Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ «GOAL»
Η επιφανειακή προσέγγιση και η υποκρισία συγκαταλέγονται στις μεγαλύτερες παθογένειες του κυπριακού ποδοσφαίρου. Στην απουσία ενδελεχούς μελέτης οδηγούμαστε σε ευκαιριακά συμπεράσματα, τα οποία είναι περισσότερο προϊόν της στρουθοκαμηλιστικής μας νοοτροπίας.
Στο κεφάλαιο εθνική Κύπρου, η υποκρισία πιάνει ταβάνι. Όλοι κρατάμε μια σκούπα και σπρώχνουμε τα πλείστα προβλήματα κάτω από το χαλί. Για την ακρίβεια, μεγεθύνουμε κάποια προβλήματα και τα υπόλοιπα «δεν βαριέσαι, αδελφέ…».
Οι σερί ήττες (συντριβές για την ακρίβεια) από την Σκωτία και την Ισπανία οδηγούν στην… «κατακρεούργηση» του Τιμουρ Κετσπάγια και των διεθνών. Κι όταν τα Social Media είναι στα καλύτερά τους στην ανθρωποφαγία, δεν μένει τίποτα όρθιο. Κι η υποκρισία εκτοξεύεται. Βρε αθεόφοβοι, ο Κετσπάγια ήταν πάντα ο… Κετσπάγια.
Όπως είναι σήμερα ήταν και πριν τρία χρόνια και πριν πέντε χρόνια και πριν δέκα χρόνια! Οι δε διεθνείς μας, και ατομικά και ως σύνολο, είναι στα ίδια επίπεδα που ήταν και πέρυσι και πριν τρία χρόνια και πριν πέντε χρόνια! Τώρα ανακαλύψαμε ότι μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητες των διεθνών μας; Ο αντικειμενικός κριτής θα μπορούσε να αξιολογήσει ότι η «τριάρα» από τη Σκωτία και η «εξάρα» από την Ισπανία είναι ο ορισμός του… «ό,τι δίνεις παίρνεις».
Υ.Γ.: Ως ποδοσφαιρική οικογένεια, θα ήταν καλό, κάποτε, να «αποκαταστήσουμε» τον -με βάση τα αποτελέσματα- κορυφαίο προπονητή στην εθνική Κύπρου. Ο Πανίκος Γεωργίου (ο οποίος μεταξύ άλλων είχε οδηγήσει την εθνική μας στη νίκη επί της Ισπανίας!) πριν από 20 τόσα χρόνια «αποκαθηλώθηκε» άνευ λόγου και αιτίας. Επειδή δεν ήταν αρεστός στις «φίρμες» και δεν είχε… «καλή επικοινωνία με επικοινωνία με τους διεθνείς». Οι γνωστές αρλούμπες!