Να αρχίσουμε από τα βασικά. Στο τιμόνι της εθνικής μας ομάδας ο Τιμούρ Κετσπάγια είναι… εύκολος στόχος. Καλώς ή κακώς είναι μονίμως στο στόχαστρο κι όσο δεν έρχονται καλά αποτελέσματα, σε επίπεδο κριτικής θα «τρώει το ξύλο της αρκούδας».
Το μεγάλο πρόβλημα με τον Τιμούρ είναι ότι -επικοινωνιακά τουλάχιστον- δεν προσπαθεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Θα μου πείτε, «έτσι ήταν πάντα», αλλά σε αυτόν τον τόπο δεν είναι όλοι θαυμαστές του, ούτε και αναπολούν όλοι τη χρυσή εποχή της Ανόρθωσης. Τις τελευταίες δύο – τρεις ημέρες έκανε ολέθρια λάθη σε ότι αφορά στην εικόνα και στο μέλλον του. Κι εκείνη ακόμη η επίθεση στους δημοσιογράφους, οι οποίοι δεν πήγαν -αργία ημέρα- στη συνέντευξη Τύπου, δεν χρειαζόταν. Πολύ περισσότερο, όμως, δεν χρειαζόταν εκείνη η δήλωσή του, ότι «δεν είμαστε εθνική μεγάλων δυνατοτήτων, δεν μου αρέσει να κοροϊδεύουμε τον κόσμο».
Αν ανατρέξουμε σε παλαιότερες δηλώσεις του Τιμούρ Κετσπάγια, θα διαπιστώσουμε ότι όντως κάποιος μας κοροϊδεύει! Διότι όταν ανέλαβε μας είπε ότι ο στόχος του «είναι να πάμε ένα βήμα μπροστά» και ότι «θα κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε τις νίκες και να κάνουμε τον κόσμο χαρούμενο»! Όλα αυτά μπροστά στην κάμερα…
Αυτό να «να πάμε μπροστά» μοιάζει με καραμέλα στα χείλη του Κετσπάγια. Πριν ένα χρόνο μας έλεγε «πιστεύω στην ομάδα, πιστεύω στους ποδοσφαιριστές ότι αυτή η ομάδα μπορεί να πάει πολύ καλύτερα απ’ ότι ήταν μέχρι τώρα»! Πως διάολο, ξαφνικά, έχουν ανατραπεί όλα, και γίναμε του μπάτσου και του κλότσου;