ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΒΡΙΗΛ
Ούτε τα προσχήματα δεν κράτησε ο Γιάννης Αναστασίου στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε της ταπεινωτικής ήττας της Ομόνοιας από τη Νέα Σαλαμίνα με 5-2. Όταν είσαι προπονητής μιας ομάδας με την ιστορία που κουβαλά η Ομόνοια και δέχεσαι πεντάρα δεν έχεις όρεξη για ομιλίες, ούτε για δικαιολογίες. Σκύβεις το κεφάλι και το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι μία «συγγνώμη…».
Αντιθέτως, ο Ελλαδίτης τεχνικός ούτε συγγνώμη δεν είπε στον κόσμο της ομάδας του, αλλά ούτε ανέλαβε την ευθύνη της αποκαρδιωτικής ήττας. Θεώρησε ενδιαφέρον το παιχνίδι (;) και στάθηκε στο ότι έδωσε ευκαιρία σε κάποιους ποδοσφαιριστές θέλοντας να βγάλει συμπεράσματα ενόψει της νέας σεζόν:
«Θέλαμε να δώσουμε την ευκαιρία σε κάποια παιδιά ενόψει της νέας σεζόν και ενόψει του προγραμματισμού σε ποιους μπορούμε να στηριχτούμε και ποιοι θα είναι μαζί μας. Ήταν ενδιαφέρον παιχνίδι. Έβγαλα αρκετά συμπεράσματα. Μην με ρωτήσετε τι. Θα τα κρατήσω για μένα και θα τα μοιραστώ με τους ανθρώπους που θα κάνουμε τον προγραμματισμό», ανέφερε μεταξύ άλλων ο τεχνικός της Ομόνοιας.
Ποια παιδιά πήραν ευκαιρία δηλαδή; Οι Γκαφούρ και Λοέ; Οι οποίοι από τον Γενάρη χρησιμοποιούνται από τον Ελλαδίτη τεχνικό μια φορά τον μήνα (!). Και τι περίμενε ο τεχνικός της Ομόνοιας; Ότι θα ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν και να τον πείσουν, μάλιστα, πως θα πρέπει να βρίσκονται και στο ρόστερ της νέας σεζόν; Δεν είναι ο ίδιος που μας επαναλάμβανε κάθε εβδομάδα ότι η Ομόνοια αυτή είναι και οι δυνατότητες της ομάδας φθάνουν μέχρι ενός σημείου; Τι αποσκοπούσε η χρησιμοποιήση αυτών των δύο ποδοσφαιριστών; Υπήρχε ή υπάρχει δηλαδή περίπτωση να μείνουν στο ρόστερ της επόμενης σεζόν ο Λοέ και ο Γκαφούρ ή ένας εκ των δύο;
Ο ίδιος ο τεχνικός της Ομόνοιας αναιρεί όλα όσα λέει, καθώς αν ήθελε να δώσει ευκαιρίες στους δύο ποδοσφαιριστές θα τους χρησιμοποιούσε τουλάχιστον στο ροτέισιον της ομάδας καθ’ όλη την παρουσία του στον πάγκο των πρασίνων. Η απόφαση του να χρησιμοποιήσει και τους δύο στο βασικό σχήμα ήταν αυτοκαταστροφική και χωρίς καμία λογική, με αποτέλεσμα να διασύρεται η ιστορία της Ομόνοιας.
Δεν μπορεί να θεώρει τον εαυτό του άμοιρο ευθυνών, «ρίχνοντας» (κάθε φορά) την ευθύνη στους άλλους που βρίσκονται γύρω από αυτόν.