ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΖΕΪΔΗ
Ανεξαρτήτου κατάληξης που θα έχει η φετινή σεζόν για την Ομόνοια, οι αλλαγές που έγιναν στο ποδοσφαιρικό τμήμα όλο το καλοκαίρι, σε όλους τους τομείς, ήταν επιβεβλημένες. Η πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή ήταν απαραίτητη εδώ και χρόνια και η απόφαση αυτή δεν αναιρείται είτε η σεζόν έχει ευτυχή κατάληξη, είτε όχι.
Όπως και να έχει, το δυστύχημα για τον Νίκο Νταμπίζα είναι πως ανέλαβε το πιο βαρύ φορτίο για τους πράσινους, στη χειρότερη χρονική στιγμή για τον σύλλογο, τώρα που η υπομονή του κόσμου έχει εξαντληθεί προ πολλού και έφτασε -εδώ και καιρό- στα όρια του.
Η ατυχία για τον Ελλαδίτη τεχνικό διευθυντή είναι πως φέτος ειδικά δεν μπορεί να «αγοράσει» χρόνο για να παρουσιάσει την ομάδα που ο ίδιος θέλει, όπως έκανε με μεγάλη επιτυχία στον Παναθηναϊκό.
Ναι, αρκετές από τις επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι μοιάζουν ιδανικές (βάσει και του μπάτζετ που είχε στη διάθεση του), όμως –δυστυχώς για τον ίδιο- τα αποτελέσματα και η εικόνα της Ομόνοιας θα ΕΠΡΕΠΕ να ήταν ιδανικά από την αρχή της σεζόν. Και φυσικά πέραν της επιλογής των ποδοσφαιριστών, χρειαζόταν να επιλέξει και τον κατάλληλο προπονητή για το περιβόητο νέο πρότζεκτ.
Η λέξη, όμως, «υπομονή» έχει ήδη χάσει τη σημασία της, τα λόγια στέρεψαν, και οι 11 βαθμοί σε πέντε αγωνιστικές, καθώς και ο πρόωρος αποκλεισμός στην Ευρώπη μοιάζουν με αποτυχία. Αν η πρόσληψη του γινόταν πριν από τρία χρόνια, για παράδειγμα, θα μπορούσε να πάρει τον χρόνο που ο ίδιος ζητά για να χτιστεί κάτι καλό, όχι φέτος όμως.
Και τώρα, με ένα αρκετό καλό δείγμα στο πρωτάθλημα η γκρίνια είναι πλέον πιο έντονη από ποτέ. Οι χθεσινές αποδοκιμασίες στο ΓΣΠ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ακόμη και ποδοσφαιριστές που προσπάθησαν πάρα πολύ δεν… γλύτωσαν. Όμως, ποιος μπορεί να αδικήσει τον κόσμο;
Ποια θα είναι η επόμενη μέρα στην Ομόνοια δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Με τα ντέρμπι να πλησιάζουν απειλητικά το μόνο σίγουρο είναι πως χρειάζεται ένα γερό ηλεκτροσόκ. Αν αυτό σημαίνει αλλαγή προπονητή ή οτιδήποτε άλλο αυτό θα το αποφασίσουν οι υπεύθυνοι. Σύντομα, γιατί η σεζόν δεν αργεί να τιναχτεί (ξανά) στον αέρα.