ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Ομολογώ ότι μου είχε διαφύγει η σκιαγράφηση του αείμνηστου Νίκου Μουσιούττα για τη… σύγχρονη Κύπρο. Τα τρία «Φ», «φούρπος, φουκού και φορητό», συμβάλλουν απλόχερα για να έχουμε μία πλήρη εικόνα της χώρας που ζούμε. Εφάμιλλη, ίσως, της κορυφαίας ατάκας του Γλαύκου Κληρίδη περί Κράτους-μπανανίας. Οφείλω, λοιπόν, ευχαριστίες στον συνάδελφο Πανίκο Χαραλάμπους, ο οποίος με το χθεσινό σχόλιό του στον «Οικονομικό Φιλελεύθερο» βοήθησε σημαντικά στον εμπλουτισμό των γνώσεών μας.
Θέμα του σχολίου ήταν η εξαγγελία για την υλοποίηση της απόφασης του 2007 για διαγραφή φορολογικών χρεών των ποδοσφαιρικών σωματείων ύψους 19,5 εκ. ευρώ. Μια ανάλυση της διαδρομής που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια στην οικονομική σχέση Κράτους-σωματείων με καίρια -και αναπάντητα- ερωτήματα προς τον πολιτικό κόσμο, τη Γενική Εισαγγελία και της εφορίας Φορολογίας.
Κι επειδή τις τελευταίες ημέρες το θέμα είναι ψηλά στην ατζέντα της ειδησεογραφίας και αρθρογραφίας, καλό θα ήταν να θυμηθούμε ότι οι παροχές προς τον φούρπο -κατά τον Νίκο Μουσιούττα- ήταν πάντοτε πλουσιοπάροχες και πρωτίστως ανεξέλεγκτες. Η δε σημερινή (ψευδο)«γκρίνια» αγγίζει τα όρια της υποκρισίας, αφού είχαν προηγηθεί πάμπολλες εξαγγελίες και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος «εσύ που για μια εικοσαετία ήσουν σφόδρα εναντίον της κάθε μορφής ανεξέλεγκτης και προκλητικής κρατικής οικονομικής χορηγίας προς τα ποδοσφαιρικά σωματεία, πώς διάολο είσαι σήμερα υπέρ της διαγραφής των χρεών;».
Η απάντηση είναι απλούστατη. Ναι! Διότι με αυτόν τον τρόπο θα αρθεί μία στρέβλωση που χρονολογείται από το 1998 όταν ο Γλαύκος Κληρίδης διέγραψε οφειλές των σωματείων ύψους 2 εκ ευρώ. Και συνεχίστηκε με το Σχέδιο Στήριξης του Τάσσου Παπαδόπουλου ύψους 12 εκ. ευρώ το 2003. Και συνεχίστηκε με το Σχέδιο Αποπληρωμής Οφειλών προς το Κράτος ύψους 10 εκατ. ευρώ, πάλι επί Τάσσου το 2007. Και συνεχίστηκε με παράταση πληρωμών το 2011 επί Δημήτρη Χριστόφια για να περάσουν τα Κριτήρια της ΟΥΕΦΑ! Και συνεχίστηκε και πάλι επί Χριστόφια το 2012 με καταβολή των οφειλών σε 48 μηνιαίες δόσεις. Και συνεχίζεται επί Νίκου Αναστασιάδη με το ενδεχόμενο οι μηνιαίες δόσεις να γίνουν… 248!
Πόση ανοργανωσιά σ’ αυτόν τον τόπο; Αφού τα χάρισαν ο Κληρίδης, ο Τάσσος, ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης, γιατί εμφανίζονται ακόμη στον λογαριασμό των σωματείων ως οφειλές;
Υ.Γ.: Για να κάνω τη σύγκριση, προσπάθησα να βρω σχόλια του 2007 για τη διαγραφή των χρεών των σωματείων. Στο πρώτο μετροφύλλημα έπεσα πάνω σε ένα πραγματικό διαμάντι που καταδεικνύει τον τρόπο που σκεφτόμασταν (και δρούσαμε) το 2007. Μία διαφήμιση της… μακαρίτισσας της Λαϊκής Τράπεζας: «Φορτώστε τα… στον κόκορα. Δάνειο Διακοπών εδώ και τώρα! …Το μόνο που θα σας απασχολεί είναι το που θα πάτε να χαλαρώσετε και να φορτίσετε τις μπαταρίες σας. Δουλεύετε όλο τον χρόνο, σας αξίζει να περνάτε καλά»! Μία διαφήμιση 100% αληθινή. Μέχρι που έπεσε ο διακόπτης. Το πάρτι ετέλειωσε!