Ο Ευαγόρας Χριστοφή, ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία της Ομόνοιας με 18 τίτλους στο παλμαρέ του (5 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα, 7 ασπίδες) και 463 συμμετοχές (108 γκολ), ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Βάλε Ένα Γκολ» στον Active (107.4 & 102.5) με τους Ιάκωβο Κακουρή και Πανίκο Θεοδοσίου.
Ο 58χρονος πλέον παλαίμαχος άσος του «τριφυλλιού», που υπήρξε για τουλάχιστον μια 15ετία ο φυσικός ηγέτης στα μετόπισθεν της ομάδας και μάλιστα το 2008 συμπεριλήφθηκε από την παγκόσμια ομοσπονδία ιστορίας και στατιστικής ποδοσφαίρου (IFFHS) στη λίστα με τους κορυφαίους αμυντικούς σκόρερ της τελευταίας 20ετίας (31ος με 65 γκολ σε 321 παιχνίδια), γύρισε τον χρόνο πίσω και θυμήθηκε παλιές στιγμές από την εποχή που έπαιζε στην Ομόνοια που ήταν πραγματικό φόβητρο και σάρωνε πρωταθλήματα και κύπελλα στο διάβα της.
Αρχικά, μίλησε για τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα και το πώς κατέληξε από την Ομόνοια Στροβόλου στην Ομόνοια το 1979. «Η Στροβόλου ήταν η ομάδα της περιοχή μας, όπου έπαιξα ένα χρόνο. Η αιτία να πάω στην Ομόνοια ήταν ο Ανδρεας Κωνσταντινου (Εσσο), ο οποίος ερχόταν και παρακολουθούσε όλες τις ομάδες. Έκανε σκάουτινγκ που δεν κάνει κανένας ακόμη και σήμερα. Ήξερε όλους τους μικρούς των ακαδημιών, μέχρι και το αγροτικό. Όταν του ανέφεραν το όνομά μου, με ήξερε. Πήγα λοιπόν στην Ομόνοια και ήμουν στη δεύτερη ομάδα, όταν τελικά ο Βούλγαρος Πέτερ Αργίροφ, που ήταν προπονητής της πρώτης ομάδας, με προώθησε. Έψαχνε ευκαιρία και όταν την βρήκε με έβαλε στην αποστολή, αγωνίστηκα και τον δικαίωσα. Στο ντεμπούτο μου παίξαμε με τον Διγενή, κερδίσαμε 4-0 και έβαλα δύο γκολ. Τότε άρχισε να με χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο».
Ο Ευαγόρας Χριστοφή, που άρχισε την καριέρα του ως επιθετικός αλλά στη συνέχεια μετακινήθηκε στην αμυντική γραμμή, θυμήθηκε το μικρό διάλειμμα τριών ετών (1982-1985) που έκανε όταν απουσίαζε στη Νέα Υόρκη για σπουδές και αγωνιζόταν στον Παγκύπριο, αλλά και τη μετεγγραφή που δεν έκανε ποτέ. «Πήγαμε με τον Κωστάκη Πέτσα. Ήταν η ευκαιρία, πιστεύαμε ότι και το ποδόσφαιρο θα ήταν καλύτερο. Ήταν μια περιπέτεια. Ο Φίλιπ Κρίστοφερ, ήταν ο άνθρωπος που μας βοηθούσε. Την τριετία που αγωνιστήκαμε στον Παγκύπριο, κατακτήσαμε και δύο κύπελλα Αμερικής που ήταν τεράστια επιτυχία. Όλοι οι παίκτες ήμασταν Κύπριοι και Ελλαδίτες. Δεν είχαμε ξένους σε εκείνη την ομάδα», είπε.
Και συνεχίζοντας ανέφερε το μεγάλο του παράπονο που ήταν να μην πάει μετεγγραφή στο εξωτερικό: «Ήμουν πολύ κοντά στην ΑΕΚ Αθηνών. Μου το έκαναν σίγουρο, όμως όταν ήρθα στην Κύπρο και πήγα στην Ομόνοια, μου είπαν όχι. Απογοητευτικά πολύ γιατί ήθελα να πάω και το είχα δεδομένο. Τους έλεγα να με δώσουν δανεικό ένα χρόνο και αν δεν τα κατάφερνα θα επέστρεψα, αλλά ούτε αυτό το αίτημά μου έγινε δεκτός. Δεν υπήρχαν συμβόλαια τότε, αν σε άφηνε η ομάδα σε άφηνε. Θυμάμαι, επίσης, ότι μια εποχή είχα πολλές διαφωνίες με την ομάδα και ήθελα να αποχωρήσω, με ήθελε μια ομάδα στην Αυστραλία και όταν ήρθα με διαπραγματεύονταν για τον Πεζοπορικό».
Μετά από σχετική ερώτηση, ο Ευαγόρας Χριστοφή μίλησε και για εκείνο το γκολ με το οποίο άνοιξε το σκορ στη νίκη της Ομόνοιας επί του Απόλλωνα με 2-0, την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 1992-1993, συμβάλλοντας στην επιστροφή του «τριφυλλιού» στην κορυφή έπειτα από τέσσερα χρόνια. «Είχαμε χάσει το προηγούμενο ματς με τον Πεζοπορικό και είμασταν πολύ λυπημένοι. Χρειαζόμασταν μόνο νίκη με τον Απόλλωνα. Θέλαμε τόσο πολύ εκείνο το πρωτάθλημα. Ο Γιόζεφ Τζούριακ, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών εκείνον τον καιρό αλλά και λόγω ηλικίας, ήταν λίγο βαρύς στον αγωνιστικό χώρο και εμείς θέλαμε πιο γρήγορους παίκτες για να πιέζουμε. Γι’ αυτό έμεινε στον πάγκο ο Τζούριακ και τελικά ο Άρσοφ με έβαλε εμένα και τον δικαίωσα».
