ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Ούτε και τώρα. Τι κι αν προηγήθηκε η Ομόνοια και διατηρούσε το προβάδισμά τρία λεπτά πριν το τέλος, δεν απέφυγε άλλη μια ήττα, την ένατη συνεχόμενη. Ναι, τόσα είναι τα συνεχόμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα για τους πράσινους, που έχουν να κερδίσουν από τις 10 Φεβρουαρίου. Κατάντια δίχως τέλος και με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα, δεν δείχνει ικανή να βάλει τέλος στο αρνητικότερο σερί τη ιστορίας της.
Και ποιος μπορεί να πιστέψει, με τέτοιο χάλι, ότι η Ομόνοια μπορεί να κερδίσει ένα εκ των ΑΕΚ, Ανόρθωση και Απόλλωνα στα τρία τελευταία ματς της σεζόν. Ούτε οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές το πιστεύουν. Τραγικοί, αδικαιολόγητοι, κι ας προτάσσεται ως δικαιολογία η γενική κατάσταση που επικρατεί στον σύλλογο τις τελευταίες εβδομάδες. Τέτοια αδιαφορία όμως, πουθενά. Και να μην έχει κανένα να τους τραβήξει το αφτί. Άλλωστε, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο.
Ποιος θα το κάνει; Αυτοί που θεωρούνται μέλη της πιο αποτυχημένης διοίκησης, που στα δυο χρόνια παρουσίας τους η ομάδα έμεινε εκτός Ευρώπης; Επίσης, όσο κι αν ο Φρέντμπεργκ θέλησε να μην το παραδεχθεί, η αδιαφορία αλλά και η απειθαρχία, είναι στοιχεία που διακρίνουν το παιχνίδι των ποδοσφαιριστών της Ομόνοιας. Και ο Κανού θέλησε να το επιβεβαιώσει με την αποβολή του. Η Ομόνοια βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση…