ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Αν και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του από το χώρο του ποδόσφαιρου, εδώ και περισσότερο από τέσσερα χρόνια, συνεχίζει να είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα στον χώρο. Τα σχόλια των ποδοσφαιρόφιλων συνήθως δεν είναι καθόλου κολακευτικά, ενώ η θητεία του στον προεδρικό θώκο της Ομόνοιας προσέφερε μεν κάποιες επιτυχίες, αλλά έγινε συνώνυμο με τη συσσώρευση χρεών. Δεν είναι άλλος από τον Μιλτιάδη Νεοφύτου. Τον πρόεδρο των πρασίνων της περιόδου 2008 – 2012, ο οποίος τίναξε την μπάνκα στον αέρα με τις ηχηρότατες μετεγγραφές που έγιναν επί των ημερών του, με στόχο η Ομόνοια να γίνει πανίσχυρη.
Ο μάστρε Μιλτής, όπως τον αποκαλούσαν -παλαιότερα- οι στενοί του συνεργάτες, απέφευγε τη δημοσιότητα, όπως ο διάολος το λιβάνι. Όχι μόνο δεν θα τον έλεγες «επικοινωνιακό», αλλά ακόμη κι οι δημόσιες εμφανίσεις ήταν μετρημένες. Η δε σχέση του με τα ΜΜΕ σχεδόν ανύπαρκτη. Ίσως, ο πρόεδρος σωματείου με τις λιγότερες εμφανίσεις στα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια την τελευταία εικοσιπενταετία.
Πού και πού καμιά συνέντευξη Τύπου της διοίκησης της Ομόνοιας, στην οποία διάβαζε ευλαβικά την ομιλία του και πανομοιότυπο το σκηνικό στις γενικές συνελεύσεις του «τριφυλλιού». Όπως ο ίδιος μου ανέφερε, όλη κι όλη μία συνέντευξη έχει δώσει, στην εφημερίδα «Χαραυγή».
Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του στους πράσινους, προσπάθησα μερικές φορές να του πάρω μία συνέντευξη. Σε όλες τις προσπάθειες, η απάντηση ήταν ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι», ενώ εισέπραξα κι ένα… «και να δώσει συνέντευξη, δεν πρόκειται να τη δώσει σε σένα». Είναι αλήθεια, επίσης, ότι κατά καιρούς στην αρθρογραφία μου, ήμουν ιδιαίτερα επικριτικός απέναντί του. Όχι απέναντι στον άνθρωπο, τον οποίο δεν είχαν γνωρίσει ποτέ, αλλά απέναντι στον θεσμό, στον πρόεδρο της Ομόνοιας.
Ο Μιλτιάδης Νεοφύτου δεν ταίριαζε με το σκηνικό του κυπριακού ποδόσφαιρου. Δεν ταίριαζε με το μοντέλο της Ομόνοιας. Αυτό το… «όλα τα αγοράζω, όλα τα μαχαιρώνω» στο μετεγγραφικό παζάρι δεν κολλούσε με τη φιλοσοφία της ομάδας του λαού. Δεν έχω πρόβλημα να δημοσιοποιήσω ότι την περίοδο της θητείας του, τού τα ‘χωνα κανονικά και εισέπραττα μηνύματα ότι ενοχλείτο.
Κι ομολογώ ότι ήμουν επιφυλακτικός και μερικές φορές πολύ καυστικός απέναντι του, σε βαθμό που είχα «πρόβλημα» με τις αντιδράσεις συνεργατών του και φίλων του «τριφυλλιού», οι οποίοι -δυστυχώς- εκείνη την περίοδο δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι ο σύλλογός τους βάδιζε σε ένα τεντωμένο σχοινί. Στην άλλη άκρη (του σχοινιού) ήταν οι τίτλοι και οι μεγάλες επιτυχίες, αλλά ήταν τόσο μεγάλο το σχοινί που πολύ πιο κοντά φάνταζε η πτώση και κατ’ επέκταση η χρεοκοπία.
Όταν βρέθηκα απέναντί του, πριν λίγες ημέρες, ένα από τα ερωτήματα που με «βασάνιζε» ήταν και το… «γιατί εγώ;». Το πρώτο σκέλος της απάντησής του θα το κρατήσω για τον εαυτό μου. Το δεύτερο σκέλος ήταν η παράκληση – απαίτησή του, τα λεγόμενά του να αποδοθούν αυτούσια και σωστά, Παράκληση την οποία και σέβομαι απόλυτα. Γι’ αυτό εξάλλου και η συνέντευξη είναι μακροσκελέστατη και θα δημοσιευθεί σε δύο μέρη (σήμερα και μεθαύριο Τρίτη).
