Έχουν καταντήσει τόσο κουραστικές οι συσκέψεις, οι συζητήσεις και οι αναφορές για τη βία στα γήπεδα, που το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας, η πλειονότητα των συμπολιτών μας, αρνείται να τις «παρακολουθήσει». Θεωρεί ότι δεν αξίζει τον κόπο, αν και όσοι επιμένουν να πηγαίνουν στο γήπεδο, κινδυνεύουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να καταλήξουν στο νοσοκομείο!
Ο ορισμός της απαξίωσης, η επιβεβαίωση της ανεπιτυχούς προσπάθειας καταπολέμησης αυτής της γάγγραινας που επανήλθε κι είναι τόσο ισχυρή που είναι έτοιμη να γκρεμίσει ότι όρθιο υπάρχει. Αν υπάρχει…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, στον οπαδικό πόλεμο που βιώνουμε συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό, τεράστια είναι ευθύνη των ηθικών αυτουργών. Δυστυχώς η ηθική αυτουργία, έχει ονοματεπώνυμο ή καλύτερα ονοματεπώνυμα. Είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι ανερυθρίαστα και με ιδιοτέλεια μηχανορραφούσαν για την επιστροφή στα γήπεδα των ποδοσφαιρικών συμμοριών. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα κροκοδείλια δάκρυα κι -επιτέλους- ας φροντίσουν να επανέλθει η ομαλότητα, κατά την οποία δεν έσπαζε ρουθούνι!