O ρεπόρτερ του Ολυμπιακού Πειραιώς, Γιώργος Νοικοκύρης βρίσκεται από το μεσημέρι της Δευτέρας στην Κύπρο για να καλύψει δημοσιογραφικά την αυριανή αναμέτρηση των νταμπλούχων Ελλάδας με την Ομόνοια για τα πλέι οφ.
Όπως εκμυστηρεύεται ο ίδιος σε άρθρο του στην ιστοσελίδα to10.gr είναι η πρώτη φορά που έρχεται στη Λευκωσία και τα όσα αντίκρισε στην «καρδιά» της πρωτεύουσας με την «πράσινη γραμμή» και τη σημαία του ψευδοκράτους λίγα, δεν μπορούσαν να τον αφήσουν ασυγκίνητο. Το θέαμα ήταν σοκαριστικό γιατί όπως διηγείται «άλλο να το ξέρεις και να το βλέπεις από μακριά, μέσα από την οθόνη άλλο να το ζεις, να το βλέπεις μπροστά σου».
Αυτούσιο το άρθρο του Γιώργου Νοικοκύρη στην ιστοσελίδα to10.gr
Απλά μοιράζομαι την εμπειρία μιας πόλης διχοτομημένης, της μοναδικής της Ευρώπης. Περπατώντας δίπλα στην «πράσινη γραμμή», βλέποντας τα Κατεχόμενα…
Νοιώθω ευλογημένος που μέσα από την δουλειά μου και την ενασχόληση με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού έχω μπορέσει να βρεθώ σε τόσα μέρη στο εξωτερικό. Από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις σε αυτές τις Ουκρανίας, από το Ανόι στο Μάλμε και από την Αστάνα στο Μπερ Σεβά. Σε τόσα και τόσα επαγγελματικά ταξίδια ακολουθώντας τον Ολυμπιακό δεν είχε τύχει ποτέ να βρεθώ στην Μεγαλόνησο και τη Λευκωσία.
Και ας έχει ταξιδέψει αρκετές φορές στο νησί της Αφροδίτης ο Ολυμπιακός. Ένας από τους πολλούς λόγους που φαντάζομαι πως ο καθένας θα ήθελε να βρεθεί στη Λευκωσία είναι και η εμπειρία μιας πόλης διχοτομημένης. Της μοναδικής της Ευρώπης εν έτη 2020!
Δεν θα κάνω… πολιτική ανάλυση, ούτε θα αρχίσω της… εθνικοαπελευθερωτικές κορώνες. Απλά μοιράζομαι την εμπειρία που είχα στον σύντομο περίπατο που έκανα φτάνοντας στην πόλη. Το ξενοδοχείο που μένω είναι στο κέντρο της πόλης, κόντρα στον πολυσύχναστο πεζόδρομο και όπως διαπίστωσα περπατώντας αμέριμνος δίπλα στην «πράσινη γραμμή». Μια σοκαριστική εμπειρία, άλλο να το ξέρεις και να το βλέπεις από μακριά, μέσα από την οθόνη άλλο να το ζεις, να το βλέπεις μπροστά σου.
Εικόνες βγαλμένες από ταινία σε μια πόλη χωρισμένη στα δύο, με την Τουρκική σημαία να την «στοιχειώνει» ζωγραφισμένη στην πλαγιά του βουνού για να την βλέπουν οι Έλληνες από ψηλά. Την Τουρκική σημαία να ξεπροβάλει ξαφνικά πίσω από τα κιγκλιδώματα σε ένα από τα χωρίσματα της Ελληνικής και της Τουρκικής πλευράς της Λευκωσίας.
Ένας ηλικιωμένος μαγαζάτορας, δίπλα ακριβώς στο πέρασμα, με είδε να χαζεύω και να φωτογραφίζω και με ρώτησε: «Τι να πούμε και εμείς που ζούμε δίπλα. Δυστυχώς συνηθίσαμε» και η αλήθεια είναι πως δεν βρήκα και κάτι να του απαντήσω. Κούνησα το κεφάλι και συνέχισε κατά μήκος του χωρίσματος προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει σε αυτή την πόλη, κοιτώντας πάντα απέναντι.
Μια πρωτόγνωρη εμπειρία που σε βάζει «μέσα» στα παλιά φιλμ με τις εικόνες από τον Αττίλα αλλά και όσα ακολούθησαν στο νησί.
Μια εικόνα με τα σκουριασμένα στοιβαγμένα βαρέλια σε ένα από τα χωρίσματα της πόλης που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν τόσα χρόνια μετά την εισβολή των Τούρκων να συνεχίζουν να βρίσκονται στη θέση τους.
Ξέφυγα τελείως από τα δικά μας όμως δεν είναι τα πάντα ποδόσφαιρο. Το απογευματάκι ξανά θα μπούμε σε mood ποδοσφαιρικό με την συνέντευξη Τύπου του Ολυμπιακού και όλα όσα θα ακολουθήσουν μέχρι την αυριανή αναμέτρηση στις 10 το βράδυ. Για να σφραγίσει από εδώ, την Λευκωσία, ο Ολυμπιακός το εισιτήριο για τα αστέρια.