματα να είμαι τελευταίος και εκείνος σταμάταγε την προπόνηση για να μου πει να πάω πρώτος. Με έδιωχνε αρκετές φορές.
Εγώ τότε πίστευα ότι, όντας και σε μικρή ηλικία, είχε κάποιο πρόβλημα μαζί μου (σ.σ. γέλια). Στην πορεία έβλεπα, ότι αυτός ο άνθρωπος ήθελε το καλό μου, ήθελε να μου αλλάξει νοοτροπία. Δεν ήταν ότι ήμουν απείθαρχος αλλά ήμουν ταλέντο, το «αστέρι» του Ηρακλή, μάγκας κτλπ. Ο Γιάννης Κυράστας, που είχε «φάει με το κουτάλι» τα γήπεδα ήθελε να με βοηθήσει να τα «ξεπεράσω» όλα αυτά, αλλά όχι φυσικά με χαϊδέματα. Ήταν αυστηρός μαζί μου επειδή νοιαζόταν για μένα. Είχαμε μία άκρως καλή επαγγελματική σχέση και ήθελε πάντα το καλύτερο για μένα. Τον πρώτο μήνα της συνεργασίας μας υπήρχαν εντάσεις, αλλά μετά τα πράγματα έγιναν πολύ καλύτερα.
Ο Γιάννης Κυράστας ήταν ένας τρομερός επαγγελματίας, ένας φοβερός προπονητής. Στη συνέχεια αποχώρησε και μετά συναντηθήκαμε ξανά στον Παναθηναϊκό. Στον Παναθηναϊκό έφτιαξε μία τρομερή ομάδα την πρώτη του χρονιά. Στη δεύτερη του θητεία κάναμε μία τρομερή πορεία στην Ευρώπη, τότε μάλιστα που έπρεπε να περάσεις από δύο ομίλους. Χάσαμε κάποια παιχνίδια στο πρωτάθλημα, το οποίο αποτελούσε στόχο. Από κει και πέρα, τα έφερε έτσι η ζωή και δέθηκα με πιο στενούς δεσμούς με την οικογένεια του, αφού αυτός απεβίωσε άδικα. Ήταν ένας τρομερός άνθρωπος, που ήθελε να βοηθήσει πάρα πολύ όλους».
Τι σημαίνει η Εβελίνα για σένα και πόσο έχετε αλληλοστηριχτεί στα δύσκολα;
«Η Εβελίνα μεγάλωσε με το ποδόσφαιρο. Ήταν το κορίτσι του μπαμπά. Σίγουρα δεν ήταν εύκολος ο άδικος και πρόωρος χαμός του Γιάννη Κυράστα. Σίγουρα ήταν μία μεγάλη απώλεια.
Κατά τ΄άλλα ήταν συνηθισμένη στη δικιά μου… ρουτίνα. Τώρα είναι η δικιά της σειρά. Μετά από κάτι χρόνια να ασχοληθεί με κάτι. Της είπα και γω να το κάνει , αλλά φυσικά το παράκανε. Επειδή είναι τελειομανής και το έχει πάει στο άλλο άκρο. Αν είχα και γω αυτό το χαρακτηριστικό ίσως έπαιζα ακόμα ποδόσφαιρο (σ.σ. γέλια). »
Δύο λόγια για την Εθνική Κύπρου:
«Εγώ στην Εθνική Κύπρου είμαι Team manager. Ουσιαστικά είμαι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη διοίκηση της ομάδας και τους ποδοσφαιριστές.
Είναι αυτός ο νέος θεσμός του Nations League. Ποτέ δεν είναι εύκολο για μας, μιας και έχουμε σοβαρά θέματα όσον αφορά την… ποσότητα των ποδοσφαιριστών. Το τεράστιο πρόβλημα είναι , ότι οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές έχουν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στο κυπριακό πρωτάθλημα. Έχουμε καλούς παίκτες, αλλά δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε κάποιες απώλειες.
Ειδικά, όταν υπάρχουν συνεχόμενα παιχνίδια έχουμε θέμα, μιας και είτε κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν έχουν συνηθίσει στον ρυθμό αυτό είτε υπάρχουν διάφοροι τραυματισμοί. Ποτέ δεν είμαστε φαβορί.
‘Όταν είμαστε όλοι υγιείς έχουμε μία καλή και ανταγωνιστική ομάδα. Το τραγικό της υπόθεσης είναι, ότι έχουμε ποδοσφαιριστές στην ενδεκάδα, που δεν έχουν συμμετοχές με την ομάδα τους».
Πως είναι δυνατόν η Κύπρος σε επίπεδο συλλόγων να έχει κάποιες διακρίσεις και να μην μπορεί να κάνει το… μπαμ η Εθνική ομάδα της χώρας;
«Στην Κύπρο είναι πρόβλημα, ότι τα παιχνίδια της Εθνικής είναι κάθε τρεις μέρες. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι οι παίκτες μας που δεν έχουν χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους, δεν είναι εύκολο να αντέξουν. Είναι θέμα φυσικής κατάστασης.
Σίγουρα υπάρχει ξενομανία στην Κύπρο, αλλά ο Κύπριος ποδοσφαιριστής πρέπει να καταλάβει, ότι για να πετύχει χρειάζεται να δουλέψει σκληρά. Να μην βρίσκει δικαιολογίες, όπως έκανα εγώ όταν ήμουν ποδοσφαιριστής. Υπάρχουν Κύπριοι ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει καριέρα επειδή εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία, που τους δόθηκε, ενώ άλλοι αποδείχθηκε ότι δεν ήταν. Υπάρχουν αρκετοί Κύπριοι που παίζουν είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό και έχουν καταφέρει αρκετά πράγματα. Αυτοί πρέπει να είναι το παράδειγμα και για τους υπόλοιπους. Δεν είναι εύκολο σπορ το ποδόσφαιρο. Πρέπει να δουλεύουν παραπάνω».
Γιατί έχεις εξαφανιστεί από την Ελλάδα;
«Δεν έχω εξαφανιστεί από την Ελλάδα. Απλώς δεν βγαίνω σε εκπομπές και γενικότερα στα media. Σίγουρα έρχομαι 2-3 φορές το χρόνο. Απλά πάω σε μέρη, που δεν με βλέπεις (σ.σ. γέλια). Και τους φίλους μου έχω και παλιούς ποδοσφαιριστές έχω που κρατήσαμε σχέσεις».