ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Μια από τα ίδια για τη φετινή Ομόνοια στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα προχθές και ο στόχος της Ευρώπης όλο και απομακρύνεται. Η ομάδα της Λευκωσίας παραμένει αδιόρθωτη και έκανε τη ζωή της ακόμη πιο δύσκολη. Η διαφορά από την 3η θέση, μετά τα αποτελέσματα της 29ης αγωνιστικής, αυξήθηκε στους 8 βαθμούς και είναι όλο και πιο ορατός ο κίνδυνος η Ομόνοια να μείνει εκτός Ευρώπης μετά από 15 χρόνια.
Μια σεζόν που άρχισε με όνειρα και φιλοδοξίες, μετά την απόφαση για αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος, με την πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, εξελίσσεται ως η πιο εφιαλτική της τελευταίας 15ετίας.
Δεν είναι μόνο η διαφορά που χωρίζει σήμερα το «τριφύλλι» από την 3η θέση αλλά κυρίως η εικόνα που παρουσιάζει, η οποία δεν πείθει πως είναι ικανή να πετύχει τον στόχο της εξόδου στην Ευρώπη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν τερματίσει στην 4η θέση, που είναι ο ρεαλιστικός στόχος για τους πράσινους και να ελπίζουν σε κατάκτηση του Κυπέλλου από ομάδα της πρώτης τριάδας στο πρωτάθλημα. Αυτό όμως θα πρέπει να το περιμένει υπομονετικά μέχρι τα μέσα Μαΐου.
Η έλλειψη σταθερότητας στην απόδοση της ομάδας, αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της φετινής Ομόνοιας. Δεν μπορεί να έχει σταθερότητα μέσα σ’ ένα παιχνίδι, ένα 90λεπτο, όχι σε δεύτερο συνεχόμενο ματς. Και προχθές, παρόλο που είχε δύο καλές στιγμές στο ημίχρονο να φθάσει στο γκολ και γενικά υπήρχε ισορροπία στο παιχνίδι της, στην επανάληψη λες και δεν παρουσιάστηκε στον αγωνιστικό χώρο του ΓΣΠ. Υστέρησε αφάνταστα στον δημιουργικό τομέα, δεν απείλησε σε καμιά περίπτωση, ενώ όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ δεν είχε το σθένος να αντιδράσει.
Είναι ξεκάθαρο πως, όταν η Ομόνοια έχει απέναντί της μια πιο ποιοτική ομάδα δεν έχει τις λύσεις για να την αντιμετωπίσει. Άλλωστε, οι επτά ήττες στο πρωτάθλημα (τρεις από τον Απόλλωνα, δύο από τον ΑΠΟΕΛ και μια από τις ΑΕΚ και ΑΕΛ) αυτό επιβεβαιώνουν και καταδεικνύουν γιατί η ομάδα της Λευκωσίας δεν μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω.