aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΟΜΟΝΟΙΑ«Μέχρι το σωματείο της Ομόνοιας, μία απόσταση 30' την κάναμε σε τρεις ώρες»

«Μέχρι το σωματείο της Ομόνοιας, μία απόσταση 30′ την κάναμε σε τρεις ώρες»

Από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς του ποδοσφαίρου μας στην δεκαετία 70-80 ήταν ο διεθνής άσος της Ομόνοιας Κλείτος Ερωτοκρίτου που συνδύασε την παρουσία του στο «τριφύλλι» την εποχή που η ομάδα σάρωνε τους τίτλους. Ένας αυτοκρατορικός παίκτης που ξεχώριζε για την άριστη τεχνική του κατάρτιση, το μυαλωμένο παιχνίδι του και τις ηγετικές ικανότητες του. Η «μορφή» της Ομόνοιας γυρίζει τον χρόνο πίσω στο 1973/74 και περιγράφει μοναδικές στιγμές που έζησε με την Ομόνοια.

Αναλυτικά:

«Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ…

Η ποδοσφαιρική χρονιά 1973/74 αρχίζει λίγο δύσκολα γιατί αλλάζει ολοκληρωτικά ο τρόπος ζωής μου και παράλληλα θα πρέπει να προσαρμοστώ αναλόγως με τα νέα δεδομένα, αφού μεγάλο μέρος πλέον της καθημερινότητας μου, έχει να κάμει με τα δεδομένα μιας νέας τάξης πραγμάτων αυτά της πρωτεύουσας. Από το χωριό μου τη Βατυλή, από την Ομόνοια του χωριού μου και από το γυμνάσιο της Λύσης, σε ηλικία 15 χρονών, στο Παγκύπριο γυμνάσιο και στην μεγάλη αγάπη Ομόνοια Λευκωσίας.

Ευτυχώς όλα πάνε καλά και η προσαρμογή γίνεται πολύ γρήγορα. Έτσι μαθήματα και ποδόσφαιρο πάνε πολύ καλά. Το τέλος της σαιζόν με βρίσκει να πανηγυρίζω τον πρώτο μου τίτλο με τα χρώματα της Ομόνοιας Λευκωσίας και να παίρνω το πρώτο μου μετάλλιο πρωταθλητή στο ποδόσφαιρο.

Είναι εδώ που κάποια γεγονότα σημάδεψαν την μετέπειτα ποδοσφαιρική μου καριέρα. Σαν παίκτης της αναπληρωματικής ομάδας με νίκη στο τελευταίο παιγνίδι της χρονιάς απέναντι στον Διγενή στη Μόρφου, σε ένα γήπεδο με χόρτο στολίδι για την εποχή, κατακτούμε τον τίτλο του πρωταθλητή. Το παιγνίδι έγινε σε ένα κατάμεστο γήπεδο στην καταπληκτική πλειοψηφία Ομονοιάτες. Κάνουμε τον γύρο του θριάμβου.

Ακολουθεί ο αγώνας μεταξύ των μεγάλων και η Ομόνοια με νίκη 2-0 κατακτά το πρωτάθλημα. Το τι γίνεται στο γήπεδο με τη λήξη του αγώνα δεν περιγράφεται με λόγια. Όμως αυτό που έγινε κατά την επιστροφή της ομάδας με το λεωφορείο στη Λευκωσία νομίζω δεν πρόκειται να ξαναγίνει. Από το Μόρφου μέχρι την Λευκωσία ο δρόμος ήταν στρωμένος με μερσίνια και ο κόσμος ακροβολισμένος στις δυο άκρες του δρόμου να χειροκροτεί τους πρωταθλητές που επέβαιναν του λεωφορείου. Υπερυψωμένα πανώ έγραφαν διάφορα συνθήματα για την Βασίλισσα Ομόνοια.

Μια απόσταση τριάντα λεπτών περίπου, χρειάστηκε κάπου τρεις ώρες να την διανύσουμε και να φθάσουμε στο σωματείο της Ομόνοιας στη Λευκωσία. Η πιο ωραία διαδρομή που έκανα, που παρακαλούσα να μην τέλειωνε ποτέ και που ευχαριστούσα το θεό που μου έδωσε την ευλογία να ζήσω αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές. Την ίδια στιγμή ένοιωθα μεγάλη ευγνωμοσύνη στον πατέρα μου Χαράλαμπο για την επιμονή του, παρά τις πολλές προτάσεις που υπήρχαν από ομάδες Α κατηγορίας, να με πάρει στην λαοφιλή ομάδα της Ομόνοιας».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