Τάκης Λεμονής: Ένα όνομα συνδεδεμένο με τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Άλλωστε, το μαρτυρούν οι τέσσερις θητείες του στον πάγκο των ερυθρολεύκων. O Ελλαδίτης προπονητής παραμένει ο τελευταίος που οδήγησε την Ομόνοια στον τίτλο του πρωταθλήματος πριν από δέκα χρόνια. Ο Χένινγκ Μπεργκ είχε την ευκαιρία να σπάσει την «κατάρα» για το «τριφύλλι», όμως η πανδημία του κορωνοϊού δεν του το επέτρεψε.
Μιλώντας στο ραδιόφωνο του Active (107,4 & 102,5) και την εκπομπή «Βάλε ένα γκολ» με τους Ιάκωβο Κακουρή και Πανίκο Θεοδοσίου ο Τάκης Λεμονής ξετύλιξε το κουβάρι των αναμνήσεων, τόνισε ότι πέρασε εκπληκτικές στιγμές στον πάγκο της Ομόνοιας, μίλησε για τη συνεργασία με την «αφρόκρεμα» του κυπριακού ποδοσφαίρου και την «κατάρα» των εκτός έδρας αγώνων που έσπασε στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Τελευταίο πρωτάθλημα της Ομόνοιας ήταν μαζί σας πριν από δέκα χρόνια. Φέτος ήταν κοντά, αλλά η πανδημία του κορωνοϊού δεν της επέτρεψε να το διεκδικήσει αν και θα συμμετάσχει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ: «Για μένα ήταν πολύ τιμητικό να έχει πάρει ένα πρωτάθλημα σε 17 χρόνια η Ομόνοια. Πέρασα εκπληκτικές στιγμές τότε, πετύχαμε κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Φέτος έφτασε τόσο κοντά και υπάρχει πικρία νομίζω στον κόσμο της Ομόνοιας, γιατί ήρθε φάτσα με τον τίτλο και ήταν τόσο κοντά στην κατάκτησή του».
Τι σας έκανε εντύπωση από τη φετινή Ομόνοια; «Παραξενεύτηκα πολύ με την εικόνα του γηπέδου. Είχα μάθει αλλιώς την ατμόσφαιρα, με εντυπωσίασε αρνητικά αυτό το πράγμα γιατί πάντα στους αγώνες της Ομόνοιας υπήρχε απίστευτος παλμός. Ήταν ένα παγωμένο πράγμα αυτό που έζησα με την Πάφο όταν ήρθα. Αγωνιστικά, δεν ήταν καλή η ομάδα εκείνη την μέρα, αλλά η πορεία της μαρτυρά ότι φέτος είχε εξαιρετική σεζόν».
Η ιστορία λέει ότι ο Τάκης Λεμονής είναι ο τελευταίος προπονητής της Ομόνοιας που στέφθηκε πρωταθλητής, όμως ευτυχήσατε να έχετε παικταράδες. Γιωργαλλίδης, Μακρίδης, Χριστοφή, Οκκάς, Εφραίμ, Κωνσταντίνου: «Ναι, αλλά νομίζω ότι οι πλείστοι ήταν εκεί από την προηγούμενη σεζόν. Κοιτάξτε, ποτέ κανένας προπονητής δεν έχει κατακτήσει κάτι χωρίς μεγάλους παίκτες. Οπωσδήποτε η ομάδα τότε ήταν πολύ δυνατή, αλλά υπήρχαν δυσκολίες που δημιουργούνται εξαιτίας της παρουσίας πολλών καλών παικτών. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, αλλά το ότι κατέκτησε τον τίτλο σημαίνει ότι κάναμε καλά τη δουλειά μας».
Διαβάστε επίσης: Λεμονής: «Είχε θεματάκια ο Μαλέκκος, κουτό να πω κάτι κακό για τον Οκκά»
Ο Αλωνεύτης ανακοινώθηκε ότι αποχωρεί από τον ΑΠΟΕΛ, μάλλον και από το ποδόσφαιρο. Θέλετε να σχολιάσετε κάτι; «Ο Στάθης κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο. Να είναι πρωταγωνιστής και στις δύο μεγάλες ομάδες. Ειδικά πηγαίνοντας από τη μία ομάδα στην άλλη οι οπαδοί έχουν μέσα τους πικρία όταν φεύγεις. Ο Στάθης δικαιωματικά κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό όλων. Του αξίζει αυτή η αναγνώριση».
