Ξετύλιξε το κουβάρι των αναμνήσεων o παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας, Κώστας Πέτσας, ο οποίος ήταν φιλοξενούμενος στην εκπομπή του Active (107,4 & 102,5) «Βάλε ένα γκολ» με τους Πανίκο Θεοδοσίου και Ιάκωβο Κακουρή.
Ο Πέτσας αναφέρθηκε στην πορεία του, πως καθιερώθηκε στην ομάδα της πρωτεύουσας, ενώ αποκάλυψε και τα δύο παιχνίδια που θυμάται έντονα μέχρι σήμερα. Παράλληλα, σχολίασε και τις στιγμές του «τριφυλλιού» στην Ευρώπη, ενώ κλήθηκε να απαντήσει και για τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές-συμπαίκτες που συνάντησε στην Ομόνοια.
Αναλυτικά οι δηλώσεις:
Για την τεράστια καριέρα του στην Ομόνοια: «Τα χρόνια που έπαιξα στην Ομόνοια πριν πάω στην Αμερική για σπουδές, μόλις που τα θυμάμαι. Θυμήθηκε τον τελικό του ’80 με την ΕΝΠ, κερδίσαμε το δεύτερο παιχνίδι 3-0. Ο Πέταρ Αργύροφ με ενέπνευσε. Ήμουν σε μια προπόνηση με τη δύτερη ομάδα, εμένα ξέχασε να με βάλει στο δίτερμα και με άφησε να κάνω κάποια σουτ, όλα κατέληγαν στη γωνιά. Ήμουν δεύτερος επιθετικός. Όπως πηγαίναμε στα αποδυτήρια, με πήρε αγκαλιά και μου είπε “εσύ θα παίξεις πρώτη ομάδα πολύ σύντομα”. Πράγματι. Με έκανε αμυντικό χαφ, σε μια πρωτοκλασάτη ομάδα που γίνονταν μάχες για μια θέση. Με έβαλε να παίξω στην επόμενη αγωνιστική. Μόλις μου είπε ότι θα παίξω στην πρώτη ομάδα, έτρεμαν τα πόδια μου. Δεν το πίστευα, έλεγα “είναι δυνατόν;”. Ήμουν με τους Κανάρη, Καϊάφα, Χαραλάμπους… Τη μέρα που βρεθηκα πρώτη φορά στα αποδυτήρια μαζί τους ντύθηκα, κάθισα στο παγκάκι και άκουγα τους παίκτες να μιλούν. Σε κάποια στιγμή είδα τον Νίκο Χαραλάμπους να ερχόταν κατά πάνω μου και έσκυψα κάνοντας πως δένω τα παπούτσια μου που ήταν ήδη δεμένα για ντρεπόμουν να τον κοιτάξω στα μάτια (σ.σ. παύση μερικών δευτερολέπτων καθώς ο Πέτσας συγκινήθηκε). Με πήρε από την κεφάλι και μου είπε “πάνω το κεφάλι και εμείς άνθρωποι είμαστε”. Νομίζω το πρώτο μου παιχνίδι ήταν στο ΓΣΠ το ξερό (σ.σ. χωμάτινη επιφάνεια), με την Ομόνοια Λονδίνου, ένα βράδυ. Καθόμουν και δεν έβλεπα λόγω μυωπίας, ξεχώριζα μόνο χρώματα. Την επόμενη μέρα έβαλα φακούς επαφής».
Για τις σπουδές του στην οφθαλμολογική: «Έπαιξε ρόλο η μυωπία μου. Είδα ότι ήταν επάγγελμα ωραίο. Δεν πλήρωνα τίποτα, ήταν κάτι σαν υποτροφία. Αρχές του ’82 πήγα στην Αμερική. Έπαιξα την μισή σεζόν και αποχώρησα για σπουδές. Επέστρεψα ’87 Καλοκαίρι και άρχισα ξανά τη μπάλα».
Για την κορυφαία του στιγμή στην Ομόνοια: «Το πρωτάθλημα της σεζόν 1992-93. Να είσαι στο +5, να δέχεσαι 2 ήττες και στο τελευταίο ματς να παίζεις με τον αντίπαλο σου και να το παίρνεις, ήταν το κάτι άλλο. Δεν κοιμόμασταν το βράδυ. Εγώ προσωπικά είχαν πωρωθεί τόσο πολύ, μου έμεινε στο μυαλό ο κόσμος που χάσαμε αντί να πανηγυρίσουμε το πρωτάθλημα, μια αγωνιστική πριν, ξέσπασα σε κλάματα. Πριν το τελευταίο ματς με τον Απόλλωνα, απλώς ήθελα να μπω μέσα να κερδίσω και το ήξερα ότι θα κερδίσω με όλο τον σεβασμό στον Απόλλωνα. Όπως βγαίναμε στο γήπεδο, είδα τον κόσμο και είπα θα κερδίσουμε. Τους το είπαμε στα αποδυτήρια. Τους είπα να βγούμε τρέχοντας για να καταλάβει ο κόσμος ότι είμαστε έτοιμοι. Ο κόσμος μας ήταν συγκλονιστικός. Εκείνη την μέρα, υπήρχαν οπαδοί του ΑΠΟΕΛ στην κερκίδα της Ομόνοιας γιατί υπήρχαν εντάσεις μεταξύ των Λευκωσιατών με τους Λεμεσιανούς».
Από τους προπονητές που είχες ποιος ήταν πιο ισχυρή προσωπικότητα: «Η χρονιά που ήρθε ο Άρσοφ το ’89. Όταν ήθελες να του μιλήσεις, έπρεπε να είσαι δύο μέτρα μακριά του. Ήταν πολύ αυστηρός και μου έκανε τρομερή εντύπωση. Όταν ξαναήρθε ήταν πιο χαλαρός. Για μένα ήταν ο καλύτερος προπονητής που πέρασε από την Ομόνοια. Όταν σου ανέλυε το παιχνίδι, ήξερε για τον καθένα τα πάντα».
Για τους συμπαίκτες του: «Θα το πάρω συναισθηματικά. Ο Ευαγόρας Χριστοφή, ήμασταν σαν δίδυμα αδέρφια. Για μένα θα είναι στην καρδιά μου μια ζωή. Μέναμε στο ίδιο διαμέρισμα στην Αμερική».
Για την ευρωπαϊκή του πορεία με την Ομόνοια: «Θυμάμαι το 4-0 επί του Άγιαξ. Ήμουν νεοσύλλεκτος, την ίδια εποχή πήγαμε στο ΚΕΝ Πάφου. Υποσχέθηκαν στην Ομόνοια πως θα μας φέρουν Λευκωσία. Μας έφεραν στην Πράσινη Γραμμή και μετά στο 216. Ήμουν στην ενδεκάδα, είχα το νούμερο 7. Μετά που τέλειωσε το παιχνίδι έβγαλα σκοπιά. Άκουα την Λευκωσία που βούιζε από τις πουρούες και έλεγα στον Τούρκο στρατιώτη στα αγγλικά τι έκανε η Ομόνοια».
Για το παιχνίδι με το ΑΠΟΕΛ (3-2) με Τζούριακ: «Ήταν συγκλονιστικό παιχνίδι. Είναι το δεύτερο παιχνίδι που θυμάμαι. Το πρώτο παιχνίδι ήρθε 1-1. Στο δεύτερο μας κέρδιζε ο ΑΠΟΕΛ 2-1. Μετά από αντεπίθεση, κάναμε το 2-2, είχαμε δοκάρι. Ο Τζούριακ έκανε το 3-2. Αν δείτε το βίντεο, θα καταλάβετε τι σημαίνει».