ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Για άλλο ένα παιχνίδι στην τρέχουσα σεζόν η Ομόνοια παρουσιάστηκε με δύο πρόσωπα. Κάκιστη στο πρώτο ημίχρονο. Η ανασταλτική της λειτουργία πελαγοδρομούσε, οι ποδοσφαιριστές της δεν είχαν καθαρό μυαλό, έκαναν συνεχώς το αβίαστο λάθος και δέχθηκε ένα εύκολο γκολ στην πρώτη ευκαιρία της ΑΕΚ.
Ακολούθως έμοιαζε χαμένη και κινδύνεψε σε αρκετές περιπτώσεις να βρεθεί πίσω με μεγαλύτερο σκορ, ενώ είχε αργή ανάπτυξη. Μια άλλη Ομόνοια στο δεύτερο ημίχρονο, με αρκετά καλά διαστήματα. Ξεχείλιζε από θέληση και πάθος, πίεσε ψηλά, κυκλοφόρησε την μπάλα, δημιούργησε ευκαιρίες και έφτασε στην ισοφάριση.
Η αποβολή του Φλορέσκου επηρέασε την ομάδα, την υποχρέωσε να δώσει έμφαση στην άμυνά της και να διατηρήσει το ισόπαλο αποτέλεσμα, πράγμα που πέτυχε. Αν συνέχιζε με 11 ποδοσφαιριστές ίσως να έκανε και την ολική ανατροπή. Παρά την απομάκρυνση του Κάρβερ και τα σημάδια αλλαγής με τον Ιωακείμ στον πάγκο της, παρόλο που δεν μπορεί να γίνουν και θαύματα αυτή την περίοδο, η Ομόνοια συνεχίζει να δέχεται με ευκολία γκολ και να γίνονται ατομικά λάθη.
Το ευχάριστο για το «τριφύλλι» είναι ότι πήρε έστω και τον ένα βαθμό στην έδρα ενός μεγάλου αντιπάλου. Βαθμολογικά δεν αλλάζει κάτι, αφού η απόσταση από τις ομάδες που προπορεύονται διατηρήθηκε στα ίδια επίπεδα. Ωστόσο, φαντάζει ικανός να τονώσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών για τα ντέρμπι που θα ακολουθήσουν. Να δώσει δυναμική και αυτοπεποίθηση και να ψάξει την επιτυχία επί της Ανόρθωσης, το Σάββατο, στο κεκλεισμένων των θυρών ΓΣΠ.