Δυο λόγια για τους Κωνσταντίνου και Οκκά να μας πεις: «Όλοι οι άνθρωποι στο χώρο του ποδοσφαίρου ξέρουν τι έχουν προσφέρει αυτοί οι δύο παίκτες. Ήταν πολύ σπουδαίοι πρεσβευτές του κυπριακού ποδοσφαίρου στο εξωτερικό και τους αξίζουν συγχαρητήρια που άφησαν το στίγμα τους».
Στον ΑΠΟΕΛ ήρθατε μόλις ανέλαβε ο Πρόδρομος Πετρίδης στην πρώτη θητεία του; «Ναι. Και έχουμε ακόμα καλές σχέσεις. Ήταν ένα παιχνίδι που μας κατέστρεψε τότε με τον Διγενή. Αλλά και με τον πρόεδρο και με τον κ. Λοϊζίδη και με τον Ζιβανάρη μιλάμε όποτε βρούμε ευκαιρία. Είχα άριστες σχέσεις».
Ο Πρόδρομος Πετρίδης είναι ακόμα πρόεδρος (γέλια): «Ο Νέαρχος, ο γιος του Πρόδρομου έστειλε μια φωτογραφία στον γιο μου όταν ήταν πιτσιρίκια».
Θυμόμαστε μια φωτογραφία σας στο παιχνίδι με την ΑΠΕΠ όταν έχανε η Ομόνοια να έχετε το κεφάλι σας στον πάγκο: «Ναι, χάναμε 0-3 στα πρώτα 20’. Μόλις πέρασαν λίγα λεπτά από το τρίτο γκολ γιατί είχα εμπιστοσύνη στην ομάδα μου πίστευα ότι θα κερδίσουμε. Όμως, στο τρίτο γκολ που δεχθήκαμε σοκαρίστηκα. Αυτό το συναίσθημα το ένιωσα δύο φορές. Η μία ήταν όταν μας ισοφάρισε η Λα Κορούνια με τον Ολυμπιακό στο Ριαθόρ και η άλλη με την Ομόνοια στο ματς με την ΑΠΕΠ».
Επί θητείας σας ο Ολυμπιακός έβαλε τέλος στο αρνητικό σερί σε εκτός έδρας αγώνες στην Ευρώπη; «Πριν από 15 μέρες έγινε ένα αφιέρωμα στην Ελλάδα για το διπλό του Ολυμπιακού με την Βρέμη. Ήταν ένα από τα παιχνίδια που άλλαξε την ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού. Ήταν 31 ματς χωρίς νίκη σε εκτός έδρας ματς. Το κουβαλούσαμε όλοι μας».
Πιστεύετε στην κατάρα στο ποδόσφαιρο; «Όχι κατάρα, αλλά δημιουργείται μία παράδοση. Παίζεις καλά και δεν σκοράρεις και λες τι γίνεται τώρα. Θυμάμαι όταν το κάναμε 1-2 με την Βρέμη λέγαμε όλοι “τι θα γίνει τώρα θα φάμε το γκολ;”. Όταν κάναμε το 1-3 κοίταξα τον ουρανό και είπα “τα καταφέραμε”. Έλεγα και εγώ στην αρχή ότι ήταν ατυχία, αλλά όταν γίνεται συνέχεια δεν πρέπει να λες ότι ήταν μόνο ατυχία».
Και μετά ήρθε καπάκι η δεύτερη νίκη επί της Λάτσιο: «Ήταν πολύ δυνατή ομάδα, ήρθαμε δεύτεροι πίσω από την Ρεάλ. Ισορροπημένη ομάδα σε όλους τους τομείς. Και φάνηκε και τα επόμενα χρόνια ότι έφυγε από το μυαλό των παικτών. Κάναμε ταξίδια και σκεφτόμασταν πάντα πότε θα έρθει το διπλό».
Κάνατε στον Αστέρα Ζωγράφου προπονητής; «Όταν γύρισα από την σχολή προπονητικής στην Αγγλία, ήθελα να δω αν μου αρέσει η δουλειά. Μου έγινε μια πρόταση και το θεώρησα μια καλή ευκαιρία να δω αν μου αρέσει. Ήταν μια οργανωμένη ομάδα, με λεφτά, εντάξει στις υποχρεώσεις του ο πρόεδρος, είχαν γήπεδο που ήταν σημαντικό. Και πηγαίνοντας εκεί αντιλήφθηκα ότι αυτό θέλω να κάνω».