Κι επειδή καλοθελητές υπάρχουν πολλοί, λόγω της διαδικασίας που συνεχίζεται στο Δικαστήριο με την αγωγή του Μιλτιάδη Νεοφύτου κατά του τέως Πρόεδρου της Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια, κύριο ζητούμενο στη κουβέντα μας ήταν η Ομόνοια και η θητεία του στον ποδοσφαιρικό χώρο. Μιλήσαμε για αρκετές ώρες.
Σε ένα οδοιπορικό από τα παιδικά του χρόνια, στην Αγία Μαρίνα Κελοκεδάρων στην Πάφο, για τον ιερέα πατέρα του, τον οποίο μία φορά τον χρόνο έφερνε στη Λευκωσία για να πιει καφέ με τον σύντροφό του, Εζεκία Παπαϊωάννου, για την επαγγελματική του δραστηριότητα και τον χαρακτηρισμό «εθνικός εργολάβος», για τη γνωριμία και τη φιλία του με τον Δημήτρη Χριστόφια για την ανάληψη της προεδρίας της Ομόνοιας και τους όρους εντολής της, όπως ισχυρίζεται και πολλά άλλα.
Η ενδιαφέρουσα και όντως αποκαλυπτική συνομιλία μας μαγνητοφωνήθηκε και η απομαγνητοφώνηση παρατίθεται στα ρεπορτάζ που ακολουθούν στην ιστοσελίδα μας. Κάνουμε αρχή και τις πιο κάτω δηλώσεις και εντός της ημέρας θα αναρτήσουμε τα υπόλοιπα.
Λέγεται συχνά ότι για να πιάσεις πρωτάθλημα στην Κύπρο πρέπει να έχεις και βοήθεια απ’ έξω. Από τη διαιτησία, από τα κέντρα αποφάσεων. Όταν η Ομόνοια πήρε πρωτάθλημα βοηθήθηκε; Τότε κερδίσαμε τρεις φορές τον ΑΠΟΕΛ και πήραμε το πρωτάθλημα. Ποιος να μας βοηθήσει; Πέσμου ένα παιχνίδι που μας βοήθησε κάποιος.
Ένα παράδειγμα ήταν όταν η ΑΠΕΠ σας νικούσε 3-0 μέσα στο ΓΣΠ κι ο διαιτητής σάς έδωσε τρία πέναλτι και νικήσατε με 4-3. Υπήρχε κατακραυγή από τους αντιπάλους σας ότι κάτι δεν πάει καλά… Εγώ δεν ασχολήθηκα ποτέ με τη διαιτησία.
Είχατε όμως ανθρώπους που ασχολούνταν με τη διαιτησία; Ήταν ο Στέλιος ο Μυλωνάς, ο οποίος ήταν και παρατηρητής διαιτησίας και καταλάβαινε από αυτά τα πράγματα.
Άρα έκανε καλή δουλειά την περίοδο που πήρατε το πρωτάθλημα; Στα πρώτα παιχνίδια, ήρθε ένας στενός μου συνεργάτης στη διοίκηση και μου είπε θέλουμε 25 χιλιάδες για να αγοράσουμε παιχνίδι. Θα είχα πρόβλημα να σου πω κάτι ανάλογο αν υπέπιπτε στην αντίληψή μου; Δεν μπορώ να ξέρω αν γινόταν κάτι πίσω από την πλάτη μου.
Δεν ήταν βραχνάς για σας η σωστή αντιμετώπιση από τη διαιτησία; Τα θέματα αυτά τα χειρίζονταν αυτοί που ασχολούνταν με την Επικοινωνία. Δεν δώσαμε χρήματα σε κανέναν για να έχουμε ευνοϊκή μεταχείριση. Εσύ προηγουμένως μου είπες ότι στον δημοσιογραφικό χώρο έγινε μετακίνηση για συγκεκριμένους λόγους κι εγώ δεν είχα ιδέα. Μπορεί κάποιος να μίλησε και να έγινε κάτι ανάλογο. «Ρε φίλε βοήθα μας και θα σου δώσουμε μία προαγωγή». Μπορεί να έγινε και να μην το πήρα είδηση. Δεν σημαίνει ότι κατ’ ανάγκη το πάρε-δώσε θα ήταν οικονομικό για να βάλω εγώ τους παράδες.