ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Αλήθεια, πόσες φορές ακούσατε ή διαβάσατε τα τελευταία χρόνια ότι «οι φίλοι της ομάδας είναι αυτοί που μπορούν να σώσουν την Ομόνοια και κανείς άλλος»; Άπειρες φαντάζομαι. Εκεί πάντοτε ο (τεράστιος, όπως χαρακτηρίστηκε πλειστάκις) κόσμος του «τριφυλλιού».
Πρώτος των πρώτων να ορθώνει ανάστημα, δίνοντας προ του αδιεξόδου λύσεις! Ανταποκρίθηκε και εξακολουθεί να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για οικονομική (και κάθε άλλη) στήριξη στο αγαπημένο του σωματείο. Λειτουργεί, εν τέλει, ως σανίδα σωτηρίας. Και δεν θα σταματήσει…
Και ας έχει από το 2010 να πανηγυρίσει κατάκτηση πρωταθλήματος. Και ας έχει από το 2012 να βγει στους δρόμους για τον πανηγυρισμό της κατάκτησης έστω ενός κυπέλλου. Και ας είδε την ομάδα του ν’ αφήνει ημιτελή κάθε προσπάθεια για την εξασφάλιση εισιτηρίου σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης…
Παρά τις πικρίες που του… κέρασαν αβέρτα, παρά τις (κούφιες) υποσχέσεις, παρά το γεγονός ότι άρχισε να «στεγνώνει» οικονομικά, με τις χίλιες-δυο δυσκολίες έβαζε και βάζει ένα ποσό στην άκρη για να προσφέρει έναντι του υπέρογκου χρέους που δημιουργήθηκε, απόρροια βεβαίως σειράς κακών αποφάσεων-χειρισμών.
«Για την Ομόνοιά μας», λένε και ξαναλένε. Με τόση περηφάνια βρε αδελφέ. Ναι, με τόση μεγάλη αγάπη, με τόση τεράστια αφοσίωση. Και όλα αυτά κρίνοντας πάντοτε από την αντίδραση του πιστού «στρατιώτη», του Ομονοιάτη, μάλλον γιγαντώνονταν όταν η θηλιά έσφιγγε στο λαιμό του συλλόγου. Respect!
Ο κόσμος, λοιπόν, έκανε και εξακολουθεί να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να ανθίσει το τριφύλλι, για την ομόνοια στην Ομόνοια. Με πίστη σ’ ένα καλύτερο αύριο. Κάνει το καθήκον του και με το παραπάνω, κλείνοντας τ΄ αφτιά. Ρητορικό το ερώτημα: «Είναι, όμως, το θύμα;».
Τι έχουν, άραγε, να του πουν όταν διάβασε χθες όλα αυτά που λέχθηκαν από τον πρώην πρόεδρο της ομάδας Μιλτιάδη Νεοφύτου στη δικαστική μάχη με τον Δημήτρη Χριστόφια, τα οποία (όπως αναμενόταν) πήραν -εν ριπή οφθαλμού- διαστάσεις; Για όλα όσα ισχυρίστηκε ο (εργολάβος) Νεοφύτου και τις (προφορικές) υποσχέσεις που λάμβανε; Για τους ισχυρισμούς ότι, για παράδειγμα, «ο Χριστόφιας ήλεγχε όλα τα συλλογικά όργανα της Ομόνοιας» και ένα σωρό άλλα που ειπώθηκαν στη δικαστική αίθουσα;
Αδικείται, λοιπόν, τον Ομονοιάτη που τα πήρε στο κρανίο ζητώντας εδώ και τώρα εξηγήσεις; Άντε να βρεις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει ο φίλαθλος-οπαδός της ομάδας της Λευκωσίας για το πώς έφτασε ο λατρεμένος του σύλλογος σε αυτήν την κατάσταση και για ένα σωρό άλλα που (με μανία) σφηνώνουν στ΄ αφτιά…
Και έχω την αίσθηση ότι ακόμη και ο Κύπριος που δεν είναι χαιρέκακος (γιατί υπάρχουν χαιρέκακοι), με όλα αυτά που βλέπει και ακούει, μια… πικρία είμαι σίγουρος θα τη «λούστηκε» και ένα «γιατί», ίσως, να το έχει.
Εν κατακλείδι: Όσο νομίζουν κάποιοι, όποιοι στο τέλος της ημέρας και να είναι αυτοί, ότι μπορούν να… παίζουν μ’ έναν σύλλογο όπως η Ομόνοια και τον κόσμο που κουβαλά, κακό του κεφαλιού τους.