Κορυφαία στιγμή στην προπονητική καριέρα: «Είναι τρία τέσσερα. Έχει συνδεθεί φυσικά με τον Ολυμπιακό η καριέρα μου. Το διπλό στη Βρέμη, το 1-4 στη Λεωφόρο και αυτό νομίζω είναι το κορυφαίο (γέλια), το 6-2 επί της Λεβερκούζεν που είναι η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη και οπωσδήποτε το γκολ του Αλωνεύτη επί του ΑΠΟΕΛ που μας χάρισε το πρωτάθλημα με την Ομόνοια. Ήταν σημαντικό για μένα αυτό το γκολ γιατί δουλεύαμε μια κομπίνα ανάπτυξης όλη τη χρονιά και δεν είχαμε καταφέρει να σκοράρουμε. Το πετύχαμε εκείνη τη μέρα».
Είστε επίσης ο τελευταίος προπονητής της Ομόνοιας που κέρδισε συνεχόμενες φορές τον ΑΠΟΕΛ: «Νομίζω κάναμε τρεις νίκες. Δύο διαδοχικές και μία στα πλέι οφ. Ήταν η τελευταία της κανονικής διάρκειας και δύο στα πλέι οφ».
Βλέπουμε και στη φετινή μετεγγραφική περίοδο και τα προηγούμενα χρόνια ότι οι κυπριακές ομάδες ποντάρουν στους Ελλαδίτες παίκτες: «Νομίζω δείχνει ότι ανέβηκε το επίπεδο του κυπριακού πρωταθλήματος. Παλαιότερα ήταν μια δεύτερη επιλογή για τους Ελλαδίτες, πλέον δεν ισχύει αυτό. Είναι υπέρ των κυπριακών ομάδων γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα γλώσσας και προσαρμογής. Βγαίνουν κερδισμένες και οι ομάδες και οι παίκτες. Και είδαμε τις επιτυχίες των κυπριακών ομάδων. Ιδίως ο ΑΠΟΕΛ έκανε εκπληκτικά πράγματα».
Δεν σας έχει λείψει ο πάγκος; «Αποφάσισα να μην δουλέψω ξανά στην Ελλάδα. Θέλω να με καλύπτουν κάποια πράγματα και εδώ τώρα δεν γίνεται αυτό. Έχω μεγάλη όρεξη, αλλά πρέπει να βρω κάτι που με καλύπτει. Δούλεψα στη Σαουδική Αραβία, ήταν μια πολύ καλή εμπειρία. Είναι χώρα με σπουδαίο επίπεδο. Απλά εμείς εδώ δεν έχουμε εικόνα. Πάνε μεγάλα ονόματα και παίζουν εκεί. Και παίκτες και προπονητές».
Αν σας φωνάξει ο Ολυμπιακός που υπηρετήσατε τέσσερις φορές θα πείτε όχι; «Στη ζωή μας ένα είναι σίγουρο. Ότι και να λες δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Αλλά, το να δουλέψω ξανά στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν με εξιτάρει πλέον. Δούλεψα τέσσερις φορές στον Ολυμπιακό, δούλεψα στον Πανιώνιο δεν νιώθω ότι υπάρχει κάτι άλλο να κάνω. Ο Ολυμπιακός ήταν άλλη ιστορία μέσα μου και γι’ αυτό θέλω να δουλέψω στο εξωτερικό».
Το σπριντ που κάνατε για να πανηγυρίσετε τη νίκη 4-3 επί της ΑΕΚ δεν είναι στις κορυφαίες στιγμές σας; «Ναι, εννοείται το ξέχασα πριν. Με ρώτησε μετά το παιχνίδι υποτιμητικά ένας δημοσιογράφος που κάλυπτε ρεπορτάζ της ΑΕΚ “φύγατε από τον πάγκο και κάνατε σπριντ για να πανηγυρίσετε με τους παίκτες”. Μου ήρθε στο μυαλό εκείνη την στιγμή να του κάνω μια ερώτηση. “Έχεις παιδιά;” Μου είπε “όχι”. Τότε του είπα πως δεν μπορώ να τους εξηγήσω τότε το συναίσθημα που βγαίνει ένας γιατρός και σου ανακοινώνει ότι γεννήθηκε το παιδί του. Τόση ήταν η χαρά μου. Είδαμε πολλούς προπονητές να κάνουν πολλά σε γκολ. Ο Γκουαρδιόλα έκανε τούμπα. Εντάξει, εγώ όταν το είδα μετά στην τηλεόραση είπα “ωχ τι έκανα”».