ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ*
Ο αρχαίος δοκιμιογράφος και ιστορικός Φιλόσοφος Πλούταρχος συνέγγραψε αριστουργηματικά στη συλλογή έργων του «Ηθικά», στη πραγματεία «Περί Παιδών Αγωγής»: «Τα μεν ράδια τους αμελούντας φεύγει, τα δε χαλεπά ταις επιμελείαις αλίσκεται». Ο Πλούταρχος ασκεί κριτική σ’αυτό που βλέπει ως συστηματική προκατάληψη. Σε ελεύθερη μετάφραση: «Σε αυτούς που είναι αμελείς, τα πιο εύκολα ξεφεύγουν, ενώ τα δύσκολα πετυχαίνονται με συστηματική προσπάθεια».
Ουσιαστικά και πρακτικά, αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετώπιζουμε ως Κύπριοι στο ποδοσφαιρικό μας γίγνεσθαι, όσον αφορά στο κεφάλαιο Εθνική Ομάδα. Η ποδοσφαιρική μας κοσμοαντίληψη και το χαμηλό επίπεδο αθλητικής εκπαίδευσης, μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην λανθασμένη και ανεπαρκή ψηλάφιση των εμποδίων και στην επιδερμική προσέγγιση των προβλημάτων, τα οποία χρειάζεται να αντιμετωπιστούν προκειμένου να καταφέρει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να επιτύχει την υπέρβαση πρόκρισης σε τελική φάση μεγάλης διεθνούς διοργάνωσης.
Και εννοείται ότι εμπλέκω και τον υποφαινόμενο σ’ αυτό το παιχνίδι επίρρηψης ευθυνών. Όλοι είμαστε συνένοχοι σ’ αυτό το κακογυρισμένο σήριαλ που παρακολουθούμε κάθε σεζόν περί τα τέλη Σεπτεμβρίου. Βγάζουμε τη γλώσσα μας για βόλτα, για να κάνουμε υποδείξεις και ισοπεδωτική κριτική, να αναζητήσουμε πρόχειρες λύσεις, καταλήγοντας πάντα να φάσκουμε και να αντιφάσκουμε. Τι είναι όμως αλήθεια και τί ψέματα; Αντέχουμε να την αντικρύσουμε; Είναι τόσο απλό και εύκολο όσο ισχυρίζονται μερικοί; Αλήθεια, δεν θα το ‘λεγα…
Στο χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου χρειάζεται να γίνουν αποφασιστικές τομές, μέσω των οποίων η Εθνική ομάδα να οδηγηθεί σ’ αυτό που για τους πλείστους μοιάζει ακατόρθωτο και όνειρο θερινής νυκτός: Δηλαδή μία πρόκριση σε τελική φάση διεθνούς διοργάνωσης. Και όχι, η αναφορά σε πλάνα και προγράμματα δεν είναι άξια γέλωτος, είναι έξι κινήσεις σε συγκεκριμένους τομείς ευθύνης επί της ουσίας, όπου χρίζουν άμεσης και στοχευμένης διόρθωσης. Για να βαδίσουμε όμως στο επίπεδο στρατηγικών και κομβικών αποφάσεων, οφείλουμε πρωτίστως να κάνουμε την αυτοκριτική μας και την ανασκόπηση της μέχρι τώρα αποδοτικότητας των κινήσεων μας.
Γιατί αποτυγχάνουμε; Είναι κακός ο Κύπριος ποδοσφαιριστής, είναι ατάλαντος, ή ως λαός αποτελούμαστε από νοθευμένο γεννετικό υλικό; Τίποτα από αυτά. Αυτό είναι το ευαγγέλιο ενός μίζερου και πλήρως ευθυνόφοβου mindset. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής είναι πιο παραγκωνισμένος και από το άθλημα του νέτμπολ στους Ολυμπιακούς αγώνες. Γνωρίζει τη μεγαλύτερη δυνατή παρακμή που μπορεί να υφίσταται ποδοσφαιριστής σε πρωτάθλημα της χώρας του.