Όταν η συζήτηση με τους συνάδελφους Ιάκωβο Κακουρή και Πανίκο Θεοδοσίου ήρθε στο σήμερα και στην εποχή που ζούμε με την πανδημία του κορωνοϊού, ο παλαίμαχος άσος της Ομόνοιας αναφέρθηκε και σε εκείνο το παιχνίδι με διαιτητή τον Στέφανο Χατζηστεφάνου με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο (4-4) που έμελλε να μείνει στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου. «Σίγουρα με την πανδημία του κορωνοϊού θα υπάρχουν επιπτώσεις στον χώρο του αθλητισμού. Εγώ δεν λυπάμαι που κάποιοι θα χάσουν τεράστια συμβόλαια. Εγώ λυπάμαι τον υπόλοιπο κόσμο. Και για εμένα το χειρότερο από όλα είναι τα κεκλεισμένων των θυρών,. Άλλο να βλέπεις το ματς από τηλεόραση και άλλο να το ζεις από το γήπεδο. Κι αυτό ισχύει και για τους οπαδούς και για τους παίκτες. Αν παιχτούν τα παιχνίδια χωρίς κόσμο, θα είναι μειονέκτημα για όλες τις ομάδες που παίρνουν κόσμο. Εγώ ποτέ μου δεν αντιμετώπισα κάτι τέτοιο, θα το θυμόμουν έντονα. Τότε μας τιμωρούσαν αλλά αγωνιζόμασταν εκτός έδρας, όχι χωρίς κόσμο. Θυμάμαι πως μετά από εκείνο το περιβόητο παιχνίδι με τον Απόλλωνα και διαιτητή τον Χατζηστεφάνου, τιμωρηθήκαμε με τρεις αγωνιστικές εκτός έδρας. Φυσικά όπου παίζαμε ήταν πάντα γεμάτο το γήπεδο. Μετά την τιμωρία με τον Απόλλωνα παίζαμε με τον Εθνικό στην Άχνα και οι οπαδοί μας είπαν ότι θα πηγαίναν στο γήπεδο αλλά δεν θα έμπαιναν μέσα. Είχα συναντηθεί έξω από το γήπεδο τον Κίκη Φιλίππου και μου είπε «μακάρι να μπουν μέσα, το περιμέναμε πως και πως αυτό το ματς”».
Σε ερώτηση πως και δεν ήταν ανάμεσα στους παίκτες της Ομόνοιας που τιμωρήθηκαν μετά από το ματς με τον Απόλλωνα, είπε: «Εγώ δεν πήγα στους καυγάδες. Μου ήρθε μια αναλαμπή, πήγα στο σημείο του κόρνερ και έπιασα το κεφάλι μου. Είχα και εγώ τόσο θυμό μέσα μου, αλλά ούτε να τον γλυτώσω ήθελα ούτε να κάνω επεισόδια. Θυμάμαι τη στιγμή που ήμουν εκεί σκυφτός στο κόρνερ, ήρθε ο Δημήτρης Ιωάννου και μου χτύπησε στον ώμο, και μου είπε “εντάξει ένα παιχνίδι είναι”. Προσπαθούσε να με παρηγορήσει».
Ο Ευαγόρας Χριστοφή αναφέρθηκε και στην απόφασή του να ασχοληθεί με την προπονητική. «Η προπονητική μου άρεσε, ειδικά όταν πήγα στη Δόξα και ανέλαβα σαν παίκτης/προπονητής. Καταφέραμε για πρώτη φορά να ανεβάσουμε την ομάδα στην Α’ Κατηγορία. Ο πρόεδρος δεν έφερε παίκτες γιατί ήθελε με τα λεφτά να φτιάξει γήπεδο. Μου είπε ότι θα βοηθήσει, αλλά δεν το έκανε, προσπαθήσαμε να μείνουμε κατηγορία, πολεμούσαμε τα παιχνίδια χωρίς ξένους, αλλά δεν τα καταφέραμε. Προπόνησε και άλλες ομάδες μικρών κατηγοριών, όμως το πέρασμά μου από τη Β’ Κατηγορία ως προπονητής, μου έδωσε μεγάλη απογοήτευση. Το παρασκήνιο είναι τεράστιο στις μικρότερες κατηγορίες. Μόνο όταν είσαι κοντά θα το αντιληφθείς. Έζησα πράγματα και θαύματα. Το κυριότερο όμως ήταν οι συνθήκες, χάλια αποδυτήρια και γήπεδα. Υπήρχε πρόεδρος που μου είπε “αυτή η ομάδα μας βοήθησε πέρσι και πρέπει να ξεχρεώσουμε”. Τότε ήταν που τα παράτησα και έφυγα».
Μείνετε συντονισμένοι, θα ακολουθήσουν και άλλα ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα μας www.goal.com.cy από τη συνέντευξη του Ευαγόρα Χριστοφή στην εκπομπή «Βάλε Ένα Γκολ» στον Active…