Ο Τάκης Μιχαήλ, συγγραφέας του βιβλίου «Όταν η μπάλα μιλούσε κυπριακά», δημοσιεύει ένα απόσπασμα για τον Κρίστη Βέβη του Απόλλωνα, ο οποίος έφυγε χθες από τη ζωή.
Αναλυτικά:
«Ο Κρίστης Βέβης δηλώνει «του Απόλλωνα». Εδώ υποστηρίζεται ότι ο Κρίστης δεν είναι της μιας ομάδας ή της άλλης, είναι ένας από αυτούς τους ποδοσφαιριστές που χαρακτηρίζονται σαν, «του κυπριακού ποδοσφαίρου». Ένας άνθρωπος ο οποίος σαν ποδοσφαιριστής έδωσε όσα μπορούσε να δώσει μέσα από τις δυο μεγαλύτερες και ενδοξότερες ομάδες της Λεμεσού όπου αγωνίστηκε. Ένας που με το ήθος του, την ευγένεια του, και τη συνολική παρουσία του στη κοινωνία έδωσε μαθήματα και έγινε παράδειγμα προς μίμηση προς τους συνανθρώπους του. Ένας αθλητικός παράγοντας που και σήμερα ακόμα όταν σε ηλικία που τα ογδόντα του είναι παρελθόν βρίσκεται καθημερινά στα γήπεδα να συμβουλεύσει τους νεότερους.
Ένας άνθρωπος που η ποδοσφαιρική του αξία μαζί και με τα ψυχικά του χαρίσματα ξεπέρασαν τα αποδυτήρια των ομάδων του και τα σύνορα της πόλης του, ε, δεν μπορεί να εγκλωβιστεί μέσα σε αυτά. Ο Κρίστης Βέβης δηλώνει «για πάντα Απολλωνίστας», εγώ τον κατατάσσω σε αυτούς που ονομάζω, «του κυπριακού ποδοσφαίρου».
Ο πλούτος του: “Πηγαίνω με φίλους για ένα μεζεδάκι, πάω το πρωί στο κολύμπι, και έρχεται κόσμος κάθε ηλικίας για να με χαιρετήσουν. Γεια σου Κρίστη, έτσι απλά. Κέρδισα φίλους… Κέρδισα και αυτά”.
Και μου δείχνει τα σημάδια στο πιγούνι και στο μέτωπο. Ανάμνηση παλιά, από τη μπάλα με τα ράμματα, με το “βιζούδι” έξω, που πολλές φορές την γρασάρανε για συντήρηση. “Εγώ, είχα μανία και τη κτυπούσα με τις κεφαλιές. Γι’ αυτό και η μπάλα με αγάπησε και μου άφησε τόσα πολλά σημάδια, να μη τη ξεχάσω”.
Από τις χωραφκιές του Άη Αντώνη, και αυτός με τον Γαβαλά, βρίσκεται το 1950 στην ΑΕΛ. Μαζί του οι Ίτταλος, Ξυσταράς, κ.α. Πρώτη προπόνηση και δίτερμα στο γήπεδο του Ανταίου. Δεν χρειαζότανε ο Γαβαλάς να δει κάτι παραπάνω ή να τον δοκιμάσει στη δευτέρα ομάδα. Από το δίτερμα τον πέρασε αμέσως στην πρώτη ομάδα σαν χαφ δεξί με χαφ αριστερό τον Μαυρόκωλο. Με την ΑΕΛ, ο Κρίστης είχε μια πολύ πετυχημένη καριέρα και κέρδισε δυο παγκύπρια πρωταθλήματα.
Ακολουθεί και αυτός μαζί με άλλους συμποδοσφαιριστές του τον Γαβαλά και βρίσκονται στον Απόλλωνα. Στη νέα του ομάδα καθιερώνεται στη θέση του σέντερ μπάκ, μια θέση στην οποία έκαμε τις καλύτερες του εμφανίσεις και έγινε ευρύτερα γνωστός στο κυπριακό φίλαθλο κοινό.
Το παρατσούκλι που του χάρισαν ήταν “ο βράχος”. Έξω από το γήπεδο, με όλη τη σεμνότητα που τον διακρίνει, αυτό το κεφάλι ήταν χαμηλωμένο στο δρόμο του, και ο βράχος διαβατό μονοπάτι για κάθε συνάνθρωπο του. “Αν ξαναγεννηθώ, την ίδια αθλητική πορεία θα ήθελα, μέσα στα χώματα και τις λάσπες”.
Ο Κρίστης υπηρέτησε τον Απόλλωνα σαν αρχηγός της ομάδας, πρόσφερε στο σωματείο του από όλα τα πόστα, χάρηκε πρωταθλήματα, κύπελλα, διακρίσεις. Μαζί και με τα τέσσερα χρόνια με τις συμμετοχές του στη Μικτή Κύπρου, γνώρισε τα παπούτσια με σκάλες και με το καλλικούδι και το σιδεράκι στη μύτη, το κίνητρο των ποδοσφαιριστών “για τη φανέλα”, τα ανύπαρκτα πριμ, το αξέχαστο ΓΣΟ, τις αθλητικές εφημερίδες της εποχής, να είναι μέσα στις γλυκές αναμνήσεις του…
Αυτός ο μαινόμενος ταύρος, ο σκληρός και αδιαπέραστος βράχος του γηπέδου, είναι ο Κρίστης Βέβης η ευγενική ψυχή, η προσωποποίηση της καλοσύνης, το μεγαλείο του ανθρωπισμού που μας έφυγε σήμερα…
Τον έχω ήδη κατατάξει στη λίστα: “Αυτοί που δεν έφυγαν ποτέ”».