Σύμφωνα και με τη τελευταία έρευνα του Παγκόσομιου Κέντρου Αθλητικών Σπουδών (CIES) στην Ελβετία είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στην ξενομανία και στη περιθωριοποίηση των ποδοσφαιριστών μας. Βέβαια, μετά από αυτή τη παρατήρηση, δεν ανακαλύψαμε τη ταχινόπιττα, ούτε μάθαμε κάτι νέο, απλά επιβεβαιώσαμε τη κατάντια μας, γιατί περί κατάντιας πρόκειται. Όσοι θέλουν να ζουν σε μια εικονική πραγματικότητα, δικαίωμά τους.
Οι πρόσκαιρες χαρές, χωρίς ουσιαστικό περιεχομένο που προσφέρουν οι ξενόκτιστοι σύλλογοί μας, αποτελούν στον απόλυτο βαθμό το «σκληρό ναρκωτικό» του Κύπριου φίλαθλου, που τον ρίχνουν σε ύπνωση μέχρι να ξυπνήσει στην επόμενη αποτυχία της Εθνικής του ομάδας. Για να μην αναφέρω οτι οι περισσότερες των ομάδων μας δημιουργήθηκαν με κάποιες αρχές στη καταστατική τους προκήρυξη, που σε καμία των περιπτώσεων δεν τις τηρούν.
Για να το πάω και ένα βήμα παρακάτω αν ζούσαν οι ιδρυτές τους θα σταματούσε η κυκλοφορία του αίματος τους από το σοκ με τη κατάσταση που επικρατεί. Οπόταν, στο χέρι μας είναι να θέσουμε κάποιες σαφείς κατευθυντήριες γραμμές, τις οποίες θα υλοποιήσουμε κάτω από ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο και χρονοδιάγραμμα. Το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στις πρακτικές που θα ακολουθήσουμε με τους «Big 6» (σ.σ. ομάδων της 6άδας)
Τα «μάνα μου και χαρώ σε» και η ελαστικότητα στη λήψη ριζοσπαστικών αποφάσεων οδηγούν σε μία μαύρη τρύπα. Η διοίκηση της ΚΟΠ για να πάρει σάρκα και οστά, η γνώμη της να αποκτήσει ουσιαστική ισχύ, προστατεύοντας και θωρακίζοντς ταυτοχρόνως το ποδόσφαιρό μας, πρέπει να μην κάνει το χειραγωγημένο παπαγαλάκι των «Big 6». Αλλιώς το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που όλοι γνωρίζουν αλλά κάνουν τα στραβά μάτια. Η ασυδοσία και η αυθαιρεσία, το «φάτε να φάμε και παίξε πελλό» των μάνατζερς κυριαρχεί και ευδοκιμεί, με αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να καθορίζουν το τι μέλλει γενέσθαι στο ποδόσφαιρο αυτής της χώρας, ρίχνοντας παράλληλα την Εθνική μας ομάδα σ’ έναν ποδοσφαιρικό Ταύγετο χωρίς πάτο.
Τι εννοώ; Ας μην κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας, όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τους μάνατζερς και πόσο αρνητικά θα επηρεάσει τη δουλειά τους η έντονη παρουσία του Κύπριου ποδοσφαιριστή στις 11άδες των ομάδων μας. Κάτι που θα σημάνει και την μείωση της πελατείας τους. Συνεπώς, μην γελιέστε, υπάρχει σφοδρή σύγκρουση συμφερόντων, αναγκάζοντας έτσι γνωστά γραφεία μανατζαρέων να έχουν άμεσο λόγο στη ΚΟΠ.
