ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Άκουσον άκουσον… Η Ομόνοια έχει να κερδίσει ντέρμπι από τις 8 Φεβρουαρίου 2018 (δεν υπολογίζεται το αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι με τον Απόλλωνα της τελευταίας αγωνιστικής των πλέι οφ πέρυσι).
Τότε επικράτησε με 2-1 της Ανόρθωσης εκτός έδρας, κάνοντας μάλιστα την ανατροπή στο τέλος. Από τότε, ακολούθησαν 14 ντέρμπι, 10 πέρσι και 4 φέτος, στα οποία γνώρισε 13 φορές την ήττα και πήρε μιαν ισοπαλία, την πρόσφατη απέναντι στην Ανόρθωση. Με το αποτέλεσμα αυτό, το 1-1, έβαλε τέλος σ’ ένα σερί 13 ηττών σε ντέρμπι. Δεν είναι κάτι όμως που μπορεί να υπερηφανεύονται στους πράσινους, αφού την ίδια ώρα αυξήθηκαν τα ματς σε 14 στα οποία δεν γεύθηκαν τη χαρά της νίκης.
Διαβάστε επίσης: Oμόνοια: «Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει»
Το γεγονός ότι η Ομόνοια δεν μπορεί να πανηγυρίσει σε τέτοια ματς, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που πέρσι έμεινε εκτός Ευρώπης για δεύτερη συνεχόμενη περίοδο, αλλά την ίδια ώρα κινδυνεύει να μείνει εκτός στόχου και φέτος. Επιτυχίες σε τέτοια ματς δίνουν δυναμική και αυτοπεποίθηση, εξιτάρουν ποδοσφαιριστές και κόσμο, δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες για τη συνέχεια, επιτρέποντας στην ομάδα να κάνει ένα σερί νικών.
Διαβάστε επίσης: Ομόνοια: Αφεντικό μόνο κατά διαστήματα, αδυναμίες που «έβγαζαν μάτι»
Είδηση, λοιπόν, ότι η Ομόνοια πήρε ισοπαλία σε ντέρμπι. Αυτό είναι ενδεικτικό ότι σε μια μεγάλη ομάδα καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια μια κακή νοοτροπία, ενώ με αποφάσεις ανθρώπων που αποτελούν το ποδοσφαιρικό τμήμα και αφορούν στον σχεδιασμό της ομάδας και όχι μόνο, η Ομόνοια δεν λέει να μπει στον σωστό δρόμο.