Εν τέλει, για να μην κατηγορηθώ και για αερολογία, επισυνάπτω τις 6 τομές που εισηγούμαι οι οποίες θα καθορίσουν ζωτικά το μέλλον της Εθνικής ομάδας:
1. Το πρωτάθλημα θα διεξάγεται με 12 ομάδες. Οι πρώτες 6 ομάδες της προηγούμενης χρονιάς θα πρέπει να χρησιμοποιούν υποχρεωτικά 5 Κύπριους ποδοσφαιριστές. Οι επόμενες 6, καλούνται σε υποχρεωτική χρησιμοποίηση 8 Κύπριων ποδοσφαιριστών. Με το τρόπο αυτό αντισταθμίζεται το αριθμητικό χάσμα που χώριζε τον Κύπριο ποδοσφαιριστή με τον ξένο. 78 Κύπριοι στη βασική ενδεκάδα, έναντι 68 ξένων.
2. Όλες οι Εθνικές και οι ομάδες στο πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας της ΚΟΠ κάτω των 15 θα αγωνίζονται μ’ ένα κοινό συμφωνηθέν σχήμα (4-3-3 ή 4-5-1) προκειμένου να μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές μας να γίνουν πιο δημιουργικοί με τη μπάλα.
3. Η στοχευμένη επιχορήγηση κινήσεων από Χορηγό-Γίγαντα του ποσού των 274.000 ευρώ.
Α) Δημιουργία 5 συνδέσμων εθνικών ομάδων σε όλη τη Κύπρο και διαμοιρασμός 20.000 ευρώ για τα έξοδα της χρονιάς.
Β) Πριμοδότηση ομάδων με μη τραυματισμένους παίχτες πρίν από αγώνα της Εθνικής(για να σταματήσει το γνωστό παραμύθι). 14000 ευρώ/έτος στις ομάδες με θέση 1-6 και 5000/έτος ευρώ στις ομάδες 6-12.
Γ) Οι 3 μάνατζερς με τη μεγαλύτερη οικονομική ζημιά από το μέτρο χρησιμοποίησης Κυπρίων θα προσληφθούν από τη ΚΟΠ. Η αρμοδιότητα τους θα είναι να μαζεύουν ξένους σκάουτερ στα ματς της Εθνικής, ενώ θα λαμβάνουν ετήσιο μισθό 60.000 ευρώ.
Επιτηδευμένα και συνειδητά, η λέξη «νοοτροπία» απουσίαζε από το κείμενό μου. Είναι για να τονίσω και να υπογραμμίσω ότι οι νοοτροπίες κτίζονται, δεν δημιουργούνται από τη μια μέρα στην άλλη. Αποτελεί, μια φτηνή δικαιολογία, αποκούμπι των απανταχού losers. Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στο θέμα που δημιουργήθηκε αισχάτως σε ότι αφορά την αναμέτρηση με την Εθνική Ελλάδος και τα ψευδοδειλήμματα περί πατριωτισμού.
Συμφωνούμε οτι η Κύπρος ανήκει στον ευρύτερο Ελληνισμό και στο ελληνικό Έθνος. Όμως, ο πατριώτης δεν φαίνεται σε ποδοσφαιρικούς αγώνες. Ο αυθεντικός και αγνός πατριώτης εκφράζεται μέσα από τις επιλογές που κάνει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Δίνοντας τη ψήφο του σε ανθρώπους που θα εκπροσωπήσουν καλύτερα τα «πιστεύω» του, οι οποίοι προβάλλουν ανιδιοτελώς το Εθνικό μας πρόβλημα, φέρνοντας την Τουρκία προ των ευθυνών της. Επίσης ένας άλλος τρόπος είναι και αυτός που επιλέγουν οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ με τη μοιρασμένη σημαία της Κύπρου και το σύνθημα «bring the marbles back».
Υ.Γ.: Σκοπός του άρθρου δεν είναι ούτε να προσβάλει, ούτε να θείξει υπολήψεις, ούτε να συκοφαντήσει. Σκοπός του είναι να καυστηριάσει και να προβληματίσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, με γνώμονα την αγάπη όλων για το ποδόσφαιρο.
*Ο Χάρης Μιλτιάδους είναι δημοσιογράφος και μεταπτυχιακός φοιτητής Αθλητικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο «Γιόχαν Κρόιφ».